الله سائين بچايو نه ته وڄان ها مري (غلام حسين عمراڻي)

[ڦلپوٽو فقير]

السلام عليڪم دوستو
​

هي هڪ پرين جي نالي .......................................



http://www.youtube.com/watch?v=mRggsprXa-M

 

[مست]

لڳي ٿو ته عشق زورن تي آهي سائين۔۔۔

 

[نثارناز]

لڳي ٿو ته عشق زورن تي آهي سائين۔۔۔

جي مٺا ڄامشورائي۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ عشق هر دور ۾ زور هوندو آهي۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ عشق جو جن۔۔۔۔۔۔۔۔۔ تڏهن لهندو آهي جڏهن قلندري ڏنڊو ڦرندو آهي۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ يا 18 بائي 9 وارو پُسيل پادر وسندو آهي۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ تڏهن ته عاشق چوندا آهن الله سائين بچايو نه ته وڃان ها مري۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ باقي مون پارا اڻ گهڙيا عاشق پنهنجي ٽي درجي واري شاعري ۾ اهو چوندا آهن ته

لڳي کي چون ٿا ته لعنت ئي آهي،
تڏهن روز عاشق ٿُڪون ويٺو کائي
سروٽا هڻو يا پادر آزمايو
ٺڪر آزمايو ڀتر آزمايو
ڀلي پنهنجا تير و تبر آزمايو۔​

آخر ۾ ڍيٽ ۽ بي شرما عاشق قلندري ڏنڊن جي وسڪارن ۾ ۽ 18 بائي 9 پادرن جي لشڪارن ۾ به چوندا رهندا آهن ته ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ مجبور آ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ مجبور آ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ عاشق مجبور آ ڀلي ڪيڏو ڀي ڪنڌار هُجي....................
سائين ڄامشورائي آئي ڳالهه سمجهه ۾ يا۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ اڃان ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ سمجهڻ کان زور ٿي وياسين۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔

 

[زاهد سومرو]

واه سائين واه۔۔۔۔ ڳالهه ادا ڄامشورائي کي سمجهه ۾ اچي يا نه پر سائين مونکي اڄ خبر پئي۔۔۔ پر سائين اهڙا عاشق به ڪهڙي ڪم جا جيڪي مجبور آهن ڀلي ڪيڏا به ڪنڌار ڇو نه هجن۔۔۔

پر سائين۔۔ اهي اڄ جا عاشق آهن پر جيڪي اڳ جا عاشق هئا ۽ جيڪي حقيقت جا عاشق هئا ڇا اهي به اهڙا مجبور هوندا هئا جيڪي اڄ جا آهن۔۔۔۔

 

[زاهد سومرو]

السلام عليڪم دوستو
​

هي هڪ پرين جي نالي .......................................



http://www.youtube.com/watch?v=mRggsprXa-M

فقير سائين اهو اوهان وارو پرين اڄڪلهه اسلام آباد ويٺو اٿئي۔۔۔ پر لڳي ٿو ته هاڻي اوهان کي لفٽ به ڪونه ٿي ملي۔۔۔ hall chari

 

[نثارناز]

واه سائين واه۔۔۔۔ ڳالهه ادا ڄامشورائي کي سمجهه ۾ اچي يا نه پر سائين مونکي اڄ خبر پئي۔۔۔ پر سائين اهڙا عاشق به ڪهڙي ڪم جا جيڪي مجبور آهن ڀلي ڪيڏا به ڪنڌار ڇو نه هجن۔۔۔

پر سائين۔۔ اهي اڄ جا عاشق آهن پر جيڪي اڳ جا عاشق هئا ۽ جيڪي حقيقت جا عاشق هئا ڇا اهي به اهڙا مجبور هوندا هئا جيڪي اڄ جا آهن۔۔۔۔

ير مخدومي عاشقن جا هر دور ۾ اهڙا ئي پرڪار هوندا هُئا، ڪو پنهنجي بادشاهي ڇڏي اچي معشوقن وٽ ڌوٻي ٿي بيهندو هو ته ڪو وري، معشوقن جي ڪُتين کي پيو ڀاڪر پائيندو هو، ڪنهن چرئي عاشق کي جڏهن پٿر لڳندا هُئا ته چريا معشوق پيا رڙيون ڪري چوندا هُئا ته ”ڪوئي پٿر سي نه ماري ميري ديواني ڪو“ ڪو چريو عاشق هٿوڙا ۽ ٽيڪم ، رنبا ۽ رنبيون کڻي اچي جو جبلن تي ٽُٽندو هو ته کير جو نديون وهائي ڇڏيندو هو پهاڙن مان، ان وقت معشوق شايد کير کي ئي سڀ کان وڌيڪ وڏي شي سمجهندا هُئا ڪاش کين خبر هُجي ها ته کير کان وڌيڪ تيل وڏي قيمتي شيءَ آهي۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ پر ان وقت عاشق ويچارو پنهنجو تيل وهائي کير جون نديون وهايون۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ بس ير الجميلي ڳالهه اڳ جي عاشقن جي ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ کان مٿي هُئي ۽ هاڻ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔کان هيٺ آهي بس اوڻيهه ويهه جو فرق ته ٿيندو نه۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔

 

[مست]

جي مٺا ڄامشورائي۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ عشق هر دور ۾ زور هوندو آهي۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ عشق جو جن۔۔۔۔۔۔۔۔۔ تڏهن لهندو آهي جڏهن قلندري ڏنڊو ڦرندو آهي۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ يا 18 بائي 9 وارو پُسيل پادر وسندو آهي۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ تڏهن ته عاشق چوندا آهن الله سائين بچايو نه ته وڃان ها مري۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ باقي مون پارا اڻ گهڙيا عاشق پنهنجي ٽي درجي واري شاعري ۾ اهو چوندا آهن ته

لڳي کي چون ٿا ته لعنت ئي آهي،
تڏهن روز عاشق ٿُڪون ويٺو کائي
سروٽا هڻو يا پادر آزمايو
ٺڪر آزمايو ڀتر آزمايو
ڀلي پنهنجا تير و تبر آزمايو۔​

آخر ۾ ڍيٽ ۽ بي شرما عاشق قلندري ڏنڊن جي وسڪارن ۾ ۽ 18 بائي 9 پادرن جي لشڪارن ۾ به چوندا رهندا آهن ته ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ مجبور آ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ مجبور آ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ عاشق مجبور آ ڀلي ڪيڏو ڀي ڪنڌار هُجي....................
سائين ڄامشورائي آئي ڳالهه سمجهه ۾ يا۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ اڃان ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ سمجهڻ کان زور ٿي وياسين۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔

سائين پهرين ته ڪجهه سمجهه ۾ آيو پئي توهان پر هاڻي اوهين بنهه زور ٿيندا پيا وڃو
عشق اسان کان زور گهڻو، عشق آ ڏاڍو زاري۔asul matt

 

[زاهد سومرو]

ير مخدومي عاشقن جا هر دور ۾ اهڙا ئي پرڪار هوندا هُئا، ڪو پنهنجي بادشاهي ڇڏي اچي معشوقن وٽ ڌوٻي ٿي بيهندو هو ته ڪو وري، معشوقن جي ڪُتين کي پيو ڀاڪر پائيندو هو، ڪنهن چرئي عاشق کي جڏهن پٿر لڳندا هُئا ته چريا معشوق پيا رڙيون ڪري چوندا هُئا ته ”ڪوئي پٿر سي نه ماري ميري ديواني ڪو“ ڪو چريو عاشق هٿوڙا ۽ ٽيڪم ، رنبا ۽ رنبيون کڻي اچي جو جبلن تي ٽُٽندو هو ته کير جو نديون وهائي ڇڏيندو هو پهاڙن مان، ان وقت معشوق شايد کير کي ئي سڀ کان وڌيڪ وڏي شي سمجهندا هُئا ڪاش کين خبر هُجي ها ته کير کان وڌيڪ تيل وڏي قيمتي شيءَ آهي۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ پر ان وقت عاشق ويچارو پنهنجو تيل وهائي کير جون نديون وهايون۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ بس ير الجميلي ڳالهه اڳ جي عاشقن جي ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ کان مٿي هُئي ۽ هاڻ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔کان هيٺ آهي بس اوڻيهه ويهه جو فرق ته ٿيندو نه۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔

مهرباني سائين اهو اوڻيهه ويهه وارو فرق سمجهي ويا سون۔۔ اوهان جي اقتباس واري ڪجهه لفظن نمايان ڪيو اٿم ان تي سائين حمل لغاري فقير جا ڪجهه شعر ياد پئجي ويا آهن جيڪي اوهان جي نظر ٿو ڪريان:

حمل سائين چيو ته:

پرين جي پار ڏانهن آئي ڪُتي ڪاري،
اسان سڀ لغاري قربان وڃون ان ڪُتي تان۔

حمل فقير جو شعر پڙهڻ ۽ لغارين جو هٿن ۾ ڏنڊا کڙڻ۔۔۔ ۽ چوڻ لڳا ته اسان وري انهي ڪُتي تان قربان وڃون۔۔۔ تون ڄاڻ ۽ پرين جي پار جي ڪُتي ڄاڻي۔۔۔

تنهن تي حمل فقير هڪ ٻيو شعر پڙهيو۔۔۔

پرين جي پار ڏانهن آيو ڪُتو ڪارو،
هي حمل ويچارو قربان وڃي ان ڪُتي تان۔

حمل فقير جي ڀر ۾ ننڍڙو ڏهوٽو بيٺل هو تنهن تي ڏوهٽي حمل فقير کي چيو ته نانا مان به اوهان سان گڏ آهيان۔۔۔ سائين حمل فقير وراڻيو ته بابا هي لغاري توکي به نه ڇڏيندا۔۔ نيٺ ننڍڙي جي ضد ڪري حمل فقير هي شعر پڙهيو۔

پرين دي پار وڃون آئي ڪُتَي ڏُون
هڪڙا مين هڪڙا تون قربان وڃون اهي ڪُتي تُون


سائين اهو هو حمل فقير جو عشق باقي ۔۔۔ پاڻ ته اصل انهي عشق کان اصل واقف ئي ناهيون۔۔shal judy hujeen

 

[ڦلپوٽو فقير]

لڳي ٿو ته عشق زورن تي آهي سائين۔۔۔

باقي ائين سمجهيو اٿئي ڇا ڀوتار hall chari
pasand

جي مٺا ڄامشورائي۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ عشق هر دور ۾ زور هوندو آهي۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ عشق جو جن۔۔۔۔۔۔۔۔۔ تڏهن لهندو آهي جڏهن قلندري ڏنڊو ڦرندو آهي۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ يا 18 بائي 9 وارو پُسيل پادر وسندو آهي۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ تڏهن ته عاشق چوندا آهن الله سائين بچايو نه ته وڃان ها مري۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ باقي مون پارا اڻ گهڙيا عاشق پنهنجي ٽي درجي واري شاعري ۾ اهو چوندا آهن ته

لڳي کي چون ٿا ته لعنت ئي آهي،
تڏهن روز عاشق ٿُڪون ويٺو کائي
سروٽا هڻو يا پادر آزمايو
ٺڪر آزمايو ڀتر آزمايو
ڀلي پنهنجا تير و تبر آزمايو۔​

آخر ۾ ڍيٽ ۽ بي شرما عاشق قلندري ڏنڊن جي وسڪارن ۾ ۽ 18 بائي 9 پادرن جي لشڪارن ۾ به چوندا رهندا آهن ته ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ مجبور آ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ مجبور آ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ عاشق مجبور آ ڀلي ڪيڏو ڀي ڪنڌار هُجي....................
سائين ڄامشورائي آئي ڳالهه سمجهه ۾ يا۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ اڃان ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ سمجهڻ کان زور ٿي وياسين۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔

ها ها ها سائين يقين ڪيو ته توهان جو جواب پڙهي مان بي اختيار کلي ويٺس بلڪل حقيقت ته ٻڌل ترجماني ڪئي اٿئو باقي سائين توهان جو شعر عاشقن جي شان ۾ واه جو لڳو hall charihall chari

shabashshabashshabashshabashshabash

pasand

suhnan saan


sindhsalamatsaathsal

فقير سائين اهو اوهان وارو پرين اڄڪلهه اسلام آباد ويٺو اٿئي۔۔۔ پر لڳي ٿو ته هاڻي اوهان کي لفٽ به ڪونه ٿي ملي۔۔۔ hall chari

ها ادا بلڪل صحيح پيا چئو دل ته کڻي ويو پر بيانو به کائي ويو

مهرباني سائين اهو اوڻيهه ويهه وارو فرق سمجهي ويا سون۔۔ اوهان جي اقتباس واري ڪجهه لفظن نمايان ڪيو اٿم ان تي سائين حمل لغاري فقير جا ڪجهه شعر ياد پئجي ويا آهن جيڪي اوهان جي نظر ٿو ڪريان:

حمل سائين چيو ته:

پرين جي پار ڏانهن آئي ڪُتي ڪاري،
اسان سڀ لغاري قربان وڃون ان ڪُتي تان۔

حمل فقير جو شعر پڙهڻ ۽ لغارين جو هٿن ۾ ڏنڊا کڙڻ۔۔۔ ۽ چوڻ لڳا ته اسان وري انهي ڪُتي تان قربان وڃون۔۔۔ تون ڄاڻ ۽ پرين جي پار جي ڪُتي ڄاڻي۔۔۔

تنهن تي حمل فقير هڪ ٻيو شعر پڙهيو۔۔۔

پرين جي پار ڏانهن آيو ڪُتو ڪارو،
هي حمل ويچارو قربان وڃي ان ڪُتي تان۔

حمل فقير جي ڀر ۾ ننڍڙو ڏهوٽو بيٺل هو تنهن تي ڏوهٽي حمل فقير کي چيو ته نانا مان به اوهان سان گڏ آهيان۔۔۔ سائين حمل فقير وراڻيو ته بابا هي لغاري توکي به نه ڇڏيندا۔۔ نيٺ ننڍڙي جي ضد ڪري حمل فقير هي شعر پڙهيو۔

پرين دي پار وڃون آئي ڪُتَي ڏُون
هڪڙا مين هڪڙا تون قربان وڃون اهي ڪُتي تُون


سائين اهو هو حمل فقير جو عشق باقي ۔۔۔ پاڻ ته اصل انهي عشق کان اصل واقف ئي ناهيون۔۔shal judy hujeen

shabash
asul mattasul mattasul mattasul mattasul matt





shal judy hujeen

 

[سلطان]

جي مٺا ڄامشورائي۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ عشق هر دور ۾ زور هوندو آهي۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ عشق جو جن۔۔۔۔۔۔۔۔۔ تڏهن لهندو آهي جڏهن قلندري ڏنڊو ڦرندو آهي۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ يا 18 بائي 9 وارو پُسيل پادر وسندو آهي۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ تڏهن ته عاشق چوندا آهن الله سائين بچايو نه ته وڃان ها مري۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ باقي مون پارا اڻ گهڙيا عاشق پنهنجي ٽي درجي واري شاعري ۾ اهو چوندا آهن ته

لڳي کي چون ٿا ته لعنت ئي آهي،
تڏهن روز عاشق ٿُڪون ويٺو کائي
سروٽا هڻو يا پادر آزمايو
ٺڪر آزمايو ڀتر آزمايو
ڀلي پنهنجا تير و تبر آزمايو۔​

آخر ۾ ڍيٽ ۽ بي شرما عاشق قلندري ڏنڊن جي وسڪارن ۾ ۽ 18 بائي 9 پادرن جي لشڪارن ۾ به چوندا رهندا آهن ته ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ مجبور آ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ مجبور آ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ عاشق مجبور آ ڀلي ڪيڏو ڀي ڪنڌار هُجي....................
سائين ڄامشورائي آئي ڳالهه سمجهه ۾ يا۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ اڃان ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ سمجهڻ کان زور ٿي وياسين۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔

ڪڏهن عاشق مجبور آ ڀلي ڪيڏو ڀي ڪنڌار هُجي....................
ڪڏهن اڪيلو رهڻ ٿو چاهيان۔۔۔۔۔
وري ڪڏهن الله سائين بچايو نه ته وڃان ها مري۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
۽ ان سڀ کان مٿي ناز چريا تون ڇاٿو چاهين؟؟؟

مون کي ته بس هڪ ئي ڳالهه سمجهه ۾ آئي آهي ته توهان اسان غريبن، مسڪينن، ويچارن، مظلومن ۽ چرين کي وڌيڪ چريو ڪري ئي ساهه پٽيندو۔۔ خير اسان به حاضر آهيون، وڌيڪ چريا ٿيڻ لاء۔۔ ڇڪي رکو۔۔۔۔

سائين رحيم بخش وارو موڪليل۔۔۔ نٿو چريو۔۔ ادا اسد هوڏانهن چاچي آچار جي ڪردار کي کنيو بيٺو آهي، ۔۔۔ ادا زاهد به چريو چريو پيو کيڏي۔۔۔۔۔

سائين نثار مون کي ته اهو ڊپ ٿيڻ لڳو آهي ته ڪٿي فورم کي "چريا فورم" جو ٺپو نه لڳي وڃي۔۔۔۔!!

 

[مست]

ڪڏهن عاشق مجبور آ ڀلي ڪيڏو ڀي ڪنڌار هُجي....................
ڪڏهن اڪيلو رهڻ ٿو چاهيان۔۔۔۔۔
وري ڪڏهن الله سائين بچايو نه ته وڃان ها مري۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
۽ ان سڀ کان مٿي ناز چريا تون ڇاٿو چاهين؟؟؟

مون کي ته بس هڪ ئي ڳالهه سمجهه ۾ آئي آهي ته توهان اسان غريبن، مسڪينن، ويچارن، مظلومن ۽ چرين کي وڌيڪ چريو ڪري ئي ساهه پٽيندو۔۔ خير اسان به حاضر آهيون، وڌيڪ چريا ٿيڻ لاء۔۔ ڇڪي رکو۔۔۔۔

سائين رحيم بخش وارو موڪليل۔۔۔ نٿو چريو۔۔ ادا اسد هوڏانهن چاچي آچار جي ڪردار کي کنيو بيٺو آهي، ۔۔۔ ادا زاهد به چريو چريو پيو کيڏي۔۔۔۔۔

سائين نثار مون کي ته اهو ڊپ ٿيڻ لڳو آهي ته ڪٿي فورم کي "چريا فورم" جو ٺپو نه لڳي وڃي۔۔۔۔!!

asul matt سائين وڏي سوچ ٿا رکو

 

[نثارناز]

مهرباني سائين اهو اوڻيهه ويهه وارو فرق سمجهي ويا سون۔۔ اوهان جي اقتباس واري ڪجهه لفظن نمايان ڪيو اٿم ان تي سائين حمل لغاري فقير جا ڪجهه شعر ياد پئجي ويا آهن جيڪي اوهان جي نظر ٿو ڪريان:

حمل سائين چيو ته:

پرين جي پار ڏانهن آئي ڪُتي ڪاري،
اسان سڀ لغاري قربان وڃون ان ڪُتي تان۔

حمل فقير جو شعر پڙهڻ ۽ لغارين جو هٿن ۾ ڏنڊا کڙڻ۔۔۔ ۽ چوڻ لڳا ته اسان وري انهي ڪُتي تان قربان وڃون۔۔۔ تون ڄاڻ ۽ پرين جي پار جي ڪُتي ڄاڻي۔۔۔

تنهن تي حمل فقير هڪ ٻيو شعر پڙهيو۔۔۔

پرين جي پار ڏانهن آيو ڪُتو ڪارو،
هي حمل ويچارو قربان وڃي ان ڪُتي تان۔

حمل فقير جي ڀر ۾ ننڍڙو ڏهوٽو بيٺل هو تنهن تي ڏوهٽي حمل فقير کي چيو ته نانا مان به اوهان سان گڏ آهيان۔۔۔ سائين حمل فقير وراڻيو ته بابا هي لغاري توکي به نه ڇڏيندا۔۔ نيٺ ننڍڙي جي ضد ڪري حمل فقير هي شعر پڙهيو۔

پرين دي پار وڃون آئي ڪُتَي ڏُون
هڪڙا مين هڪڙا تون قربان وڃون اهي ڪُتي تُون


سائين اهو هو حمل فقير جو عشق باقي ۔۔۔ پاڻ ته اصل انهي عشق کان اصل واقف ئي ناهيون۔۔shal judy hujeen

ڀلا راڻا اصل اسان ڪنڌ ڀڳل عاشقن جي مَها مُرشد سائين حمل فقير جا هي زبردست بيت ريفرنس طور آڻي، هن بحث جو راڻو ڪري ڇڏئي۔

 

[نثارناز]

ڪڏهن عاشق مجبور آ ڀلي ڪيڏو ڀي ڪنڌار هُجي....................
ڪڏهن اڪيلو رهڻ ٿو چاهيان۔۔۔۔۔
وري ڪڏهن الله سائين بچايو نه ته وڃان ها مري۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
۽ ان سڀ کان مٿي ناز چريا تون ڇاٿو چاهين؟؟؟

مون کي ته بس هڪ ئي ڳالهه سمجهه ۾ آئي آهي ته توهان اسان غريبن، مسڪينن، ويچارن، مظلومن ۽ چرين کي وڌيڪ چريو ڪري ئي ساهه پٽيندو۔۔ خير اسان به حاضر آهيون، وڌيڪ چريا ٿيڻ لاء۔۔ ڇڪي رکو۔۔۔۔

سائين رحيم بخش وارو موڪليل۔۔۔ نٿو چريو۔۔ ادا اسد هوڏانهن چاچي آچار جي ڪردار کي کنيو بيٺو آهي، ۔۔۔ ادا زاهد به چريو چريو پيو کيڏي۔۔۔۔۔

سائين نثار مون کي ته اهو ڊپ ٿيڻ لڳو آهي ته ڪٿي فورم کي "چريا فورم" جو ٺپو نه لڳي وڃي۔۔۔۔!!

مٺا سلطان پوءِ ايتريون ديريون ڇالئه، ۽ ڊپ ڇاجو ٺَپو تُنهنجي هٿ ۾ آهي۔ ٺڪا ڪريوس، انهيءَ ڪري ته ڀڄڻ جون راهون تلاش ڪيم پي، توکي ڪاڪا مهدي حسن جو چيل اهو غزل ياد ڪونهي ته۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ڍونڍ اُجڙي هوئي لوگون ۾ وفا ڪي موتي۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ يه خزاني ممڪن هين تجهي خرابون ۾ ملين۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ بس دوست سلطان چريا چريا کيڏي پيا يار پرکيون۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ پوءِ وارو ڪر۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ دوست لڳائي ٺپو۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ڊڪليئر ڪر۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ اسانکي چريو۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔

 

[مست]

مٺا سلطان پوءِ ايتريون ديريون ڇالئه، ۽ ڊپ ڇاجو ٺَپو تُنهنجي هٿ ۾ آهي۔ ٺڪا ڪريوس، انهيءَ ڪري ته ڀڄڻ جون راهون تلاش ڪيم پي، توکي ڪاڪا مهدي حسن جو چيل اهو غزل ياد ڪونهي ته۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ڍونڍ اُجڙي هوئي لوگون ۾ وفا ڪي موتي۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ يه خزاني ممڪن هين تجهي خرابون ۾ ملين۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ بس دوست سلطان چريا چريا کيڏي پيا يار پرکيون۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ پوءِ وارو ڪر۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ دوست لڳائي ٺپو۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ڊڪليئر ڪر۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ اسانکي چريو۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔

سائين پرک ڏکي ٿي پئي آهي اڄ ڪلهه

 

[نثارناز]

سائين پرک ڏکي ٿي پئي آهي اڄ ڪلهه

ڄامشورائي تُون اسد آهين مطلب شينهن ۽ شينهن لاءِ ڪا به شيءَ پرک کان مٿي ڪونه هوندي آهي۔۔۔۔۔ بس ٿورو انتظار ڪر۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ اهو ڄامشورو پري ڪونه آهي۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ هي ناز چريو جو ٿيو آهي ته گدوءَ کان وٺي ڄامشوري جا دورا ته ضرور ٿيندا۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ادا دل نه لاهي۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ توهان وٽ ڪونه اچبو پر هُو جيڪا يونيورسٽي جي پاسي ۾ نه وڏي اسپتال آهي۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ان ۾ لارجنگ ۽ بورڊنگ جو انتظام ٿي ويندو۔۔۔۔۔