مان ڪارِي ڪين ته ڪارِي هان (نظم) نثاراحمدناز

[نثارناز]

نظم​

نثاراحمدناز​

مان صديُن کان اي سنڌ امان​

هاداسي تُنهنجي داسِي هان،​

مهراڻ جو پاڻي پيتو مون​

مهراڻ جِي واسِي واسِي هان ،​

​

مُون پيار ڪيو تن پيارن سان​

تن ڪينجهر منڇر وارن سان​

منهنجي چاهت ڏاڍي سُندر آ،​

منهنجي دل ۾ ڪيٽي بندر آ​

مان سنڌ جي سُهڻي گُلشن جي​

هڪ نازڪ ننڍڙِي ٻارِي هان​

​

سنڌ ديس ته مُنهنجو آه اُتم​

سنڌ ديس ته مُنهنجو دين ڌرم​

سڀ راهون سنڌ جون گُل پاشِي​

مون لئه سنڌڙي ڪعبو ڪاشِي​

هڪ جنم ته ڇا ،هر جنم هتي​

مان صدقي سنڌ تان واري هان​

​

مان سنڌياڻي مان سنڌياڻي​

پوءِ ڇو ته ادا مان بندياڻي​

مان پيار ادا تو آڳر جو​

مان ڦول ڪنول تُنهنجي گهر جو​

تون مارنه مونکي ڀاءُ مِٺا​

مان ڪارِي ڪين ته ڪارِي هان​

​

تون واڌو ڪاٽو جوڙين ٿو​

اڃان اک نه وڏيرا کولين ٿو​

سڀ تنهنجي واڄٽ واري آ،​

جنهن سنڌ ته سموري ساڙي آ​

ارمان انهيءَ ۾ هر ويلي،​

مان ”ناز“ الاڙي مارِي هان​

​

​

 

[سليمان وساڻ]

مُون پيار ڪيو تن پيارن سان​

تن ڪينجهر منڇر وارن سان​

منهنجي چاهت ڏاڍي سُندر آ،​

منهنجي دل ۾ ڪيٽي بندر آ​

مان سنڌ جي سُهڻي گُلشن جي​

هڪ نازڪ ننڍڙِي ٻارِي هان​

​

سائين نثار ناز جي هن نظم کي پڙهي الائي ڇو ڪجهه لکڻ جي همت ڪانه پي ٿي۔ اها سنڌياڻي جيڪا مارئي ٿي امر ٿي وئي، اها سنڌياڻي جيڪا سسئي جي روپ ۾ پيار ڪري امر بڻجي ٿي وڃي، اها سنڌياڻي جيڪا نوري ٿي پيار ڪري ان کي نڀائي ٿي ۽ لطيف جو ڪردار ۽ سورمي بڻجي وڃي ٿي، اها سنڌياڻي جيڪا ڪڏهن ٻاگهل ته ڪڏهن بختاور جو روپ ڌاري سنڌ تان نڇاور ٿئي ٿي، اها سنڌياڻي جيڪا غزاله صديقي بڻجي سنڌ تان شهيد ٿئي ٿي ، اها سنڌياڻي پيار ڪرڻ جي عيوض ڪاري ڪيئن ٿي ٿي سگهي ؟؟؟​

نثار ناز جي سٽن ۽ هن نظم سچ ته سنڌ جي عورت جو آواز، هڪ سنڌياڻيء جو سڏ اسان کي ورائي، اسان جو ڌيان ڇڪائي چئي رهيو آهي ته اي صدين جا تهذيب جا وارثو، اي ڪائنات جي سڌريل تهذيب جا سنڌيو اوهان کي ڇا ٿي ويو آهي ؟​

بهترين منطرنگاري ۽ لاجواب شاعري ۔۔۔۔۔۔۔۔۔ اوهان کي سلام آهي اهڙي خوبصورت شاعريء تي​

 

[نثارناز]

مُون پيار ڪيو تن پيارن سان​

تن ڪينجهر منڇر وارن سان​

منهنجي چاهت ڏاڍي سُندر آ،​

منهنجي دل ۾ ڪيٽي بندر آ​

مان سنڌ جي سُهڻي گُلشن جي​

هڪ نازڪ ننڍڙِي ٻارِي هان​

​

سائين نثار ناز جي هن نظم کي پڙهي الائي ڇو ڪجهه لکڻ جي همت ڪانه پي ٿي۔ اها سنڌياڻي جيڪا مارئي ٿي امر ٿي وئي، اها سنڌياڻي جيڪا سسئي جي روپ ۾ پيار ڪري امر بڻجي ٿي وڃي، اها سنڌياڻي جيڪا نوري ٿي پيار ڪري ان کي نڀائي ٿي ۽ لطيف جو ڪردار ۽ سورمي بڻجي وڃي ٿي، اها سنڌياڻي جيڪا ڪڏهن ٻاگهل ته ڪڏهن بختاور جو روپ ڌاري سنڌ تان نڇاور ٿئي ٿي، اها سنڌياڻي جيڪا غزاله صديقي بڻجي سنڌ تان شهيد ٿئي ٿي ، اها سنڌياڻي پيار ڪرڻ جي عيوض ڪاري ڪيئن ٿي ٿي سگهي ؟؟؟​

نثار ناز جي سٽن ۽ هن نظم سچ ته سنڌ جي عورت جو آواز، هڪ سنڌياڻيء جو سڏ اسان کي ورائي، اسان جو ڌيان ڇڪائي چئي رهيو آهي ته اي صدين جا تهذيب جا وارثو، اي ڪائنات جي سڌريل تهذيب جا سنڌيو اوهان کي ڇا ٿي ويو آهي ؟​

بهترين منطرنگاري ۽ لاجواب شاعري ۔۔۔۔۔۔۔۔۔ اوهان کي سلام آهي اهڙي خوبصورت شاعريء تي​

ادا محمد سليمان وساڻ جون مهربانيون جو منهنجي هي غريباڻي شاعري کيس پسند آئي ادا هن ڌرتي جي نظم جي هڪ بند ۾ سنڌياڻي سنڌياڻي جو جيڪو لفظ مون استعمال ڪيو آهي ان ۾ ان معصوم سنڌي نياڻي جي درد کي عالم آشڪار ڪيو آهي جيڪا پنهنجي ڀا پنهنجي امان بابا جي آڱر جو پيار آهي ۽ گهر جوڦول ڪنول آهي ۽ جيڪا نياڻي اڱڻ جو پيار هُجي ۽ گهر جي ڦول ڪنول هُجي اها اُجري اُجري پاڪ پوتر اصل کير جهڙي هوندي آهي ان کي ڪارو چئي مارڻ ان سنڌياڻي جي سنڌيت تي هڪ بدنما ڪارو داغ آهي ادا سليمان اسان جا سنڌي ڀائر آخر ڪيستائين انهن معصوم سنڌي نياڻين کي ڪوڙي غيرت جي نالي ۾ ماريندا رهندا۔ باقي هنهنجي هن نظم کي پڙهي تو ايترو ته واڌو ريسپانس ڏنو آهي جو تمام گهڻي خوشي ٿي ۔ توهان جي همت افزائين ۽ حوصلا افزائين تي هي گرو گنجو ۽ ٽي درجي وارو شاعر نثاراحمدناز تمام گهڻو نازان آهي۔ لک لائق تنهنجا ادا۔