جڏهن پکي مٺيون لاتيون لنون، جڏهن اکين مان ننڊ اڏري وڃي، جڏهن آرس سان چوڙيون ڇڻڪن، جڏهن صبح جو سارو منظر ڪنوار جو روپ لڳي، جڏهن سج جو پهريون ڪرڻو ڌرتي جي پيٽ تي چمي ڏي، تڏهن سمجه ته مون اوهان کي روح سان ساريو آهي اي دوست !
سائين لغاري صاحب ! حقيقت هي آهي ته سنڌ ۽سنڌ واسين کي وساريو ئي ڪونهي جو انهن کي سارجي البته صبح جي دعائن سارڻو پئجي ٿو۔
