هڪ پروفيسر گهڻي وقت کان پنهنجي دروازي وٽ بيٺو هو۔ دروازو کولي وري بند پئي ڪيائين۔ سندس هڪ سڃاڻ وارو اتان گذريو ۽ سندس پريشاني جو سبب پڇيو۔ ان تي پروفيسر چيس : اصل ۾ مان ان پريشاني ۾ آهيان ته مونکي اندر وڃڻو هو الائي ٻاهر ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
ادا سليمان وساڻ اسلام عليڪم۔ مهرباني ڪري پروفيسر کي ان جي گهر جي اندر وڃڻ ڏيوس يا ٻاهر پر هن کي گهڻي دير در تي نه بيهڻ ڏيندا ڇاڪاڻ جو مينهوڳي جي موسم آهي ڪٿي پروفيسر پريشان ٿئي وڃي ۽ مورڳو گهر ئي وساري نه وڃي۔جلد ڪيو سائين منهنجاجلد ڪيو۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔( مذاق پيا ڪيون توهانجي لطيفي کي وڌيڪ مزيدار ڪرڻ لاء) بهرحال اسان کلياسين سائين ڦلپوٽي فقير وانگر۔
بهرحال اسان کلياسين سائين ڦلپوٽي فقير وانگر۔[/quote] مهرباني سائين جو توهان ان بهاني ئي فقير کي ياد ته ڪيو لک لائق سدائين گڏ
يار سليمان اصل ۾ ان پروفيسر کان چشمو پائڻ وسري ويو هو سو ان کي ٻاهر اندر وڃڻ جي خبر نه پي پئي ۔۔هههههههههههههه اهي اٿو حال پروفيسرن جا سچ ۾ ڏاڍي کل آئي اصل فقير کان به وڌيڪ هههههههههههههه هههههههه ههههههههههه
