ننڍڙِي ڪهاڻي

هن صدارتي تقرير پئي اوڳاڇي ”۔۔۔۔۔سنڌي اديب کي ادب ۽ ٻولي لا قربانيون ڏيڻيون پونديون۔۔۔ پيٽ تي پٿر ٻڌڻا پوندا ۔۔۔۔“
تاڙين جي ڦهڪي ۾ هن تقرير پوري ڪئي ۽ هال مان ٿيندو، تسبيح جا داڻا ڳڻيندو، ائر ڪنڊيشن ڪار ۾ وڃي ويٺو، ۽ ڪار ان فائيو اسٽار هوٽل ڏانهن ڊوڙڻ لڳي، جتي هن جي مان ۾ ڊنر ڏنل هئي ۔
(منصور احمد)
ورتل مهراڻ مارچ 1978

 

جواب: ننڍڙِي ڪهاڻي

ها ها ها ۔۔۔ اديبن کي پيٽ تي پٿر ۽ پاڻ ست رشيون ۔۔۔ هل ڙي زمانا ۔۔۔ هڪڙا بکن ۾ پاهه ته ٻيا وري ڍاپيا نه ٿا ڍاپن ۔۔۔ ۔۔۔

صاحب تنهنجي صاحبي عجب ڏٺي سون ۔۔۔

ادا رسول بخش، سمجهو ڪي سمجهن ۔۔۔ باقي سياري جي باهه هرڪو پاڻ ڏي سوري ۔۔۔​