معصوم سنڌي
سينيئر رڪن
لولي
نياز پنهور
چاهت چاهت کڻي پيارا، ٻانهون کولي ڏِجُ،
نفرت گهگهه اونداهي آهي، محبت روشن سج.
پيار، پريم، سڪ سچائي، الفت، ساري سونهن،
پريت پيار گل گلابي، پوک انهي جو ٻجُ.
ساٿين ساڻ ائين ئي رهجان، لهر لهر سان جيئن،
سونهن کي سونهن ئي چئجان جاني نج کي چئجان نج.
واٽ ڪڏهن به گم نه ٿيندي جيسين آهي لاٽ،
لاٽ علم جي روشن رکجان، يار انهيءَ جو ٿِج.
ڪنهن سان هوڏ نه ڪائي رکجان هر ڪنهن ڪلهي ٻانهن،
درد ونڊڻ عبادت آهي، منزل سائي ڪِجُ.
منهنجيون ڳالهيون هنين هنڊائي جيءُ جا منهنجا لعل،
تارا ٽم ٽم جاڳي پيئڙا هاڻي سمهي تون پِجُ.