سچ ٿو چوين ڇا ائين به ٿيندو آهي؟

[ڏاڏل شينو]

سچ ٿو چوين ​

زندگي جو رشتو نڪتو فرضي​

دل جون حسرتون پامال ٿيون​

ڪئي اميدونٿيسوال ويون​

۽​

ٿيوايون بتال ويون​

گهڻي دير تائين سوچيندو رهيس​

اهو منهنجو ڪٿي گمان ته ناهي؟​

هُن ڪيو مذاق ۾ پريشان ته ناهي؟​

يا ماڻهن ڪيو بدگمان ته ناهي؟​

پر​

جڏهن اعتبار ٽٽن ٿا ​

موت کان وڏا سور ٿين ٿا​

پل پل ۾ درد اڀرن ٿا​

اڃان هڪ لڙڪ اُگهي بس ڪجن​

ته​

وري ڳل پُسن​

ڄڻ ڪي ساه ٽُٽن​

هي پيڙاءُ ڪنهن کي ڏيکاريان؟​

هي درد ڪنهن سان ونڊيان؟​

هن جو قصاص ناهي ڪو؟​

سواءِ ان جي احساس ناهي​

هي اهو ئي سمجهي ٿو ​

جو هن درد مان گذري ٿو​

ڏاڏل اهو منهنجو قصور آهي ​

مون منجھ سمجهيو ​

هُو ڏُور هو​

اڄ اعتبار روئيندو رهيو ​

۽​

اهو چوندو رهيو​

ڇا ائين به ٿيندو آهي؟​

​

 

[سليمان وساڻ]

پر​

جڏهن اعتبار ٽٽن ٿا​

موت کان وڏا سور ٿين ٿا​

پل پل ۾ درد اڀرن ٿا​

​

ڏاڏل سائين سلام قبول پوي ۔۔۔

واهه ، اوهان جا ويچار، اوهان جا احساس، اوهان جا خيال وڻيا ۽ هڪ پل اهو لڳم ته اهي ته منهنجا احساس آهن۔ اهي ته منهنجا به درد آهن۔ اوهان جي شيئرنگ وڻي۔​

​

 

[ڏاڏل شينو]

پر​

جڏهن اعتبار ٽٽن ٿا​

موت کان وڏا سور ٿين ٿا​

پل پل ۾ درد اڀرن ٿا​

​

ڏاڏل سائين سلام قبول پوي ۔۔۔

واهه ، اوهان جا ويچار، اوهان جا احساس، اوهان جا خيال وڻيا ۽ هڪ پل اهو لڳم ته اهي ته منهنجا احساس آهن۔ اهي ته منهنجا به درد آهن۔ اوهان جي شيئرنگ وڻي۔​

​

او ادا سليمان سور ته سور آهن اپوءِ ڇا اپهان جا ڇا اسان جا۔انهن جو پيڙاءُ به اهو ئي ڄاڻِي جيڪو احساس رکي ٿو۔
اوهان جي مهرباني اوهان لکڻي پسند ڪئي