اسان خاموش تماشائي۔ سڀ ڪوڙ [JUSTIFY]تقريبن روزانه ماڻهن کان موبائل فون کسڻ جي واردتن جون خبرون اخبارن ۾ پڙهڻ کان پوء مون کي خيال آيو ته اڄ ڏينهن تائين ڪنهن مون کان موبائل ڇو نه کسيو/ ڦريو آهي؟ مان تن تنها۔ڀريل بازارن ۽ ويران رستن تي گهمندو رهندو آهيان۔صدائن جو پيڇو ڪندو آهيان پر اڄ ڏينهن تائين ڪنهن مون کان موبائيل نه کسيو آهي۔مان دعا گهرندو هئس ته [/JUSTIFY][JUSTIFY]ڪاش! ڪير منهنجو موبائيل فون مون کان کسي۔مان محسوس ڪرڻ پيو چاهيان ته جڏهن ڪنهن کان موبائيل فون کسجي ويندو آهي ته هو ڪيئن محسوس ڪندو آهي[/JUSTIFY]۔[JUSTIFY]پر ڇا مجال جو ڪير بدبخت منهنجو موبائل مون کان کسڻ آيو هجي۔[/JUSTIFY] [JUSTIFY]مون ٻڌو هو ته موبائل فون ڦرڻ وارا موٽر سائيڪل تي ايندا آهن ۽ موبائل هٿ مان ڦريء ڀڄي ويندا آهن۔هڪ دفعو مان ٻن موٽر سائيڪل سوار ڇوڪرن کي پان واري جي دڪان جي ڀرسان بيٺل ڏسي،انهن جي ويجهو وڃي چيو:-[/JUSTIFY][JUSTIFY]"مون وٽ هڪ عدد موبائيل آهي"[/JUSTIFY] [JUSTIFY]ڇوڪرن حيرت سان مون کي ڏٺو ۽ چيو ته :- [/JUSTIFY][JUSTIFY]"اسان جي پاڙي ۾ هڪ بدڪ رهندي آهي۔ان وٽ به موبائيل آهي۔"[/JUSTIFY] [JUSTIFY]مون ڇوڪرن کان پڇو ته:-[/JUSTIFY][JUSTIFY]" توهان مون کان منهنجو موبائيل نه ڦريندا؟"[/JUSTIFY] [JUSTIFY]ٻنهي ڇوڪرن حيرت سان هڪ ٻئي کي ڏٺو ۽ چيو :-[/JUSTIFY][JUSTIFY]"پوڙهو چريو ٿئي ويو آهي"[/JUSTIFY] [JUSTIFY]ان ڳالھ جو ذڪر مون بچو بهائي سان ڪيو۔بچو بهائي چيو:-[/JUSTIFY][JUSTIFY]"تنهنجو حليو ڏسي ڪنهن کي به يقين نه ايندو ته تو وٽ موبائيل فون به هوندي۔"[/JUSTIFY] [JUSTIFY]مون بچو بهائي کي منٿون ڪيون[/JUSTIFY] [JUSTIFY]" بچو بهائي ڪجه ته ڏس مان ڇا ڪيان جو ڪير نه ڪير مون کان موبائيل فون کسڻ اچي"[/JUSTIFY] [JUSTIFY]بچو بهائي جواب ڏنو:-[/JUSTIFY][JUSTIFY]"تون ايئن ڪر،فون ڪن سان لڳائي گهمندو ڪر،انشاالله ڪير نه ڪير توکان تنهنجو موبائيل فون ڦري کڻي ويندو۔"[/JUSTIFY] [JUSTIFY][JUSTIFY]بچو بهائي جو مشوره مون کي سٺو لڳو پر سوچ ويچار ڪرڻ کانپوء مون ان مشوره ۾ ٿورڙي ترميم ڪئي۔رانديڪن وڪڻڻ واري جي گاڏي تان رانديڪي جو موبائيل ورتم ۽ گهمڻ لڳس۔مان نه پيو چاهيان ته مذاق مذاق ۾ پنهنجو انمول موبائيل فون جيڪو آشا منهنجي پنجهتروين سالگراه تي بمبئي مان موڪليو هو ۔جنهن جي ڍٻي تي لکيل هو،[/JUSTIFY][JUSTIFY]امن جي لاء آشا جي طرفان،[/JUSTIFY][JUSTIFY]کي کسرائي ڇڏيان۔انڪري آشا وارو موبائيل فون گهر رکي،رانديڪا موبائيل فون ڪن تي لڳائي بازار،پارڪ ۽ رستن تي گهمڻ شروع ڪيم۔منهنجي خوشي جي انتها نه رهي جڏهن موٽر سائيڪل تي سوار ٻه مڙس اچي منهنجي ڀرسان بيٺا۔ان وقت مان رانديڪي موبائيل تي هوا ۾ ڳالهيون ڪري رهيو هئس،جيڪو ڪجه ذهن ۾ آيو پئي اهو چئي رهيو هئس۔مان ان وقت فون تي چئي رهيو هئس ته:-[/JUSTIFY]"ڪير ٿو چوئي ته ڪراچي ۾ ڇهينا جهپٽي جو بازار گرم آهي،مان ڪن تي فون لڳائي دوستن سان ڪچهري ڪندو ٿو ورتان پر مون کان ته ڪير به موبائيل فون نه ٿو کسي۔" [JUSTIFY][JUSTIFY]انهي وقت ٻنهي موٽر سائيڪل سوارن مان هڪ همراه پستول ڪڍي منهنجي لوندڙي تي رکيو ۽ ٻئي مون کان موبائيل ڦرڻ لڳو۔مون خوش ٿي چيو :-[/JUSTIFY][JUSTIFY] "ڏاڍي دير ڪيوءَ مهربان ايندي ايندي،ڪافي وقت کان اوهان جو انتظار پئي ڪيم۔هي وٺو منهنجو موبائيل"[/JUSTIFY][JUSTIFY]منهنجو رانديڪو موبائيل فون ڏسڻ ۾ بلڪل بليڪ بيري موبائل جهڙو هو۔هڪ ڄڻي موبائيل مون کان ڦريو۔ٻئي ڇوڪرا هنرمند ۽ تيزهئا۔انهن ڏسندئي سڃاڻي ورتو ته موبائيل فون نقلي ۽ رانديڪو آهي۔هنن پيرن جي هيٺان ڏئي،ان موبائيل فون کي ڀڃي ڀور ڪري ڇڏيو ۽ پوء ٻنهي ڇوڪرن ڌڪو ڏئي ڀت سان لڳايو ۽ چيو ته[/JUSTIFY][/JUSTIFY][JUSTIFY]"هن عمر ۾ رنديڪن سان کيڏيندي توکي شرم نه ٿو اچي۔؟"[/JUSTIFY] [JUSTIFY]ڏسو جوان![/JUSTIFY][JUSTIFY]مون پنهنجو ڪالر انهن جي هٿ مان ڇڏيندا چيو[/JUSTIFY][JUSTIFY]"تميز سان ڳالهايو۔عمر ۾ مان اوهان جي ڏاڏي جي برابر آهين۔مان ته مذاق ۾ رنديڪو فون ڪن تي لڳائي گهمي رهيو هئي۔مان ڏسڻ پيو چاهيان ته اوهان فون ڪيئن کسيندا آهيو؟"[/JUSTIFY] [JUSTIFY]ڇوڪرن جواب ۾ چيو[/JUSTIFY][JUSTIFY] "ته پوء سچ مچ جو فون ڪن سان لڳائي گهمو هان تڏهن توهان کي خبر پوي هان فون ڪيئن ڦريو ويندو آهي،توهان کي پوٽن سان ان قسم جو مذاق نه ڪرڻ کپندو هو، هاڻي هڪدم پنهنجو ٻٽون اسان جي حوالي ڪيو"[/JUSTIFY] [JUSTIFY]منهنجو ٻٽون کڻي ٻئي همرام موٽر سائيڪل تي چڙهي رفوچڪر ٿئي ويا۔انهن جي وڃڻ کان پوء مان آسپاس نظر گهمايم،جٿي مان بيٺو هئس ان جي برابر ۾ ڀاڄيون ،ڦروٽ وڪڻڻ وارن جا ننڍا وڏا دوڪان هئا،جنرل اسٽور هئا،دوڪاندار ۽ گراهڪ آرام سان مٿيون تماشو ڏسن پيا۔انهن ڪنهن قسم جي ڪوشش به نه ڪئي ته مون کي ڇڏائين يا ڦورن کي پڪڙن۔تماشو ڏسڻ کانپوء هو پنهنجي پنهنجي ڪم ۾ لڳي ويا۔ماڻهن جي ان رويئي مون کي حيرت ۾ ويجهي ڇڏيو،ان کانپوء مان انهن ڪجھ ماڻهن سان مليس جن کان ڀريل بازار ۾ موبائيل فون ڦرجي ويون هيون ۽ ماڻهن اهي وارداتون خاموش تماشائي وانگر ڏٺي هئي۔عبدالجبار،عبدالغفار ۽ عبدالستار ملندڙ جلندڙ ڪهاڻي هن طرح ٻڌائي[/JUSTIFY]:-[JUSTIFY]"علائقو ڪلفٽن جو هئو۔گاڏي سنگل تي بيٺي،هڪ ڇوڪرو الائي ڪٿان آيو۔هن گاڏي جي ونڍ اسڪرين تان مون تي پستول سڌو ڪيو،انهئي دوران هڪ ٻيو ڇوڪري بند دروازي جي شيشي تي پستول جي نال رکي نشانو ٺاهيو۔مون کي اشاري سان ٽيلفون ڏيڻ لاء چيو۔منهنجي اڳيان،پٺيان۔برابر ۾ ۔ساڄي۔کاٻي پاسي لائيون ۾ گاڏيون بيٺل هيون،پوليس جا سپاهي ڪجه فاصلي تي بيٺا هئا،پر ماڻهن جي بي حسي ڏسي،مون دري جو شيشو هيٺ ڪري موبائيل فون انهن ڇوڪرن کي ڏني۔"[/JUSTIFY] [JUSTIFY]رفيق احمد،شفيق احمد۽ خليق احمد به هڪ طرح جي ڪهاڻي ٻڌائي:-[/JUSTIFY][JUSTIFY]"مان بس ۾ سفر ڪري رهيو هئس،منهنجي ڀرسان واري خالي سيٽ تي هڪ همراه اچي ويٺو،هن پستول جي نال منهنجي پاسيري ۾ لڳئيندي،مون کان منهنجو موبائيل فون گهريو۔مون موبائيل فون ان جي حوالي ڪيو۔ان وقت بس سڄي ڀريل هئي۔اهو منظر مسافرن۔ڪنڊيڪٽر ۽ ڊرائيور ڏٺو۔انهن منهنجي ڪنهن قسم جي مدد نه ڪئي،اهو ماڻهو اڳين اسٽاپ تي آرام سان مسافرن جي وچ مان لنگهي بس مان لهي ويو۔"[/JUSTIFY] [JUSTIFY]ان تحقيق کانپوء مان ڊڄي ويو آهيان۔مان نه ٿو چاهيان ته ڪير مون کان يعني امن کان آشا جو موڪليل فون ڦري وڃي۔[/JUSTIFY] [JUSTIFY]محترم ميمبرس،[/JUSTIFY][JUSTIFY]سائين امرجليل جي مٿيون ليک جيڪو اخبار جنگ جي اڄ(27۔3۔2012)جي شماري ۾ ڇپيو آهي،[/JUSTIFY][JUSTIFY]صرف هڪ ڪهاڻي يا واقعو نه آهي پر اسان سڀني کي ان ڳاله جو احساس ڏيارڻ لاء ڪافي آهي ته ڇا ان قسم جي واقعات کي خاموش تماشائي وانگر ڏسندو رهجي يا انهن قسم جي وقعات جي سدباب لاء ،ان موقعي تي عملي قدم کڻي ڦورن کي پڪڙڻ جي ڪوشش ڪجي۔مشاهدي ۾ آيو آهي ته ان قسم جي 70 فيصد وارداتن ۾ ڏوهاري نقلي پستولن جي مدد سان ڦر ڪندا آهن۔خاموش تماشائي بنجي ڏسڻ سان ڏوهارين کي ڪنهن قسم جو ڊپ نه رهندو ۽ هو وڌيڪ ڏوه ڪرڻ لڳندا۔اميد ته سائين امرجليل جي ليک جي روح کي سمجهي۔اسان بزدلي کي پاسي تي رکي،جڏهن هن قسم جو واقعو ڏسنداسين ته انه ڦورن جي ڪوششن کي ناڪام بنائينداسين۔جيڪڏهن اسان رڳو پوليس تي ڀاڙينداسين ته ڪڏهن به هن قسم جا ڏوه ختم نه ٿئي سگهندا۔ان بابت توهان پنهنجي ضمير کان پڇي سگهو ٿا۔ [/JUSTIFY]
جواب: اسان خاموش تماشائي۔ سائين تمام سٺي ۽ وقتائتي مسئلي ڏانهن ڌيان ڇڪرايو اٿئو، حقيقت اها آهي ته ڏوهارين کي جيڪڏهن اسان پاران حوصله افزائي نه ڪئي وڃي ته ڏوهه ڪافي گهٽجي ويندا، عام چوڻي آهي شينهن نه پر شينهن جو ڊپ ماريندو آهي ڦوروئن بابت به اهائي چوڻي فٽ اچي ٿي ضرورت هن ڳالهه جي آهي ته اهڙي موقعي تي گهٻرائجڻ بجا حوصلي ۽ حاضر دماغي مان ڪم وٺڻ گهرجي، ائين ڪرڻ اسان معاشري جي انهن ناسورن خلاف تمام سٺي جدوجهد جو حصپ بڻجي وينداسين۔
جواب: اسان خاموش تماشائي۔ ڪراچي جي حالتن تي سائين امر جليل جو وقتائتو ڪالم ۔۔۔ پر خبر ناهي ڪنهن حڪومتي ماڻهو يا انتظاميه سان لاڳاپيلن ان کي پڙهيو به هوندو؟ ڪراچي کي هن وقت بگهڙن جي حوالي ڪيو ويو آهي ۽ ظلم ٿيندڙ ماڻهو جي ڪوبه واهر ڪونه ٿو ڪري۔ نتيجي طور واقعو ڪندڙ بغير ڪنهن خوف ۽ خطري جي واردات ڪري وڃن ٿا۔ سائين غلام مصطفى صاحب مهربانيون اوهان جون۔ اوهان هن خوبصورت ڪالم کي سنڌي ۾ ترجمو ۽ ڪمپوز ڪري اسان سان ونڊ ڪيو۔
جواب: اسان خاموش تماشائي۔ ڏٺو وڃي ته ڪرائيم يا ڏوهه جو ٿيڻ سموري دنيا ۾ رائج آهي ۔۔۔ ائين ناهي ته دنيا جو ڪو ملڪ چوي ته اصل صفا کير سان ڌوتل آهي ۔۔۔ پر سڀني ملڪن ۾ ڏوهن جو تعداد ۽ انهن جي نوعيت مختلف آهي ۔۔۔ انجو سبب آهي ته شيطان دنيا جي هر ڪنڊ ۾ آهي ۔۔۔ ۽ هر ڪنڊ ۾ شيطاني سگهه ڪم ڪري پئي۔ هاڻ اچجي پنهنجي ملڪ تي، آءُ پوري پاڪستان يا هندستان جي ڳالهه نه ڪندس ڇاڪاڻ منهنجو ملڪ سنڌ آهي ته پوءِ ڳالهه به سنڌ جي ڪبي ۔۔۔ سنڌ ۾ هن وقت ڪهڙا ڏوهه آهن جيڪي نٿا ٿين؟ قتلام، جهيڙا، ماڻهونءَ ماڻهون کي مارڻ، قبيلائي ۽ ذاتي جهيڙا، اغيره وغيره زوري زنا، ڪارو ڪاري، عورتن تي تشدد، عورتن تي هروڀرو جون بندشون، اغيره وغيره ڌاڙا، چوريون، ڦرون ۽ اغوائون، اغيره وغيره گاڏين جي چوري، بنگلن تي قبضا، زمينن تي قبضا اغيره وغيره رشوت ۽ سفارش جو زور، اغيره وغيره هٿن مان شيون کسي وڃڻ، اغيره وغيره ڪاروبار ۾ ڌوڪو ڏئي پئسا ڦٻائي وڃڻ، اغيره وغيره لين دين ۾ بي ايماني ڪرڻ، اغيره وغيره ڪنهن کي پئسا ڏئي قل پڙهڻ ته موٽي ملندا الائجي نه۔ اغيره وغيره هاڻ جيڪڏهن اهي سڀ ڏوهه سنڌ ۾ عام جام آهن ته پوءِ سوچڻ جو مقام آهي ته بيشڪ دنيا کير سان ڌوتل ناهي پر اسان وٽ ايترو انڌير ڇو آهي ۔۔۔ صفا اصل هٿ کس لڳي پئي آهي، ماڻهون تماشائي، حيران پريشان ۽ بيوس آهن ۔۔۔ ائين ڇو آهي؟ هاڻ اچون ٿا ته آءُ ڪنهن ڪم سان ويندي ڏسان ته هڪ ماڻهون ٻي ماڻهون سان زيادتي پيو ڪري ته ڇا مونکي پنهنجا ڪم ڪار ڇڏي ان معاملي ۾ پوڻ گهرجي ۔۔۔۔؟ ڀل اهو ڦر هجي يا بي عزتي ڪرڻ هجي يا وري ان ماڻهونءَ کي مار ڪٽ جو مامرو هجي ۔۔۔ ۽ جيڪڏهن اوهان مونکي اها صلاح ڏيو ٿا ته ها مونکي ائين ڪرڻ گهرجي ته پوءِ پڪ سان اسانکي پنهنجي رياستي ۽ سياسي حالتن جي ناڪاميءَ جو اعتراف ڪرڻ گهرجي ۽ ان حالت کي چئبو آهي خانه جنگي يا وري هر ماڻهون پاڻ انصاف ڪندو ته پوءِ هي عدالتون هي ادارا ۽ هي خرچ پکا ڪهڙي ڪم جا ۔۔۔اغيره وغيره؟؟؟؟ منهنجي خيال ۾ جيڪڏهن اسانجي ملڪ جي اهڙي حالت آهي ته پوءِ اسان سڀني کي ان تي نه سوچڻ گهرجي ته فون کسڻ وارن سان ڪيئن پيش اچجي بلڪه اسان سڀني کي سر جوڙي، هڪ آواز ٿي پنهنجو نظام بدلائڻ گهرجي، ٻي صورت ۾ نه ته فون کسڻ وارا گهٽ ٿيندا ۽ نه وري اسان جي فون کسڻ وارن سان ويڙه ختم ٿيندي ۔۔۔ ڇا جيڪڏهن ڏاڙهه جي سور سبب بخار ٿي پوي ۽ اسين بخار جو علاج ته ڪريون پر ڏاڙهه کي ان ئي حالت ۾ رهڻ ڏيون ته اسانجي عقلمندي چئبي ۔۔۔؟؟؟؟ ڀل دوستو! جيڪڏهن اوهان اها صلاح ٿا ڏيو ته آءُ گهران نڪرڻ وقت نه فقط پنهنجي حفاظت جا انتظام ڪري نڪرا بلڪ رستي تي ڪنهن سان ناانصافي ٿيندي ڏسان ته ان ۾ به حصو وٺان ۔۔۔ ته پوِءِ آءُ ائين ضرور ڪندس پر پوءِ اوهين منهنجو لاش دفنائڻ اچجو ضرور ۔۔۔۔ اوهانجو پيارو سنڌ سلامت جو دوست مخلص شهيد نثار ابڙو بقلم خود
