معصوم سنڌي
سينيئر رڪن
شاعري
آدرش
نصير مرزا
ماني جيڪا کائجي ٻارو!
اَن جو اَڌ ورهائجي.
اگهو جي ڪوئي آ پاڙي ۾
ان جي دل وندرائجي،
راند روند ڀلي ڪريو پر،
پيار پڙهڻ سان لائجي.
ڪوڙ جي منهن ۾ ڌوڙ پئي ٿي،
سچ سان نينهن نڀائجي.
جيڪو ٻار ڏئي ٿو گار،
اُن سين نه ڳالهائجي.
رسي جي ڪوئي وڃي ٿو سنگتي،
پيار مان اُن کي پرچائجي.
پکي پکڻ يا جيت جڻي جي،
دل کي مور نه ڏکائجي.
نفرت، ڪاوڙ بغض بجاءِ،
گيت پريت جو ڳائجي.
مٺو ڪو ٻولي يا ٻاڙو،
سڀ سان ڀال ڀلائجي.