عرس پريو
سينيئر رڪن
آڻيان ڪٿان تشبيهه ڪا، سڀ کان الڳ سڀ کان جدا،
توکي مٺا خلقيو خدا، سڀ کان الڳ سڀ کان جدا.
لوچان ته ڇا لوچي لهان، سوچان ته ڇا سوچي سگهان،
هر سوچ کان وڌ سونهن آ، سڀ کان الڳ سڀ کان جدا.
مُرڪي ڏسڻ موهي وجهڻ، ۽ ڍنگ سان دلڙيون کسڻ،
اي دلربا تنهنجي ادا، سڀ کان الڳ سڀ کان جدا.
چاسُون چکڻ، ماکيون مکڻ، مصريون سڄڻ، شيرين پر،
تنهنجي لعابن جا مزا، سڀ کان الڳ سڀ کان جدا.
تنهنجي نظر جو دل جگر تي، واهه جو آهي اثر،
تنهنجو ڪُهڻ تنهنجي قضا،سڀ کان الڳ سڀ کان سڀ کان جدا.
حاذق حڪيمن جي دوا، پيرن فقيرن جي دعا،
سڀ ٺيڪ پر تنهنجي شفا،سڀ کان الڳ سڀ کان جدا.
جنت برابر خوبتر کان، خوبتر آهي، مگر،
تنهنجي ڳلي صدبارها، سڀ کان الڳ سڀ کان جدا.
”مدهوش“ جي آ آرزو، ويٺو هجين تون روبرو،
منهنجي طلب منهنجي دعا،سڀ کان الڳ سڀ کان جدا.
توکي مٺا خلقيو خدا، سڀ کان الڳ سڀ کان جدا.
لوچان ته ڇا لوچي لهان، سوچان ته ڇا سوچي سگهان،
هر سوچ کان وڌ سونهن آ، سڀ کان الڳ سڀ کان جدا.
مُرڪي ڏسڻ موهي وجهڻ، ۽ ڍنگ سان دلڙيون کسڻ،
اي دلربا تنهنجي ادا، سڀ کان الڳ سڀ کان جدا.
چاسُون چکڻ، ماکيون مکڻ، مصريون سڄڻ، شيرين پر،
تنهنجي لعابن جا مزا، سڀ کان الڳ سڀ کان جدا.
تنهنجي نظر جو دل جگر تي، واهه جو آهي اثر،
تنهنجو ڪُهڻ تنهنجي قضا،سڀ کان الڳ سڀ کان سڀ کان جدا.
حاذق حڪيمن جي دوا، پيرن فقيرن جي دعا،
سڀ ٺيڪ پر تنهنجي شفا،سڀ کان الڳ سڀ کان جدا.
جنت برابر خوبتر کان، خوبتر آهي، مگر،
تنهنجي ڳلي صدبارها، سڀ کان الڳ سڀ کان جدا.
”مدهوش“ جي آ آرزو، ويٺو هجين تون روبرو،
منهنجي طلب منهنجي دعا،سڀ کان الڳ سڀ کان جدا.
”مدهوش“
