شاعري

[سهڻي پارس]

​

​

هاڻي سڀاڻي.......​

هوءَ ايڏو جومرڪي ٿي پئي،​

اندر جو درد لڪائي​

چپن تي مرڪ سجائي​

اکين ۾ ڪجل پائي​

نوان ويس پهري​

پرس ۾ ڪئين قلم ۽​

ڪاغذ،​

جيڪي شايد سندس​

ڪنهن ڪم جا بـ ناهن،​

اهي کڻي گهران نڪري ٿي،​

کيس خبرناهي تـ​

هن کي ڪيڏانهن وڃڻو آ،​

هن کي ڪهڙو ڪم آهي،​

ٻـ ٽي ڪتاب سيني سان لائي،​

اکين تي نظر جي عينڪـ لڳائي،​

هوءَ گهران نڪري ٿي،​

۽ سڄو ڏينهن روڊن رستن تي،​

اهو سوچي وقت گذاري ٿي،​

تـ ڪهڙو ڪم هو؟​

ڇا ڪرڻو هو؟​

آخر آسمان تارن سان ڀرجي​

وڃي ٿو،​

۽ هوءَ ٿڪل ٽٽل هارايل،​

خالي گهرموٽي ٿي،​

۽ پنهنجي هٿ ۾ پيل،​

ڪتابَ،۽ پرس کي،​

ڪنهن ڪنڊ ۾رکي​

اڱڻ۾ پيل ​

کٽ تي ليٽي ٿي،​

۽ سوچي ٿي،​

تـ اڄ جو ڏينهن بـ​

گذري ويو!​

هاڻي سڀاڻي..........؟؟؟؟؟؟؟؟​

 

[سليمان وساڻ]

خوبصورت خيال ۔۔۔