مُون سي ڏِٺا، ماءِ! جنِين ڏِٺو پِرينءَ کي، رهي اچجي راتڙي ، تن جُنگن سنديء جاء، تنِين جِي ساڃاءِ، تُرھو ٿِئي تارِ ۾. منهنجو رهبر، منهنجو سيد، منهنجي سنڌ جو سائين، منهنجي جند جو سائين، اهو رهبر جنهن اهڙي ڌپاري ماحول کي خوشبو ڏني، جتي وحشت برپا هئي، جتي جا انسان صدين کان غلامي جي پيڙا ۾ پيڙهجي رهيا هيا، جتي جي اٻوجهه قوم کي ڪنڌ کڻي جيئڻ جو گس ڏنو، جنهن رهبر هن سنڌي قوم کي هڪ جديد قومپرستي جي اهڙي نظرئي سان روشناس ڪرايو جنهن صدين جي غلامي جي ڪٽ لڳل زنجيرن کي اسان جي ڳچي مان ٽوڙي پرزا پرزا ڪري ڇڏڻ لا ڪافي آهي، پڙاڏو سو سَڏُ، وَرُ وائِيءَ جو جي لَهِين؛ هُئا اَڳَهِين گڏ، ٻُڌڻ ۾ ٻه ٿيا. اڄ منهنجي قوم ڏاڍي ڏکي حالت ۾ آهي، ۽ ان جو ڪارڻ اسان جون پنهنجيون ڪوتاهيون به آهن، اڄ اسان ايترا ته ڪمزور بڻجي ويا آهيون جو پنهنجن جوڌن جي شهادتن جو سوڳ به ملهائي نٿا سگهون، منهنجا رهبر اڄ هن سنڌ کي تنهنجي ضرورت آهي، هي ظالم اهي ئي ساڳيا ظالم جن تو سان غير انساني سلوڪ ڪيا هئا، اهي ساڳيا ئي ٻهروپيا تنهنجن ڏنگن ٻارن جو قتلام پيا ٿا ڪن، تنهنجو هٺيلو اڙٻنگ جوشيلو جوڌو اڄ اسان وٽ موجود نه رهيو آهي، جيڪو تو وٽ هر سال هن ڏهاڙي تي تنهنجي سيراندي کان شينهن جيان واڪا ڪندي دشمنن کي للڪيريندو هيو، ۽ اهي دشمن جيڪي تنهنجا، تنهنجي ڌرتي جا دشمن اها رڙ ٻڌي، سندن جا هنيا ڇڄي پوندا هيا، اهي دشمن پنهنجن ناپاڪ ارادن ۾ ڪامياب ٿي ويا آهن، اڄ تنهنجو بشير قريشي جنهن سان تنهنجو گهڻو پاٻوهه ڀريو پيار هيو، جنهن ۾ تنهنجي عشق جو اولڙو اوتيل هيو، اهو اڄ اسان جي وچ ۾ نه رهيو آهي، آئُون ڪِئَن ڇَڏِيان، سومِرا! تِنِ پنوَهارَنِ پَچارَ؟ جَڙَ جنِين جي جانِ ۾، لڳي رِءَ لُهارَ؛ ميخُون مُحبَتَ سَندِيُون، هِنئڙي مَنجِھ هَزارَ؛ پَکا ۽ پَنوَهارَ، ڏِٺي مُون ڏِينهَن ٿِيا. منهنجا رهبر اسان جا روحاني رهبر، اسان جي دانهن ڀٽائي گهوٽ وٽ آهي، ضرور تون به ڀٽائي جي در جو سلامي به ٿيو هوندي، تون ڀٽائي گهوٽ کي هن سنڌي قوم جي اپيل پيش ڪر ته هي قوم ڏاڍي سورن ۾ آهي، ڏاڍي ڏکاري آهي، ڏاڍي پٺتي پئجي چڪي آهي، ۽ منهنجو مرشد گهوٽ جڏهن اهو حال ٻڌندو ته ضرور ڌڻي در هي دعا ڪندو ته منهنجي قوم جا ٻيڙا پار ٿي ويندا۔۔ سائينم سدائين ڪرين مٿي سنڌ سڪار، دوست مٺا دلدار عالم سڀ آباد ڪرين
جواب: رهبرِ سنڌ محترم سائين جي ايم سيد جي 17 ورسي۔ وٺي هر هر جنم وربو، مٺا مهراڻ ۾ ملبو ختم اونداهه ٿي ويندي، چٽيء چانڊاڻ ۾ ملبو [JUSTIFY]سنڌ جي تاريخ ۾ سائين جي ايم سيد کانسواء شايد ئي ڪنهن اهڙي شخصيت جنم ورتو هجي جنهن پنهنجي سموري عمر سنڌ کي ارپي ڇڏي هجي۔ عالم ، اديب ، ليکڪ ، تنقيد نگار، محقق ۽ مزاحمتي لکڻين کانسواء سنڌ جي علحدگيء جي تحريڪ لاء پاڻ ارپيندڙ سائين جي ايم سيد جي اڄ سترهين ورسي آهي۔ سنڌ سلامت جو سمورو سٿ هن موقعي تي سائين جي ايم سيد کي سلام پيش ٿو ڪري۔ سندس زندگي ۾ ڪجهه غلط فيصلن وارو پهلو به شامل آهي پر انهي کان هٽي ڪري سائين جي زندگي جي ٻين رخن تي نظر وجهبي ته عظيم فڪري درسگاهه سميت ڪيتريون ئي بهترين واٽون نظر اچي وينديون، جن تي هلڻ ۽ عمل ڪرڻ سان سنڌ کي خوشحالي جي طرف وٺي وڃي سگهجي ٿو۔ سنڌ جي درسگاهه سن مان ماڻهن کي گهڻيون اميدون وابسته هيون پر سيد جي موت سان هيء تحريڪ به ماٺآر جو شڪار ٿي وئي۔ سائين 60 کان وڌيڪ ڪتابن جو ليکڪ هجڻ سان گڏ صوفي ازم جو وڏو عالم پڻ هو۔ سائين جي شخصيت تي لکڻ لاء ان پائي جو ڪو اديب ئي لکي سگهي ٿو ڇو ته قلم مونسان ساٿ ڪونه ٿو ڏي ، سيد تي لکڻ سج سان اکيون ملائڻ جي برابر آهي۔ اهو سيد جنهن جي رڳ رڳ ۾ سنڌ ۽ سنڌ سان پيار سمايل هو۔ سائين جي ايم سيد جي فڪر ۾ سنڌ سميت پوري دنيا لاءِ امن ۽ اخوت سمايل آهي ۽ سندس لکڻيون عالم کي جهيڙا جهٽا ڇڏي، قرب ۽ محبت سان رهڻ جو درس ڏين ٿيون. اسان کي اميد آهي ته سنڌ جو نوجوان نسل سائين جي ايم سيد جي فڪر تي عمل ڪندي سنڌ سميت پوري دنيا ۾ امن جي قيام لاءِ جاکوڙ ڪندو! سائين جي ايم سيد جو هر ڪتاب فڪر سان ڀريل آهي پر هتي مان سندس ڪجهه قول ونڊ ڪري رهيو آهيان۔ سائين جي ايم سيد جا قول قومون، عقيدن ۽ نظرين تي جنم ناهن وٺنديون، پر وطن، زبان، تهذيب، جاگرافي حدن ۽ اقتصادي بنيادن تي ٺهنديون آهن. بلاشڪ اهڙن ماڻهن کي اصل معاف نه ڪرڻ گهرجي، جيڪي غلط ڪم ڪري پوءِ به پڇتائين ڪونه ٿا. ڪمزور، بزدل، بيوقوف ۽ غدار ۾ تميز هئڻ ضروري آهي. جيڪا ڳالهه زوري مڙهي ويندي آهي اها پائيدار نه هوندي آهي. جيسين اسان جي ڪارڪنن جو اخلاق درست نه ٿيندو تيسين هو ڪجهه به ڪري نه سگهندا. مون وٽ ته ڇا پر ڪنهن وٽ به ڪا ”نئين شيءِ“ ڪو نه آهي، اهي سڀ پراڻيون شڪليون آهن جن کي نئين نموني ۽ نئين انداز سان ورجايون ٿا. هر اها ڳالهه ڪريو جيڪا ڪري سگهو اوهان ”غلام“ آهيو. اوهان جو حڪومت تي ڪو به ”دٻاءَ“ يا ”اثر“ نه پوندو. اقتصاديات کي درست ڪرڻ سان ئي انصاف درست ٿيندو[/JUSTIFY] هڪڙو نقشو سنڌ جو ٻيو آهين تون جنهن جي ڪري مون جيئڻ جا جتن ڪيا
جواب: رهبرِ سنڌ محترم سائين جي ايم سيد جي 17 ورسي۔ تمام سهڻي ڀيٽا سائين جي ايم سيد کي،، لک قرب منهنجي لکت ۾ ترميم ڪرڻ لا
جواب: رهبرِ سنڌ محترم سائين جي ايم سيد جي 17 ورسي۔ سائين کي ڪهڙي ڀيٽا ڏجي ۔۔۔ ڪي لفظ ڪي جملا يا وري ڪو ليک لکي سندس شخصيت کي گهيرو ڪري نٿو سگهجي ۔۔۔ ها سرويچ سجاولي جا هي لفظ مناسب لڳا ٿي ڀونگا ڀينگ ويا . . . . . . ! سرويچ سجاولي هن پنهنجيءَ پاڪ پياريءَ ڌرتيءَ مانجھي مڻيادار ڄڻيا؛ هن سچل گھوٽ ڀٽائيءَ جھڙا ڪامل ڪلنگيدار ڄڻيا؛ هن دودي هوشو بلوءَ جھڙا جري ۽ جونجھار ڄڻيا؛ هن پنهنجي سنڌ سونهاريءَ يارو ارڏا اڻ جھل ٻار ڄڻيا؛ هن جوڌا جوڌا جُنگ ڄڻيا هن ٻاونگ ٻاون وير ڄڻيا!! اي ساٿي سنڌ امڙ جي مٽي ڪهڙا ڪهڙا مير ڄڻيا!! اڄ سنڌ وطن جي ساري آ ۽ پنهنجي ناماچاري آ؛ اڄ رت اوهانجي لائي ٻچڙا گھر گھر ۾ گلزاري آ؛ هيءَ جنگ جبر سان جوٽيل پنهنجي جاري جاري آ؛ اڄ مارئي ٻاگھي رزقا سنڌ جي هر ڪا ناري ناري آ؛ اڄ اختر مائي ملوڪان ڀاڳي جھڙيون ڄايون ڀاڳين ۾!! ڇا سوز سمايل آهي شاعر! پنهنجن گيتن ڪافين ۾ !! ڪجھ پنهنجن دردن سورن جي اڄ يارن سان ڪا ڳالهه ڪجي؛ جو ماڻهن تي هت گذري ٿو، سو اندر جو احوال ڪجي؛ جو حال حبيبان آهي سوئي سارو عرض پريان نال ڪجي؛ هت جيئون ڪئين ٿا سوئي سارو عرض حقيقت حال ڪجي؛ هت ڪئين ٿو مارن ماڻهن جو بس جيئري پٽيو ماهه وڃي!! ۽ ڪئين ٿو ساڙيو سانگين جو ير سورن ۾ هت ساهه وڃي!! هر وک مٿي هت ويٺا آهن واڳن جيڏا وات گھڻا؛ هر ڪُنڊ مٿي سي قاتل کڻيو بيٺا آهن واڳن جيڏا ڪات گھڻا؛ بس ماڻهوءَ جو ڪو ماس ملي ايءَ! تسبيح تي ڪن تات گھڻا؛ هي هيڏو سارو دوکو ماڻهن سان پيا ڪن ڏينهن رات گھڻا؛ ڪي ملان مارُن ماڻهن جون هت ٻيڙيون ويٺا ٻوڙين ڙي!! هو مذهب کي منجھڙايو خالي هٿ جون ويٺا جوڙين ڙي!! هت ماڻهن جو ويو ماس سُڪي ۽ رت جي تن ۾ ناهي رتي؛ ٿي ڀونگا تن جا ڀينگ ويا ۽ ڌرتي تن لئي تيز تتي؛ سڀ چور وڏيرا ڇورائي ويا تن جا پوکيل چيٽ ڪَتي؛ هت مسڪينن لئي آهي سائين ڪاري ڪاري قيام متي؛ هي ريهون ڪريو راتو ڏينهان رت جا ڳوڙها روز روئن!! هي لاکيڻا لک بار لُڇن ۽ لڙڪن سان ٿا مُنهن ڌوئن!! ڪو ڪنهن جو ٻچڙو کير ڦڙي لئي ساري ساري رات رڙي؛ ڪا ڪنهن جي ڌيءُ نماڻي ننڊڙي سورن ۾ سڀ مند سڙي؛ ڪا ڪنهن جي ڀيڻ بکن جي ماريل بک جا ويٺي باب پڙهي؛ ۽ ڪن جي ساريون ساريون راتيون چُلهه تي ڪُنڙو ڪون چڙهي؛ لک چير سندن چم منجهه پيا هو چهڪن کان ڏس چور ٿيا!! هي مورن جھڙا مارو ماڻهو مانيءَ لئي مجبور ٿيا!! اڄ سونهن وڃايل سانگياڻين جو سورن ساڙيو ساهه الا؛ ٿو پئيسي پائي سير وڪامي ماروئڙن جو ماهه الا؛ اڄ ويل ٻري ويو واٽن تي ۽ ويئي ويچارين واهه الا؛ هو ليڙ لٽي ۽ ڀور ڳڀي لئي ڳوٺياڻيون ٿيون ڳاهه الا؛ هو مرضن ۾ هر مهل مرن ۽ درمل دارون ڪون ٿئي!! هت هر ڪو ڏاڍو هيڻن جو ٿو رونشا ڪريو رت پئي!! ڪي پير پڳدار سڏائي پلپل ڪن پيا پاپ وڏا؛ ڪي مير چٻاڙي ماڻهن جا ويا کائي رت چم ماس هڏا؛ ڪي رئيس رڳو ئي ماڻهن تي ڪن ڪاهون ڪوڙا ڪيس ڦڏا؛ ڪي ملان ويٺا مسڪينن جي لولن تي بس لاهي لڏا؛ ڪو مُرشد ويٺو آهي مريدن جو اڄ سارو مال تڪي!! ها مال تڪڻ سان گڏ هو ٻي ڪا موچاري پيو زال تڪي!! ڪن ٽرڙن ڪامورن جي هت پئي لوڪ سڄي ۾ لانگ لڳي؛ هت رشوت جي اي راڻا ڀاءُ ڀڙ ڀڙ ڪريو باهه ڌڳي؛ هت مسڪينن اڄ ماڻهن کي آ ٺوڳين ڇڏيو خوب ٺڳي؛ هن پنهنجن وانگين ويڙهيچن سان ورڌيو ويري روز وڳي؛ اڄ انهن جو ڪو داد نه ٿئي بس ڏاڍو آ انڌير هتي!! هن بيداديءَ ير ننگري ۾ آ هيڻن جو چئه ڪير هتي!! هت چور وڏيرا ڪامورا بس ٽيئي جھڙا ڀاءُ سڳا؛ ٿا مسڪينن کي ماريو ڦريو پائن عمدا ويس وڳا؛ ڪن ٻنيون ونيون ڀيليون ۽ ڪاهي ويا سڀ ڍور ڍڳا؛ اڄ لويارن جي لڄ لٽڻ لئي لاهي پاهي لُنب لڳا؛ هي هيڏو سارو ويل ٿئي هت وانگين سان هر ويل ميان!! جي حق گھرن اڄ تن جي لاءِ سوريون سختيون جيل ميان!! اڄ جھانگيئڙن جي جوين کي آ گج ڇنل ۽ گوڏ ٻڌل؛ اڄ سانگياڻين جا سَنڌ سڪي ويا سيرون چم ۾ سينڌ سڪل؛ ٿو لوڪ مٿانئن ٽوڪ ڪري آ هو هو جي هر پار هڪل؛ هي سج نئين ٿئي ناحق تن سان نيرانيون ۽ نيڻ ڀنل: اڄ اهڙن ڌيئن جي ڪو ڪريون دردن جو درمان ميان!! جيئن مانيءَ تي وڪجن نه ڪڏهن هِت ماروئڙين جا مان ميان!! هي پنهنجن مٺڙن مٺڙن مارُن هيڻن جا حالات ڏسو؛ هيءَ هيڏي سانگين جي اڄ سِر تي سورن جي سڪرات ڏسو؛ هيءَ هيڏي بيمارين جي تن جي ڀونگن تي برسات ڏسو؛ هي هيڏا ويرين جا اڄ تن تي واڳن وانگر وات ڏسو؛ هو واچوڙن جيئن ويڙهي ويا اڄ وانگيءَ وانگيءَ وانگيءَ کي!! ير! ڪئين نه ڏاڍن آهي ڪُٺو هن قوم نڌڻڪيءَ نانگيءَ کي!! هي ماڙين جھڳين جي هت جيسين رهندي جنگ ميان؛ هت ڏاڍا هيڻن کي پيا جيسيتائين هڻندا ڏنگ ميان؛ هي دولت جو آ جيسيتائين اونڌو ابتو ڍنگ ميان؛ بس تيسيتائين ڪنگالن جي گھر ۾ رڙندا ڪنگ ميان؛ سڀ ٻار سندن بکيا ۽ جاهل رهندا رهندا پيا!! هو آني اڌ لئي رستن تي رت روئندا رلندا پنندا پيا!! اڄ ننڊن مان بيدار ٿيو اي! ملن جا مزدور اٿو؛ اي هاريو! پنهنجا حق وٺڻ لئي ڀيڙا ٿي ڀرپور اٿو؛ اي جوان اٿو! ۽ ٻار اٿو! سڀ پوڙها پوڙها جھور اٿو؛ ۽ ظلم کي اڄ زير ڪرڻ لئي کوڙ کڻي انبور اٿو؛ اڄ سنڀري سڀ ”سرويچ“ اٿو! اڙٻنگ اٿو اڻ موٽ اٿو!! ۽ ڏاڍن کي اڄ ڏارڻ لاءِ ڪونڌر ڪونڌر گھوٽ اٿو!!
جواب: رهبرِ سنڌ محترم سائين جي ايم سيد جي 17 ورسي۔ ڌڻي تعالى سائينءَ کي جنت الفردوس ۾ جايون ڏئي، ۽ سندس خطائون بخشي...
