ساجن سُک سان ڪون سُتاسين

[مزمل چانڊيو]

وائي

تنهنجي ياد ستايو رات
ساجن سُک سان ڪون سُتاسين

اکڙيون منهنجون تولاءَ برسيون
برسي جئين ڪائي برسات
ساجن سُک سان ڪون سُتاسين

هڪڙي پاسي تنهنجون يادون
۽ ٻئي پاسي هي جذبات
ساجن سُک سان ڪون سُتاسين

اندر ولهوٽا ٻاهر سڏڪا
ڀوڳيم ويٺي هيءَ سڪرات
ساجن سُک سان ڪون سُتاسين

سڏڪيم ساري رات "مزمل"
ويندي پرھ ڦٽي پرڀات
ساجن سُک سان ڪون سُتاسين

مزمل چانڊيو

 

[سليمان وساڻ]

جواب: ساجن سُک سان ڪون سُتاسين

ساجن سک سان ڪونه ستاسين ۔۔۔۔

تمام بهترين شاعري ۽ ڊزائن به خوب وڻندڙ آهي ۔۔۔۔۔۔۔۔

 

[رشيد مگسي]

جواب: ساجن سُک سان ڪون سُتاسين

تمام سٺي شائري ڏاڍي وڻي۔

 

[نثارابڙو]

جواب: ساجن سُک سان ڪون سُتاسين

نينهن لڳائڻ ۽ سک سان سمهڻ ۔۔۔۔ اصل به نه، ائين ڪيئن ٿيندو ته ماڻهون اندر ۾ اڃ رکندو هجي ۽ سک ٿي سمهي ۔۔؟؟؟ مٿان وري جي محبوب هجي جدا يا زماني جا هجن ستم ته بس پوءِ عاشق نامراد ۔۔۔ انتظار مثل موت ٿيو پوي ۔۔۔

پاڻ به ان ئي باهه جا سڙيل آهيون ۔۔۔ انڪري سور ڀائي آهيون ادا مزمل ۔۔۔

سٺا خيال ۽ وڻندڙ رنگ​

 

[مجيب سنڌي ڪورائي]

جواب: ساجن سُک سان ڪون سُتاسين

مزمل جي سهڻي وائي
خوبصورت ڊزائين

 

[مزمل چانڊيو]

جواب: ساجن سُک سان ڪون سُتاسين

مهربانيون سائين سليمان وساڻ ، سائين نثار احمد ابڙو صاحب
ادا رشيد مگسي ۽ مٺا مجيب ڪورائي لک ٿورا اوهان سڀني دوستن جا