عرس پريو
سينيئر رڪن
ڇڏيو ته سونهن جي هڪڙي جهلڪ ڏسي ته وٺان،
خدا جو نور اکين سان سهي، چُمي ته وٺان.
چوڻ جي ڳالهه سدائين چوڻ کان رهجي وئي،
اکيون، اکين کي پڙهن ٿيون ته پوءِ پڙهي ته وٺان.
اسان جو پيار به گونگو ته هوءَ به چُپ چُپ آ،
چلو، اميد جي ٽانڊن مٿان بچي ته وٺان.
تمام عمر رڳو سِڪ ۽ سوز جي رُڃ آ،
ٻه ڍڪ پريت جا پياريو ته مان به جي ته وٺان.
ڏئي ٿو درد جي دولت، اها به چشمن تي،
نٿو ملي، نه سهي، درد دائمي تي وٺان.
نه ذڪر سونهن جو کٽندو، نه ٿيندو ڪَڪ محسن،
اڃا به دل ٿي چوي، سونهن تي لکي ته وٺان.
محسن ڪڪڙائي
