برهه جي ته باهه ۾، ٿو رهان بيمار هر دم، پرينءَ جي پيار ۾، پيو ٿيان بيقرار هردم. اکڙيون بڻيل هن ڏيل ڏيئا، تولئه پرين، تات تنهن تار ۾، ٿو رئان زارو زار هردم. سبق پڙهيو ٿم سڪ جو، هر ساعت ۾، دردوندي دوار ۾، ٿو جيئان غمخوار هردم. پهچ پيارج پاڻ، ذرڙو ڀري آب عشق، ڇم ڇم ڇنڪار ۾، ٿو ڇرڪان بيشمار هردم. ”نرمل“ چئي ناز ڇڏ، ڪجهه ته بي نياز ٿي، حسن جي بازار ۾، ٿو ڀٽڪان بار بار هردم. ”نرمل“ کوهارو
جواب: برهه جي ته باهه ۾، ٿو رهان بيمار هر دم، (نرمل کوھارو) ”نرمل“ چئي ناز ڇڏ، ڪجهه ته بي نياز ٿي، حسن جي بازار ۾، ٿو ڀٽڪان بار بار هردم. نرمل هي شاعري سنڌي ادبي ايسوسيئيشن فيسبوڪ جي پليٽ فارم تان ڪرايل ٻي عالمي آنلائين سنڌي مشاعري ۾ پيش ڪرڻ وارو هو پر ڪنهن مجبوري سبب ان ڏينهن چيٽ روم ۾ نه اچي سگهيو هو ۽ رات اسان سان چيٽ ڪندي ساڳي شاعري سنڌ سلامت فيسبوڪ فروپ جي چيٽ روم ۾ پيش ڪيائين. اسان جي فرمائش تي ادا عاشق سولنگي ان کي سهڻي ڊزائن سان سنواريو آهي، بهترين لفظن جو سٽاء۔
