”نثري نظم” “ٻيو جنم” بي وفا ته زندگي آهي پوءِ انسان ۾ وفا ۽ بيوفا جي تلاش ڇو ؟؟ هڪ طرفي محبت ۾ ڪڏهن به ٻه وجود هڪ نه ٿيا. پوءِ بي وجا پاڻ کي تڪليف ۾ رکڻ سان ڇا ٿو حاصل ٿيئي اِهو سوال مون پاڻ کان به ڪيو هو! پر توکانپوءِ هر چهرو ۽ منظر مون لاءِ بي معٰنى ٿي ويو. تون منهنجي محبت جي شدت کان اڻ واقف هئين تنهنجا خُماريل نيڻ اڄ به اکين جي آڪاش تي چنڊ جيان چمڪن پيا. مون آڪاش ۾ توکي ستارن ۾ هلندي ڏٺو آ... آئون ڪئين چوان تو مونکي ياد ڪيو هوندو ؟؟ اُجڙيل محل کي ته پکي به ڇڏي ڏيندا آهن. آئون بغير عنوان جي لکڻ شروع ڪندو آهيان تون ذهن اَچيو غزل بڻجي وڃي. مون هر لفظ ۾ تنهنجي يادن کي سهيڙيو..... پر لڳي ٿو مون ڪُجھ لکيو ئي ناهي! مون خوابن جي رنگين دُنيا کي ڏسي حقيقت کي بي رنگ ڪري ڇڏيو...... هي حياتي ته تنهنجي تات ۾ گذري وئي مون کي جيئڻ لاءِ ٻيو جنم وٺڻو پوندو ............ وفا شيراز نظاماڻي
