اسان جي ملڪ جا ماڻهو نه هڙ چٽ ڪن ته ٻيو ڇا ڪن

[شاهجهان سُميل]

آئون سرويچ سجاولي کي هميشه شاعر ِ سنڌ جي خطاب سان مخاطب ڪندو آهيان۔ جنهن جي شاعري جي هر لفظ ۾ رڳو سنڌ سمايل آهي۔ سندس هڪ غزل جيڪو 24 بندن تي مشتمل آهي، اسان جو استاد محترم سائين محمد صديق ”مرهم“ هميشه اسان کي ٻڌائيندو هو جڏهن اسان ڪاليج ۾ پڙهندا هئاسين۔ پورو غزل جيتوڻيڪ ياد نه آهي، پر سندس ڪجهه بند هيٺ ڏجن ٿا، اُميد ته دوستن جي توجه ڇڪرائيندو۔

اسان جي ملڪ جا ماڻهون نه هڙ چٽ ڪن ته ٻيو ڇا ڪن​

چرين وارا سڄو ڏينهن ڪم نه چرٻٽ ڪن ته ٻيو ڇاڪن​

​

لٿا مرشد مريدن گهر وٺي ٽولو خليفن جو​

جُڳو ئي جهڻ غريبن جو نه جهٽ پٽ ڪن ته ٻيو ڇا ڪن​

​

جوارين جوئي جا ڪپڙا ڇڏيا راندين پٺيان وڪڻي​

نه سي نيلام هاڻي جي گهڙا مٽ ڪن ته ٻيو ڇا ڪن​

​

تري سان جوان جوڌا ڪي ڇنل ڪنهن بُوٽ پنهنجي جي​

جمعي جي ڏينهن مسجد ۾ نه مٽ سٽ ڪن ته ٻيو ڇا ڪن​

​

ستائين راهه ويندي ٿا ٽرڙا عاشق نياڻين کي​

ته پو تن مٿي سينڊل نه سٽ سٽ ڪن ته بيو ڇا ڪن​

​

ڪمائڻ لا ڪامورا ڪهي پنجاب کان آيا​

ڦري سي سنڌ کي هاڻي نه برپٽ ڪن ته ٻيو ڇا ڪن​

​

ڏسي هي سنڌ جي حالت صفا سرويچ چوڻو پيو​

اسان جا ئي اسان سان ئي نه ترڪٽ ڪن ته ٻيو ڇا ڪن​

​

(سرويچ سجاولي)​

 

[سليمان وساڻ]

سائين تمام سهڻي چونڊ

مان ته ايئن سمجهندو آهيان ته سرويچ سنڌ آهي، سندس شاعريء ۾ سنڌ ئي آهي۔ جيئن هو چوي ٿو، جنت الفردوس آهن ٻئي ڪنڌيون مهراڻ جون۔

واهه واهه هي منهنجو وطن، چارئي ڪُنڊون جنهن جون چمن
سَوَ سَوَ منجهس پوکون پچن، واهڻ وستيون جنهن جون وسن
ماڻهون جتي جا محبتي، سورهيه سگهارا صحبتي
سڀ مرد مايون محنتي، ۽ قول تن جا قيمتي
ويهي رڳو واکاڻجن، ٻيلا ٻنيون مهراڻ جون
جنت الفردوس آهن، ٻئي ڪنڌيون مهراڻ جون

 

[نثارابڙو]

ڪجهه پنهنجيون خرابيون، ڪجهه پاڪستان جي ڳانڍاپي سبب ايندڙ قومن جا اثر ۽ خرابيون آهن جو هن وقت سنڌ هڪ عجيب دور مان پئي گذري، ان جو ڀرپور اظهار ڪيو آهي محترم سرويچ سجاولي صاحب ۔۔۔

ڪمائڻ لا ڪامورا ڪهي پنجاب کان آيا​

ڦري سي سنڌ کي هاڻي نه برپٽ ڪن ته ٻيو ڇا ڪن​

 

[شاهجهان سُميل]

بلڪل سائين نثار تڏهن ئي وري سرويچ صاحب آخري بند ۾ چيو ته

ڏسي هي سنڌ جي حالت صفا سرويچ چوڻو پيو
اسان جي ئي اسان سان ئي نه ترڪٽ ڪن ته ٻيو ڇا ڪن

 

[رياض حسين]

آئون سرويچ سجاولي کي هميشه شاعر ِ سنڌ جي خطاب سان مخاطب ڪندو آهيان۔ جنهن جي شاعري جي هر لفظ ۾ رڳو سنڌ سمايل آهي۔ سندس هڪ غزل جيڪو 24 بندن تي مشتمل آهي، اسان جو استاد محترم سائين محمد صديق ”مرهم“ هميشه اسان کي ٻڌائيندو هو جڏهن اسان ڪاليج ۾ پڙهندا هئاسين۔ پورو غزل جيتوڻيڪ ياد نه آهي، پر سندس ڪجهه بند هيٺ ڏجن ٿا، اُميد ته دوستن جي توجه ڇڪرائيندو۔

اسان جي ملڪ جا ماڻهون نه هڙ چٽ ڪن ته ٻيو ڇا ڪن​

چرين وارا سڄو ڏينهن ڪم نه چرٻٽ ڪن ته ٻيو ڇاڪن​

​

لٿا مرشد مريدن گهر وٺي ٽولو خليفن جو​

جُڳو ئي جهڻ غريبن جو نه جهٽ پٽ ڪن ته ٻيو ڇا ڪن​

​

جوارين جوئي جا ڪپڙا ڇڏيا راندين پٺيان وڪڻي​

نه سي نيلام هاڻي جي گهڙا مٽ ڪن ته ٻيو ڇا ڪن​

​

تري سان جوان جوڌا ڪي ڇنل ڪنهن بُوٽ پنهنجي جي​

جمعي جي ڏينهن مسجد ۾ نه مٽ سٽ ڪن ته ٻيو ڇا ڪن​

​

ستائين راهه ويندي ٿا ٽرڙا عاشق نياڻين کي​

ته پو تن مٿي سينڊل نه سٽ سٽ ڪن ته بيو ڇا ڪن​

​

ڪمائڻ لا ڪامورا ڪهي پنجاب کان آيا​

ڦري سي سنڌ کي هاڻي نه برپٽ ڪن ته ٻيو ڇا ڪن​

​

ڏسي هي سنڌ جي حالت صفا سرويچ چوڻو پيو​

اسان جا ئي اسان سان ئي نه ترڪٽ ڪن ته ٻيو ڇا ڪن​

​

(سرويچ سجاولي)​

ڪنهن سچ چيو آهي ته دنيا ۾ ڪوڙ کي ڪوڙو چوڻ وارا اڃا به زنده آهن۔ واه سائين واهه، اوهان جو سچ کي بيان ڪرڻ ۽ مائل ڪرڻ