منهنجي خواهش کي بي لباس ڪري، پاڻ ٻِيڻي نقاب ۾ آهي. منهنجي محبوب جو، جي حُسن ڏسو، چنڊ ۾ يا گلاب ۾ آهي. منهنجي جذبات جي زبان ’وفا‘! ڪنهن جي چُپِ جي عذاب ۾ آهي. وفا ناٿن شاهي
جواب: منهنجي خواهش کي بي لباس ڪري، ۔۔۔۔ عرس زور آهي ... اصل هڻ کڻ ... اهڙي چونڊ ڪندو آهي جو عاشق سڙي ڪباب ٿي وڃن ... پريو مڙس آهين عرس ....!!! وفا جو ۽ پنهنجو محبوب ڀلا ساڳيو ته ناهي ؟ صفتون ته ساڳيون آهن سلام سهڻو ونڊ
جواب: منهنجي خواهش کي بي لباس ڪري، ۔۔۔۔ عرس زور آهي ... اصل هڻ کڻ ... اهڙي چونڊ ڪندو آهي جو عاشق سڙي ڪباب ٿي وڃن ... پريو مڙس آهين عرس ....!!! وفا جو ۽ پنهنجو محبوب ڀلا ساڳيو ته ناهي ؟ صفتون ته ساڳيون آهن سلام سهڻو ونڊ
جواب: منهنجي خواهش کي بي لباس ڪري، ۔۔۔۔ ادا عرس؛ شڪر ٿيو جو؛ منهنجي خواهش کي بي لباس ڪري، پاڻ ٻِيڻي نقاب ۾ آهي. جو عشق ۾ خواهشن جا لباس لٿا، مون ته عاشقن جي جسم جا لباس به لهندي ڏٺا آهن، بس دعا ڪريو ته ڀرم رهجي اچي ۽ جي بي لباس ٿياسون ته سڀ راز پڌرا ٿي پوندا لک قرب
جواب: منهنجي خواهش کي بي لباس ڪري، ۔۔۔۔ ادا عرس؛ شڪر ٿيو جو؛ منهنجي خواهش کي بي لباس ڪري، پاڻ ٻِيڻي نقاب ۾ آهي. جو عشق ۾ خواهشن جا لباس لٿا، مون ته عاشقن جي جسم جا لباس به لهندي ڏٺا آهن، بس دعا ڪريو ته ڀرم رهجي اچي ۽ جي بي لباس ٿياسون ته سڀ راز پڌرا ٿي پوندا لک قرب
جواب: منهنجي خواهش کي بي لباس ڪري، ۔۔۔۔ منهنجي خواهش کي بي لباس ڪري، پاڻ ٻِيڻي نقاب ۾ آهي. هل ته سهي ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ سٺو ٿيو جو اواهن جي خواهشن جا لباس لٿا نه ته جي لباس لهن ها ته صفا ڪم خراب ٿي پوي ها ۔۔۔۔۔۔۔۔ ابا عرس صفا زوراور آهين۔۔۔۔ اهڙي شاعري ڪري ڇو ٿو جهونن کي پريشان ڪرين۔ تمام سهڻي ڊزائن باقي هن دفعي شاعري ڪجهه اسان کان چڙهيل آهي بابلا۔
جواب: منهنجي خواهش کي بي لباس ڪري، ۔۔۔۔ منهنجي خواهش کي بي لباس ڪري، سٺو ٿيو اوهان جهڙن عاشقن سان ائين ئي ٿيڻ گهرجي ويسي به دل ڪباب ٿي ته ڀلو آهي اڃ ڪله ڪباب هونئن به مهانگو ٿي ويو آهي
