سنڌ جي شاعرن ون يونٽ کي ڊاهڻ ۽ ان جي خلاف انقلاب پيدا ڪرڻ جو آواز بلند ڪجهه هن طرح ڪيو هو

[عرس پريو]

غدار پيا سنڌ جي سودي کي چڪائن،​

صد حيف، ڪو هوشوءَ جهو جانباز نه آهي.​

ـــ شمشير الحيدري​

آهي انهيءَ ۾ مان جي سنڌ تان سر فدا ڪريان،​

ان کان مٿي جي مرتبو مون کي کپي ته ڇا ڪريان.​

ـــ تنوير عباسي​

سنڌ افلاس جي زنجير ۾ جَڪڙيل آهي،​

ڪوئي آهي جو انهيءَ کي ڪري پرزا يارو.​

ـــ تاج بلوچ​

آزاديءَ کان پوءِ جي شاعرن سنڌ ۽ سنڌي ٻوليءَ سان پنهنجي محبت جو اظهار هيئن ڪيو آهي.​

سنڌ سان اهڙي جند اڙي جو ٻيا سڀ دل وارا وسري ويا،​

جيئي سنڌ، سدائين جيئي، ٻيا سڀ نعرا وسري ويا.​

ـــ استاد بخاري​

سنڌ صدين کان حيات آهي سدائين رهندي،​

خونِ دل ساڻ سندس سينڌ سنواريو يارو.​

ـــ تاج بلوچ​

بلند ۽ عرش جي، صحرا جي وسعت، زينتِ گلشن،​

مرڪب ٺاهجي تن جو، ته ٿي سنڌي زبان پنهنجي.​

ـــ عبدالحليم جوش​

جنهن زبان مون کي ڏني آهي زبان،​

ان زبان جا نيٺ ٿورا لاهڻا اٿم.​

ـــ استاد بخاري​

غزل چوندڙ مشاعرن ۾ سنڌ جي مختلف هنڌن، ماڳن ۽ مختلف خوبين جو وستار ڪندي چون ٿا:​

شم شفق جي رنگينيءَ ۾، سهڻو هاڙهو ۽ هالار،​

ڳل ڳاڙهن محبوبن جا، محبوب نظارا وسري ويا.​

ـــ استاد بخاري​

ڪارونجهر جي ڪور مٿاران، آهه ٽهڪيو مور،​

ساڳي گونج اچي ٿي گجندي، گاج کيرٿر کان.​

ـــ امداد حسيني​

ڪلنگيون جني کي، تني کي نه ليکيم،​

کٿن جون ۽ لوئن جون ڳالهيون مون ڳاتيون.​

ـــ تنوير عباسي​

 

[سليمان وساڻ]

تمام سهڻي چوند ۔۔۔۔۔ خوب وڻي

 

[TAHIR SINDHI]

سنڌ منهنجي امان سونهن تنهنجي مٿان
ڇا لکي ڇا لکان ڇا لکي ڇا لکان