مشتاق ڦُل چنڊ مونکان نه پُڇ آءُ ڇو ٿو روئان ؟

[سليمان وساڻ]

محترم بشير قريشي جي ڪمهلي موت سبب گهڻو صدمي ۾ رهياسين۔ جنهن سبب سنڌ سلامت ۽ فيسبوڪ جون سرگرميون به گهڻو ڪري ان ئي موضوع جي چوڌاري گهمنديون رهيون۔ اڄ هڙتال سبب گهر تي ئي هيس ۽ وري بجلي به هلي وئي ته ڪتابن جي شيلف مان ڊاڪٽر مشتاق ڦل جو ڪتاب هوء مان ۽ ڄامشورو کڻي پڙهڻ ويٺس۔ ڊاڪٽر مشتاق خوبصورت شاعر آهي جنهن احساسن کي سهڻي انداز سان ۽ سولن لفظن ۾ بيان ڪيو آهي۔ سندس هڪ گيت ڏاڍو وڻيو جيڪو دوستن جي اڳيان پيش آهي۔ ياد رهي ته هي ساڳيو گيت سرمد سنڌي به پنهنجي مڌر آواز ۾ ڳايو آهي ۽ داڪٽر مشتاق هي ڪتاب به سرمد سنڌيء کي ارپيو آهي۔

چنڊ مونکان نه پُـڇ، آءُ ڇو ٿو روئان ؟
چنڊ مونکان نه پُـڇ، آءُ ڇو ٿو روئان ؟ 

رات جي سانت ۾ منهنجو تڙپـي اُٿـڻ
منهنجا سڏڪا ڀـرڻ منهنجو روئي پـوڻ
ڇا ٿا معنى رکن ؟ چنڊ مونکان نه پُـڇ

گهُور ڪنهنجيء مونکي گهاوَ گَهِرا ڏنا
ڪير مون تي کليا، ڪير مون لاءِ رُنا
ڪهڙيون ڳالهيون ڪجن ؟ چنڊ مونکان نه پُـڇ

پيارُ “مشتاق” من ۾ پکيــڙي ويو
راڳڻي ڪو مڌر ڪيئن ڇيڙي ويو
ڪيئن ڏٺو دلبرن ؟ چنڊ مونکان نه پُـڇ 

​

 

[علي ظفر]

جواب: چنڊ مونکان نه پُڇ آءُ ڇو ٿو روئان ؟ (مشتاق ڦُل)

چنڊ مونکان نه پُـڇ، آءُ ڇو ٿو روئان ؟
واه ادا سليمان واه تمام بهترين شيئرنگ ادا لاجواب يار بس اصل ان ڏينهن کان ي يڪو دل غمگين آهين شرارتون ئي ڀلجي ويون آهين دوستن جي منهن تان مرڪون به ختم ٿي ويون آهين لڳي ٿو ته وري ماحول کي نارمل بڻائڻ لاء اسان کي ئي ڪو ڪردار ادا ڪرڻو پوندو

 

[غلام مصطفي ميمڻ]

جواب: چنڊ مونکان نه پُڇ آءُ ڇو ٿو روئان ؟ (مشتاق ڦُل)

گهُور ڪنهنجيء مونکي گهاوَ گَهِرا ڏنا۔
ڪير مون تي کليا، ڪير مون لاءِ رُنا۔
ڪهڙيون ڳالهيون ڪجن ؟
چنڊ مونکان نه پُـڇ۔

ادا سليمان وساڻ صاحب اسلام عليڪم۔هڪ ته مشتاق ڦل صاحب جي بهترين شاعري،مٿان توهانجي ان تي ڪيل چترڪاري ۽ وري مرحوم سرمد سنڌي جي مٺي آواز ۾ ڳايل ان شاعري ته اسان جي دل ۾ هلچل مچائي ڇڏي ۽ ڪافي وقت تائين دل اسان جي قابو ۾ نه رهيو،نتيجن اکين مان لڙڪن جي لڙي قطار در قطار نڪرڻ شروع ٿئي۔مرحوم بشير قريشي پنهنجي اسيري جي زماني ۾ مرحوم سرمد سنڌي کي سينٽرل جيل ڪراچي ۾ ملاقات لاء گهرائيندو هو ۽ هن کان ڪلام ٻڌندو هو۔ان جي گواهي مرحوم بشير قريشي صاحب جي زندان ۾ گڏ ساٿي ڏئي سگهن ٿا۔

 

[ڄام احمد سمون]

جواب: چنڊ مونکان نه پُڇ آءُ ڇو ٿو روئان ؟ (مشتاق ڦُل)

ادا بهترين ونڊ آهي۔ واهه واهه۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔

 

[سليمان وساڻ]

جواب: چنڊ مونکان نه پُڇ آءُ ڇو ٿو روئان ؟ (مشتاق ڦُل)

چنڊ مونکان نه پُـڇ، آءُ ڇو ٿو روئان ؟
واه ادا سليمان واه تمام بهترين شيئرنگ ادا لاجواب يار بس اصل ان ڏينهن کان ي يڪو دل غمگين آهين شرارتون ئي ڀلجي ويون آهين دوستن جي منهن تان مرڪون به ختم ٿي ويون آهين لڳي ٿو ته وري ماحول کي نارمل بڻائڻ لاء اسان کي ئي ڪو ڪردار ادا ڪرڻو پوندو

علي علي جا لک ٿورا

يار علي سچ پيو چوين۔ دوستن کي حوصلا هارڻ نه کپن ۽ هن ڏک کي طاقت ۾ تبديل ڪجي۔ جيتوڻيڪ مشتاق ڦل صاحب جو هي گيت ڄڻ ته بشير قريشي صاحب کي ڀيٽا ئي آهي۔

 

[نثارابڙو]

جواب: چنڊ مونکان نه پُڇ آءُ ڇو ٿو روئان ؟ (مشتاق ڦُل)

يار سليمان! ۔۔۔۔ اصل ۾ جنهن ڏينهن کان بشير جي شهادت ٿي آهي ته الائجي ڇو، نه ته ڪنهن شاعري ۾ مزو ٿو اچي ۽ نه وري ڪي جملا ئي دل تائين رسائي حاصل ڪنٿا ۔۔۔ محب جون اکيون يا ادائون ۔۔۔ سب فالتو ۽ فضول لڳڻ لڳو آهي ۔۔۔ پاڻکي آٿت ڏجي ته ڪيئن ڏجي؟ جڏهن پوري قوم ڏکن ۽ ڏولاون ۾ هجي، هڙتالون، گرفتاريون، موت ۽ بک هجي ۔۔۔۔ ان وقت ڪو وڏي دل وارو ئي هوندو جنهنکي مائن جون اکيون، گيسو ۽ ڳالهيون ياد اينديون ۔۔۔؟؟؟؟

سنڌ سان اهڙي جند اڙي جو ٻيا سڀ ناتا وسري ويا۔

اوهان دوست دلير آهيو يا وري فڪري طور تي مضبوط آهيو

دعا ڪريو ته پاڻ ۾ به ڪا سگهه پئدا ٿئي۔

الله تعالا اوهان دوستن کي خوشيون عطا ڪري ۔۔۔ آمين​

 

[منظور ڪلهوڙو]

جواب: چنڊ مونکان نه پُڇ آءُ ڇو ٿو روئان ؟ (مشتاق ڦُل)

يار سليمان! ۔۔۔۔ اصل ۾ جنهن ڏينهن کان بشير جي شهادت ٿي آهي ته الائجي ڇو، نه ته ڪنهن شاعري ۾ مزو ٿو اچي ۽ نه وري ڪي جملا ئي دل تائين رسائي حاصل ڪنٿا ۔۔۔ محب جون اکيون يا ادائون ۔۔۔ سب فالتو ۽ فضول لڳڻ لڳو آهي ۔۔۔ پاڻکي آٿت ڏجي ته ڪيئن ڏجي؟ جڏهن پوري قوم ڏکن ۽ ڏولاون ۾ هجي، هڙتالون، گرفتاريون، موت ۽ بک هجي ۔۔۔۔ ان وقت ڪو وڏي دل وارو ئي هوندو جنهنکي مائن جون اکيون، گيسو ۽ ڳالهيون ياد اينديون ۔۔۔؟؟؟؟

سنڌ سان اهڙي جند اڙي جو ٻيا سڀ ناتا وسري ويا۔

​

سائين سچ پيا چئو، پاڻ کان ته ٍڄڻ زندگي ئي وسري وئي آهي، سائين وساڻ عجيب اتفاق آهي ته اهو ڪلام مان هون به اڪثر ڪري ٻڌندو رهندو هيس، پر جڏهن کا محبوب جهڙو مور سرويچ وڇڙويو آهي تنهن ڏينهن کان بس اهو ڪلام سرمد جي آواز ۾ ٻڌندو آهيان ۽ ان سان گڏ هڪ ٻيو به ڪلام مون وٽ سرمد جو آهي جيڪو هن وقت به منهنجي ڪنن ۾ ٻري رهيو آهي،، دوستن جي نّظر ڪيان ٿو۔۔

جڏهن ڪنهن به بادل ولهاريون وسايون،
الائي ڇو اوهان جون اکيون ياد آيون،
جڏهن چنڊ چوڏس ڪيون چلولايون،
الائي ڇو اوهان جون اکيون ياد آيون،

جڏهن ڪنهن به ڪوئل اسُر ويل ڳا يو
تڏهن وِلهه ويتر وڇوڙو وڌايو
جڏهن ماڪ مکڙيون ڀني تو ڀِڄايون
الائي ڇو اوهان جون اکيون ياد آيون،

جڏهن کيٽ ۾ ٻاجهرين سنگ ٻاريا
تڏهن چيٽ ۾ ڦول ٍڄانبي ڦولاريا
جڏهن ٿر تي مورن ڪي ٻوليون ٻرايون،
الائي ڇو اوهان جون اکيون ياد آيون

جڏهن توسان نيڻن جو ناتو ڇنو هو،
تڏهن ڏور آڪاش ڪيڏو رنو هو،
جڏهن جي جهورڻ ڪي آيون جدايون،
الائي ڇو اوهان جون اکيون ياد آيون
جڏهن ڪنهن به بادل ولهاريون وسايون،
جڏهن چنڊ چوڏس ڪيون چلولايون،
الائي ڇو اوهان جون اکيون ياد آيون،

۽ هن ڪلام کان پو بس نير وهي پوندا آهن، ڀاوُ اهو وڇوڙو ايڏو ڇو روئاريندو آهي،،،۽ اهو به بشير جهڙي جوڌي جو وڇوڙو۔۔۔پر مان هاڻ نه روئيندس ڇو ته مونکي سنڌي قوم جا لڙڪ اُگهڻا آهن، پر جي مان به روئي ويٺس ته پو منهنجي قوم۔۔نه نه هاڻ نه روئبو۔۔۔اچو ته مسڪرايون، ان وڇوڙي جي لُڪ کي بهار جي پهرين جهوٽي ۾ تنديل ڪيون۔۔۔سدائين گڏ۔

 

[سليمان وساڻ]

جواب: چنڊ مونکان نه پُڇ آءُ ڇو ٿو روئان ؟ (مشتاق ڦُل)

گهُور ڪنهنجيء مونکي گهاوَ گَهِرا ڏنا۔
ڪير مون تي کليا، ڪير مون لاءِ رُنا۔
ڪهڙيون ڳالهيون ڪجن ؟
چنڊ مونکان نه پُـڇ۔

ادا سليمان وساڻ صاحب اسلام عليڪم۔هڪ ته مشتاق ڦل صاحب جي بهترين شاعري،مٿان توهانجي ان تي ڪيل چترڪاري ۽ وري مرحوم سرمد سنڌي جي مٺي آواز ۾ ڳايل ان شاعري ته اسان جي دل ۾ هلچل مچائي ڇڏي ۽ ڪافي وقت تائين دل اسان جي قابو ۾ نه رهيو،نتيجن اکين مان لڙڪن جي لڙي قطار در قطار نڪرڻ شروع ٿئي۔مرحوم بشير قريشي پنهنجي اسيري جي زماني ۾ مرحوم سرمد سنڌي کي سينٽرل جيل ڪراچي ۾ ملاقات لاء گهرائيندو هو ۽ هن کان ڪلام ٻڌندو هو۔ان جي گواهي مرحوم بشير قريشي صاحب جي زندان ۾ گڏ ساٿي ڏئي سگهن ٿا۔

سائين غلام مصطفى صاحب مهربانيون

سچ ته مان اهو گيت اڪثر ٻڌندو رهيو آهيان پر ان ڏينهن بشير قريشي صاحب جي وڇوڙي کانپوء الائي ڇو هي گيت وڌيڪ پئي وڻيو، تنهنڪري ماحول کي ڪجهه تبديل ڪرڻ لاء مون هي گيت ونڊ ڪيو۔

 

[سليمان وساڻ]

جواب: چنڊ مونکان نه پُڇ آءُ ڇو ٿو روئان ؟ (مشتاق ڦُل)

ادا بهترين ونڊ آهي۔ واهه واهه۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔

مهربانيون سائين

 

[سليمان وساڻ]

جواب: چنڊ مونکان نه پُڇ آءُ ڇو ٿو روئان ؟ (مشتاق ڦُل)

يار سليمان! ۔۔۔۔ اصل ۾ جنهن ڏينهن کان بشير جي شهادت ٿي آهي ته الائجي ڇو، نه ته ڪنهن شاعري ۾ مزو ٿو اچي ۽ نه وري ڪي جملا ئي دل تائين رسائي حاصل ڪنٿا ۔۔۔ محب جون اکيون يا ادائون ۔۔۔ سب فالتو ۽ فضول لڳڻ لڳو آهي ۔۔۔ پاڻکي آٿت ڏجي ته ڪيئن ڏجي؟ جڏهن پوري قوم ڏکن ۽ ڏولاون ۾ هجي، هڙتالون، گرفتاريون، موت ۽ بک هجي ۔۔۔۔ ان وقت ڪو وڏي دل وارو ئي هوندو جنهنکي مائن جون اکيون، گيسو ۽ ڳالهيون ياد اينديون ۔۔۔؟؟؟؟

سنڌ سان اهڙي جند اڙي جو ٻيا سڀ ناتا وسري ويا۔

اوهان دوست دلير آهيو يا وري فڪري طور تي مضبوط آهيو

دعا ڪريو ته پاڻ ۾ به ڪا سگهه پئدا ٿئي۔

الله تعالا اوهان دوستن کي خوشيون عطا ڪري ۔۔۔ آمين​

سائين سلام

ڪامياب قومون هميشه پنهنجي ڏک کي پنهنجي طاقت ۾ تبديل ڪنديون آهن ، اتحاد پيدا ڪنديون آهن۔ پر هتي ته هر طرف مايوسي ڇانئجي وئي آهي ۽ مايوسي ڪفر آهي۔ اچو ته دوستن کي همت ٻڌرايون ۽ هڪ نئين منزل ڏانهن هڪ نئين جوش ۽ جذبي سان اڳتي وک وڌايون۔

ڊاڪٽر مشتاق جو هي گيت به اصل ۾ هڪ ڀيٽا آهي، جنهن ۾ درد سمايل آهي ۔۔۔۔۔۔۔

 

[سليمان وساڻ]

جواب: چنڊ مونکان نه پُڇ آءُ ڇو ٿو روئان ؟ (مشتاق ڦُل)

سائين سچ پيا چئو، پاڻ کان ته ٍڄڻ زندگي ئي وسري وئي آهي، سائين وساڻ عجيب اتفاق آهي ته اهو ڪلام مان هون به اڪثر ڪري ٻڌندو رهندو هيس، پر جڏهن کا محبوب جهڙو مور سرويچ وڇڙويو آهي تنهن ڏينهن کان بس اهو ڪلام سرمد جي آواز ۾ ٻڌندو آهيان ۽ ان سان گڏ هڪ ٻيو به ڪلام مون وٽ سرمد جو آهي جيڪو هن وقت به منهنجي ڪنن ۾ ٻري رهيو آهي،، دوستن جي نّظر ڪيان ٿو۔۔

جڏهن ڪنهن به بادل ولهاريون وسايون،
الائي ڇو اوهان جون اکيون ياد آيون،
جڏهن چنڊ چوڏس ڪيون چلولايون،
الائي ڇو اوهان جون اکيون ياد آيون،

جڏهن ڪنهن به ڪوئل اسُر ويل ڳا يو
تڏهن وِلهه ويتر وڇوڙو وڌايو
جڏهن ماڪ مکڙيون ڀني تو ڀِڄايون
الائي ڇو اوهان جون اکيون ياد آيون،

جڏهن کيٽ ۾ ٻاجهرين سنگ ٻاريا
تڏهن چيٽ ۾ ڦول ٍڄانبي ڦولاريا
جڏهن ٿر تي مورن ڪي ٻوليون ٻرايون،
الائي ڇو اوهان جون اکيون ياد آيون

جڏهن توسان نيڻن جو ناتو ڇنو هو،
تڏهن ڏور آڪاش ڪيڏو رنو هو،
جڏهن جي جهورڻ ڪي آيون جدايون،
الائي ڇو اوهان جون اکيون ياد آيون
جڏهن ڪنهن به بادل ولهاريون وسايون،
جڏهن چنڊ چوڏس ڪيون چلولايون،
الائي ڇو اوهان جون اکيون ياد آيون،

۽ هن ڪلام کان پو بس نير وهي پوندا آهن، ڀاوُ اهو وڇوڙو ايڏو ڇو روئاريندو آهي،،،۽ اهو به بشير جهڙي جوڌي جو وڇوڙو۔۔۔پر مان هاڻ نه روئيندس ڇو ته مونکي سنڌي قوم جا لڙڪ اُگهڻا آهن، پر جي مان به روئي ويٺس ته پو منهنجي قوم۔۔نه نه هاڻ نه روئبو۔۔۔اچو ته مسڪرايون، ان وڇوڙي جي لُڪ کي بهار جي پهرين جهوٽي ۾ تنديل ڪيون۔۔۔سدائين گڏ۔

سائين مهربانيون


آڪاش انصاري جي خوبصورت شاعري

جڏهن ڪنهن به بادل ولهاريون وسايون،
الائي ڇو اوهان جون اکيون ياد آيون،
جڏهن چنڊ چوڏس ڪيون چلولايون،
الائي ڇو اوهان جون اکيون ياد آيون،

سرمد سنڌي ۽ ديبا سحر خوبصورت انداز سان ڳائي سچ ته روئاري وجهندا آهن۔ سنڌ سلامت جي هن لنڪ تي اوهان اها شاعري ڊزائن صورت ۾ پڙهي سگهو ٿا۔

 

[عاشق سولنگي]

رات جي سانت ۾ منهنجو تڙپـي اُٿـڻ
منهنجا سڏڪا ڀـرڻ منهنجو روئي پـوڻ
ڇا ٿا معنى رکن ؟ چنڊ مونکان نه پُـڇ


سائين شاندار چونڊ !