محمد عيسى ڀٽو
سينيئر رڪن
سائين ادا وساڻ صاحب توهان ڏي خير هجي
جڏهن آءُ مري وڃان ته منهنجي هن وصيعت تي عمل ڪرائيندا ته مهرباني ٿيندي
1
هڪ حلوه هجي ٻيو مان هجان ٽيون سيون سيرو هجي،
چاشني پلاءُ هجي آنيارو پلو کيرو هجي،
۽ هجي ٻيو ٻوڙ ڳاڙهو شربت مٿان نيرو هجي،
گڏ ڪري هي طعام سارا پوءِ مون کان ختمو ڏيارجو،
اي عزيزو لاش منهنجو سهڻو ڪري سينگارجو.
2
مرغي هجي ماني هجي برڪيءَ جيڏو ڀِڀُ هجي،
بس بچي ڪا ڪان زرڙي پيٽ ۾ سو سڀ هجي،
ڪُلُ ڪڪڙيون کائي وڃان ٻاهر نه ڪوئي کمڀ هجي،
پوءِ به بچي پئي طعام مون کان منهنجي مٿان سو هارجو،
اي عزيزو لاش منهنجو سهڻو ڪري سينگارجو.
3
ڀڳلان سيون ۽ قورمو ۽ ڌار ڌامو ٻيو هجي،
هڪ ٿال کانوان پيو ڀر ۾ ڀريو ٻيو پيو هجي،
طعام تازو ۽ ڀڳل واهه واهه مزي جو ٿيو هجي،
دالچيني ۽ ڦوٽا وجهجوس ڌيان اهو ڌارجو
اي عزيزو لاش منهنجو سهڻو ڪري سينگارجو.
4
کائي کائي طعام هيڏا پيٽ ٿي جي بم وڃي،
صفا جڏهن ساهه سارو جان مان ٿي ختم وڃي،
جي بچي پئي طعام تازو ۽ منهنجو نڪري دم وڃي،
ته طعام وارا ٿانوَ خالي منهنجي مٿئون آگهارجو
اي عزيزو لاش منهنجو سهڻو ڪري سينگارجو.
5
جيڪو بچي پئي طعام ان مان ڪين هرگز کائجو،
حلوي سندا لولا ڪري منهنجي لاشي کي پوءِ لائجو،
ڊڳڙيون ڳنڍي پاڻ ۾ پوءِ ڪفن موکي پائجو،
شوروي جي لوٽا ڀري ان سان ادا وهنجارجو
اي عزيزو لاش منهنجو سهڻو ڪري سينگارجو.
6
پر مُقام ۾ مور منهنجو لاش نه رکرائجو،
ديڳن سندا جتي دونهان اتي لاش کي پورائجو،
ختمي لاءِ مورئون ملن کي ڪين ڪي کارائجو،
ڪوسو رنڌي ڪو ڪو طعام تازو اچي منهنجي قبر تي ٺارجو،
اي عزيزو لاش منهنجو سهڻو ڪري سينگارجو.
7
قرآن بدران منهنجي مٿن کان رکجو سئين سندو ٿانءُ بس،
خوشبو ايندي ان منجهان منهنجو ٺري پئي هيانءُ بس،
قُلَ قبر تي نه پڙهجو وٺجو طعامن سندو نانءُ بس،
ڪجهه گهڙي بوتو منهنجو طعامن مٿان بيهارجو،
اي عزيزو لاش منهنجو سهڻو ڪري سينگارجو.
8
هي وصيعت منهنجي ادا آهي اوهان کي آخري،
گڏ موسان پوري رکجو تازي رڌل ڪا طانهري،
ڪُلُ ڪجو پورو ادا منهنجو ذڪر هي ظاهري،
هي وصيعت منهنجي ادا دل جي مٿان ويهارجو
اي عزيزو لاش منهنجو سهڻو ڪري سينگارجو.
جڏهن آءُ مري وڃان ته منهنجي هن وصيعت تي عمل ڪرائيندا ته مهرباني ٿيندي
1
هڪ حلوه هجي ٻيو مان هجان ٽيون سيون سيرو هجي،
چاشني پلاءُ هجي آنيارو پلو کيرو هجي،
۽ هجي ٻيو ٻوڙ ڳاڙهو شربت مٿان نيرو هجي،
گڏ ڪري هي طعام سارا پوءِ مون کان ختمو ڏيارجو،
اي عزيزو لاش منهنجو سهڻو ڪري سينگارجو.
2
مرغي هجي ماني هجي برڪيءَ جيڏو ڀِڀُ هجي،
بس بچي ڪا ڪان زرڙي پيٽ ۾ سو سڀ هجي،
ڪُلُ ڪڪڙيون کائي وڃان ٻاهر نه ڪوئي کمڀ هجي،
پوءِ به بچي پئي طعام مون کان منهنجي مٿان سو هارجو،
اي عزيزو لاش منهنجو سهڻو ڪري سينگارجو.
3
ڀڳلان سيون ۽ قورمو ۽ ڌار ڌامو ٻيو هجي،
هڪ ٿال کانوان پيو ڀر ۾ ڀريو ٻيو پيو هجي،
طعام تازو ۽ ڀڳل واهه واهه مزي جو ٿيو هجي،
دالچيني ۽ ڦوٽا وجهجوس ڌيان اهو ڌارجو
اي عزيزو لاش منهنجو سهڻو ڪري سينگارجو.
4
کائي کائي طعام هيڏا پيٽ ٿي جي بم وڃي،
صفا جڏهن ساهه سارو جان مان ٿي ختم وڃي،
جي بچي پئي طعام تازو ۽ منهنجو نڪري دم وڃي،
ته طعام وارا ٿانوَ خالي منهنجي مٿئون آگهارجو
اي عزيزو لاش منهنجو سهڻو ڪري سينگارجو.
5
جيڪو بچي پئي طعام ان مان ڪين هرگز کائجو،
حلوي سندا لولا ڪري منهنجي لاشي کي پوءِ لائجو،
ڊڳڙيون ڳنڍي پاڻ ۾ پوءِ ڪفن موکي پائجو،
شوروي جي لوٽا ڀري ان سان ادا وهنجارجو
اي عزيزو لاش منهنجو سهڻو ڪري سينگارجو.
6
پر مُقام ۾ مور منهنجو لاش نه رکرائجو،
ديڳن سندا جتي دونهان اتي لاش کي پورائجو،
ختمي لاءِ مورئون ملن کي ڪين ڪي کارائجو،
ڪوسو رنڌي ڪو ڪو طعام تازو اچي منهنجي قبر تي ٺارجو،
اي عزيزو لاش منهنجو سهڻو ڪري سينگارجو.
7
قرآن بدران منهنجي مٿن کان رکجو سئين سندو ٿانءُ بس،
خوشبو ايندي ان منجهان منهنجو ٺري پئي هيانءُ بس،
قُلَ قبر تي نه پڙهجو وٺجو طعامن سندو نانءُ بس،
ڪجهه گهڙي بوتو منهنجو طعامن مٿان بيهارجو،
اي عزيزو لاش منهنجو سهڻو ڪري سينگارجو.
8
هي وصيعت منهنجي ادا آهي اوهان کي آخري،
گڏ موسان پوري رکجو تازي رڌل ڪا طانهري،
ڪُلُ ڪجو پورو ادا منهنجو ذڪر هي ظاهري،
هي وصيعت منهنجي ادا دل جي مٿان ويهارجو
اي عزيزو لاش منهنجو سهڻو ڪري سينگارجو.