اوڇڻ گهرجي آجڪو، جهوپو سهي نه سيءُ،سڻائـــج سُـــوَڙَ کي، حال منهنجــي هـــــيءُ،اڱڻ آيو ٿــــــيءُ، ته ڍوليا! ڪنهن ڍنــــگ ٿيان.سر سارنگ مونکي گرم ڪپڙو ۽ پناه گهرجي ۽ منهنجي جهوپڙي سيءُ نٿي سهي سگهي، منهنجي گڻائتي مڙس کي منهنجو هي حال ٻڌائج، اي جاني! منهنجي اڱڻ ۾ پيهي اچ ته ڪنهن حال ۾ ٿيان جن ونين جا مڙس پرديس ويل هوندا آهن ۽ انهن جي جدائيءَ ۾ سياري جي سرد راتين ۾ جيڪا ڪيفيت هڪ وفادار زال جي ٿئي ٿي انجو هڪ سهڻو اظهار۽ انتظار جي ڪيفيت
سائين نثار تمام سهڻي چونڊ لطيف سائين جي سُر سارنگ مان۔ سچ ته لطيف سائين جي رسالي جي هر سُڙ ۾ سمايل هر بيت ۾ هڪ پيغام ۽ نصيحت سمايل آهي۔ وري سوچيم ويٺي ته اڄ هتي تمام گهڻي گرمي آهي ۽ اوهان کي هي سياري جي مناسبت وارو بيت اڄ ڪيئن ياد پيو۔ جڏهن ونين جا ڪانڌ پرڏيهه هجن يا ڪٿي پري هجن ته سندن ڪيفيت اهڙي ئي هوندي آهي، جهڙي اوهان مٿي بيان ڪئي آهي پر جي سندن ڪانڌ واپس ورڻ جي ڪري گهر پهچن ته هنن کان گرمي يا سردي سڀ وسري وڃي۔ اهڙو ئي هڪ بيت سُر سارنگ مان : ڪانڌَ! تُنھنجي پاندَ ري، سيءَ مَران سَڀِ راتِ؛ ڪامِلَ! ڪَپاھُنِ ۾، جَھپَ نه اچي جھاتِ؛ اَچِين جي پِرڀاتِ، ته آئُون سِيُّ نه سارِيان.
سڀڪو پنهنجا سُور ويٺو سمجهي ان کي چئبو آهي جو آگ لگائي لوگون ني وه تو بجهائي اشڪون ني جو اشڪون ني ڀڙڪائي هي وه آگ بهجائي ڪون
ادا نثار ابڙو صاحب، ڀٽائي سائين جي پيغام کي ڊزائن ۾ سمائي توهان سمجهائڻ جي تمام سُٺي ڪوشش ڪئي آهي ۽ تمام گھڻو پسند آئي..... لک لائق ادل.........
