بابو جوکئي جي شاعريالله الله ڪــــريــــــــــــان الله مــــنهنجــــــو تــــــوهـــــار ،ساراهه ڪريان سيد جي ٻيو صاحـــــب رب ستـــــار ،پير ته اسان جو بادشاهه جنهن جو باري کڻي ٿو بار،قـــــــادر جــــــي قــــــدرت جـــــو مون پـــتو نه آهــي پار،ته ماڻهو سڪن تا مينهن لاءِ سو ڏيندو پاڻ پالڻهار ،اوهــــين هــــٿ کـــــڻي هيڪــــاندا مڙيئــــي مال دار ،اڄ ستـــــايو آ صـــاحــــب کـــــي بـــــابــــــو بيشمـــــــــار ،ته ڪالهه نکتو آهي ڪڇ کان سائين ڪري سٽ ڪار ،ٿڏو ڪــــيائين ٿر کي ڪيائين عـــمر ڪـــــوٽ تي آر ،شام جو آيـــو شادي پلي تي ڪيائين کائي تي کار ،فــــيرو ڏئــــي فلالـــين تان وٺو خــــاص ميـــرپــــــــور ،رکيائين رٿ رتنا آباد تي لڌائين سلطان آباد جي سارڪــــــيائين منهن مســــڻ تي ٻــــي گــــلو واري گـــار ،شـــم شــــم ڪـــري شـــــادين تـــــان وٺـــــو جــــــــــــروار ،آر ڪيائين اوٺاونگي تي ڪيائين چبڙن کي چڪار ،کاشو وٺو خواجه اسٽاپ تان ڪيائين ڪاماري مٿا ڪار ،ٽــــاڪـــــوڙيــــا ڪــــــــــــــري ٽــنـڊي الهيار تي وٺو نصرپور ،ٽنــــڊو ڄــــــام وٺـــــــــــو وري ڪــــــيـــــائــــــين وسي تـــــا ور ،ٿيو هُل حـــــــيدر آباد ۾ گوڙ ڪيائين گـــــــــدو بندر ،ڪــــــــڪر ڪڍيائين ڪــــوٽيرڙي تان وٺو خان پور ،ٻهاريون بوتي تان وڃي نکتو ٻـــــــــولاڙي کان ٻار ،لاڙو ڪري لطيف چانگ تي ڪــيائين اوگر تي آر ،سڙڪو ڪري سائٽ موري ڪيائين جهرڪن جور ،سوســٽ ڪري ســـــافــــــا مــــــــــوري وٺـــــــو ڊبـــــيار ،وريو ڀاڳ ڀواني وارن جو لڌائين سوڍن جي سار ،چاهه رکيائين چڙائي تي ڪيائين چلئين کي به ڇڪار ،آر ڪيائين اوتراڻ تي ڏنائين ميٽنگ کي مار ،جونس ڪيائين جانا آباد تي وٺو جم پير ،جنگ شاهي جٿي ڀاڳين جي ڍائي آهي .ملان ڍورو مشهور ،اجهي آيو آڄري تا وٺو ڀوڀر ،بهاريون ڪري بولاخان تا نکتا ڪلي مٿا ڪڪر ،ڀلايون ڪري ڀاڏ وارن سان اڳيان آهي مال ماڙي ،ڍريو اچي ڍوري ڳوٺ تان ڏنا ئين ڄاميچي کي ڄر ،صبح مان آيو سُڪڻ تا وٺو آبدار ،پالٽيون ڪري پٽيل تان ورتائين ڪاري جبل جي ڪر ،ٿيو هُل هٻڪاڻ ۾ وٺو زيرو پيٽ زور ،ڪاهه ڪيائين ڪنڍ تي سري نه تنهن سار ،ور ڪري وڄو لڪ تان ڪيائين اُٺ پلاڻ تي ڪار ،کرون ڪري کديچي تان ڏنائين مول تان به مار ،پوءِ لهي پيو لوهي تان اچي نکتو بال کان ٻار،اچي ڪڙڪو ڪيائين ڪاٺوڙ تي ڏنائين لگيچي تان لهر ،جس هجي جوکيا تون کي ڀلي سڄو ملڪ سار ،بورنگ تان بابو چئي رکيائين للي پڙ تي لهر ،راڌي ڳوٺ وارا راضي ٿيا نکتا ڪُرڪٽي تا ڪڪر ،کڙي آيو گڌاپ تان ڪئي وڏفڙي وارو وار ،ڏسو پلٽيون پاڻين وٺو ڏئي وچوڙ تا ور ،ڪاهه ڪيائين ڪونڪر تي وٺو ناراٿر ،پالٽيون تنهن جون وڄي نکتيون پير ڳوٺ تان ،عالم سڀ آسودو ڪيو پاڻ پاڪ پيغمبر ،مول جي مٿا آيو ڪاڇيلن جي ڪوڪر ،ڇورا ٻُرا خوش ٿيا ڪي سوري گانٽي سکر ،گنج ڏنائين گوگهي واري ڳوٺ تا ٻيا ٻشواڻي فقير ،الله رکياڻين به آسودا ٿيا ڀلي گوڙيون ڪن گوندر ،ادا ڊيم کي وڏو آهي جيڪي هڏي واري گار ،گڏي لٿو گنداڪي ڪني مٿا ڪار ،ڪاهه ڪيائين ڪرمتياڻي تي سائين ڪري سٽ ڪار ،فٽل کي فاڙي وڌائين ٿيو وڃي حب کان به هن پار ،جــــــوش ڪــــيـــائــــين جــــنئـــي تــــي اڳــــيان هـــوٽل ڊگــــــــــار ،جلاباڻي جماڻي اڳاراڻي ڪونه ڪندا موکي وارا به مـــــــعيار ،حاڪو ڳوٺ تان هڪل ڪري ٽڪري ڳوٺ تان ٻنديون ٽوڙي ،وڄـــــي ڪــــيـــائـــيــــن تــــائـــــي ســــــر کـــــي به تــار ،پالٽيون ڪري پيرواڻي ڪيائين منهن منڊي پار ،لاڙو ڪــــــيـــــــــائين لڪ تي سائي ڪيائين سنگر ،پپوڻين تو ۾ آيو پائي تڏهن کوئين ٿا کــــوهــــور ،ســــــائـــــو مــــــلـــــڪ سســـئـــي جو ڪيو پاڻ پرور ،ڪـــــيــــائين منهن مبارک تي وٺي ڀٽن سندي ڀر ،آر ڪـــــــــــــري اوٿل تي ڏنائين لس ٻيلي تان لهر ،وڏ ڦـــــڙو ٿـــــو واڪـــــــــــا ڪري وري وريو وندر ،اوڇل ڪري آدم کنڊ تان ڪيائين منهن ماڙيپور ،لـــٿو وڃـــــــــــي ليمارڪيٽ تي سگهو پهتو صدر ،گـــوڙ ڪــــري گـــــذري وٺــــــو حـــــوا بــنـــــــــــــــــــدر ،ٿيو هُل حيدري ۾ ڏنائين لانڍهي کي للڪار ،بيس ڪالوني تان بابو چئي ڪيائين چوڪنڊي چڪار ،راضي رزاق آباد تي سائين رب ستار ،پالٽيون ڪري پير ڳوٺ تان وٺو فلٽر ،درساڻو ڇنو ڪونه ڇڏيائين ٻنو وهي نيهه ملير ،موٽي آيو ميندياري تي ڪوٽيرڙي تي ڪڪر ،پلٽي پيو پپري تان جام ويو جر ،ٻوڏ ڪري کٽياڻين تان ناٿي وارو ترا ڀر ،پالٽيون ڪري پيروز تي وٺو باشار ،هلي آيو هالاڻين پوٺ تي طوطا وارو ترا ڪجا تار ،ڏٻوڙيا ڪري داٻيچي ڪج وٽيچي تي ور ،لاڙو ڪيائين لوڻ کاڻ تي سائو ڪيائين ڀنڀور ،رن پٽياڻِي وارا راضي ٿيا ورتائين ڀٽون کاڌي ڀر ،ڀري گهٽيون گهاري جون لڌائين ساڪري جي سار ............ بابو جوکئي جي شاعريچونڊ علي رضا جوکيوڪمپوزنگتاج ڪمپيوٽرانسٽيوٽبنديچه اسٽاپ گڏاپ ڪراچي سنڌ
الله پاڪ رحم واري برسات شال وسائيندو رھي۔ ڪالھه به آئون فيلڊ مان توھان وٽان آفيس مان نڪتس ته گبول اسٽاف کان ناگوري سپرھاءِ وي تائين موچاري برسات وسي ھئي۔ رستي جي ڀر۾ پاڻي وھندو رھيو جنھن کي ڏسي تمام گھڻي خوشي ٿي۔
