وندر جي واٽ

[هوشو هيمون]

ڇڏي واٽ وندر جي ، جوڙيائون پنهنجا دڳ
وساري وصيت رسول جي ، ٺهي ويٺا ٺڳ
تنين چورن مٿان سڳ ، لڌاسين لطيف چئي

 

[Abdul Wahid Soomro]

تمام بھترين چونڊ

 

[نثارابڙو]

بيت پنهنجي جا ته پر معني آهي پر هن بيت جو ڪو اتو يا پتو يا ڪو حوالو هجي ها ته اڃان به بهتر، ڇاڪاڻ ته هي بيت ڪيترائي ڀيرا رسالي جو دور ڪندي نظر کان نه گذريو آهي۔ ممڪن ڪنهن ٻي بزرگ جو هجي، پر ماڻهن انکي لطيف سان منسوب ڪري ڇڏيو هجي ۔

لک قرب

 

[هوشو هيمون]

بيت پنهنجي جا ته پر معني آهي پر هن بيت جو ڪو اتو يا پتو يا ڪو حوالو هجي ها ته اڃان به بهتر، ڇاڪاڻ ته هي بيت ڪيترائي ڀيرا رسالي جو دور ڪندي نظر کان نه گذريو آهي۔ ممڪن ڪنهن ٻي بزرگ جو هجي، پر ماڻهن انکي لطيف سان منسوب ڪري ڇڏيو هجي ۔

وقت جي خدائن (عمر دائود پوٽو ، آءِ آءِ قاضي ، نبي بخش بلوچ ۽ ڪئي ٻيا ) پنهنجي پنهنجي قياس مطابق هر ڪنهن جي محنت سان ڇيڙ ڇاڙ ڪندا رهيا آهن ۔ اهو شعر مان پاڻ شاهه لطيف جي درگاهه تي لکيل پڙهيو هو ۔
بَڻ صحابي رسول دي تُو ڏاڙهي ڪيتي چِٽي
فَدڪ ايوين کاڌئي جيوين ترڪاري لڳدي مٺي
نه تون وِچ مَسيتي وڙيان نه قبر انڌاري ڏٺي
بلهيا خبر اُون ويلي پئوسي جڏهن مُنه تي آسئي مٽي
بابا بلهي شاهه

جنت ويسن عيش ڪريسن الاالمودت والي هو
جنت تي حقدار حبدار علي نه ڪِ سهري سالي والي هو
عدل ٿيوي تي ٿر ٿر ڪانپن اچيان شانا والي هو
فضل ٿيوي تي بخشي جاون مين ورگي مُنه ڪالي هو
سلطان باهو