زندگي

[شيرين]

زندگيءِ کي زندگيءَ جي، هر ادا ماري ڇڏيو،​

آدميءِ کر آدميءَ جي، قضا ماري ڇڏيو،​

ڀاڳ ڪهڙو آدميءُ جو، ٿو لکي ڪاتب انڌو،​

هان غريبن کي جهان ۾، خود خدا ماري ڇڏيو.​

ڪا وفاداري نه ملندي، پڻ حسينن مان ڪڏهين،​

عشق وارن کي حسن جي، هر دغا ماري ڇڏيو.​

ڌرم ۽ مذهب جي ڪيڏي، آ فضا ۾ گندگي،​

ڪن سياسين جي سياست،جي خطا ماري ڇڏيو.​

هر ظلم نازل ٿئي ٿو، بيوجا ڪاهل مٿان،​

ڪيئن نه تن کي وقت ظالم، ناخدا ماري ڇڏيو.​

واسنا جي ڄر ۾ ڄلڪي، ڪيئن نه ٿيون ڦٿڪي مرن،​

پيٽ جي بک هاءِ عصمت، کي جدا مري ڇڏيو.​

منهن تي مسڪا لڳن ٿا،پر پٺيان هردم گلا،​

دوستيءَ کي دوستن جي، هر نندا ماري ڇڏيو.​

ٿا وڃن ڪاشي ۽ مٿرا، پڻ مديني حج به ڪن،​

آدمين کي آدمين جي، بد دعا ماري ڇڏيو.​

ڪيئن ڀلايون وطن سنڌڙي، هو اباڻن جو اجهو،​

هاءِ سنڌين کي سياست، جي سزا ماري ڇڏيو.​

​