روشن راهون

[رسول بخش دائودپوٽه]

​

مان هان صدا ڪنهن سائل جي ​

بي ڏوهي گهات ۾ گهايل جي​

اڻ پورا احساس جنهين جا​

مان ڪوڪ ٻڌان تنهن ڪوئل جي​

جت داد نه ٿي فريادي جو ​

پو منظر سڀ بربادي جو​

پو ڪيئن چوان ڳل ڳانيئڙا​

اي اوپرا منهنجا جانيئڙا​

هو دور ته دونهي پئي آ دکي​

هي سو ئي ڏسي جنهن نظر تکي​

مان روز ٻيجل ٿي ٻاڪاريان​

۽ آزادي کي پيو ساريان​

هو نيٺ ته ايندي يٺ ته ايندي​

ڳلين ڳوٺن کي ڇوليندي​

پو بي وس باندي ڪين هوندو ڪو​

۽ نه بک افلاس ۾ پو مرندو ڪو​

​

​

​