منهجِي وفا جو توکي، چنڊ تارا ثبُوت ڏيندا موسم کان پُڇي ڏِسجان، هيِ نظارا ثبُوت ڏيندا منهِجو عشق توسان ڇا هو، ڇا هُئي تنهجي جُدائي درياء ثُبوت ڏيندو، ڪِنارا ثُبوت ڏيندا تون سُورَ ڏَئي هليو وئين، تو لئ گهُريم دُعائون اِن ڳاله جو ته مسجِد، مِنارا ثُبوت ڏيندا پنهجي وفا جو توکي، ڪهڙو ثُبوت ڏيان مان توکي ته يار تُهنجا ئي پيارا، ثُبوت ڏيندا۔ دراصل مان بُنيادي طور تي ته اُردو شاعر آهيان پر هن فورم جي مُنتظمِ اعليٰ اُردو لکڻيوُن موڪلڻ جي اِجازت ناهي ڏِني. اِن ڪري سِنڌي لِکڻي پئي. نئون شاعر آهيان، اِن ڪري سخت ڪمينٽس نه ڏِجو پليز۔ ۔ ۔ ۔ ۔sadayeen gud
جيڪڏهن هي شاعري توهان جي آهي ته پوءِ شايد نه پر يقينن توهان شاعر آهيو۔۔۔ توهان جي شاعري جون ڳاڙهو ڪيل سٽون سٺيون لڳيون۔۔۔ توهان کي ٻڌائيندو هلان ته سنڌ سلامت فورم تي قابل شاعر پڻ موجود آهن جن ۾ محترم نثار ناز، ادا رنجيت، مگسي ۽ ادا رياض ۔۔۔ جيڪي توهان جي شاعري جي اصلاح ڪرڻ کان سواءِ توهان کي مفيد مشورا ڏيندا جنهن تي عمل ڪندي توهان پنهنجي سنڌي شاعري ۾ اهڙا رنگ لڳائڻ سکندو جو اڙدو شاعري ڪرڻ وسرڻ لڳندي۔۔۔ اميد ته هي فورم توهان کي پسند آيو هوندو۔۔۔۔
ادا راشد ھي شاعري ته بهترين آهي، اسان جي فورم جا سينيئر ميمبر سائين نثار ناز صاحب اوهان جي لکيل شاعري تي وڌيڪ تفصيل وجهندا پر منهنجي نظر ۾ هي شاعري توهان جي دل جي ترجماني ٿي ڪري۔
ڀائڙا، شروعاتي سنڌي شاعري ۽ اها به ايتري سهڻي، ڀل کڻي ڪجه حرفي يا تورتڪ جون غلطيون هجن يا نه پر خيال انتهائي سهڻا ۽ دل کي ڌڙڪائڻ وارا آهن ... وري اوهانجي عمر کي ڏسجي ۽ اوهانجي عشقيه پيغام کي جنهن جهر جهنگ واسي ڇڏيا آهن .... واه ادا واه .... گودڙيءَ ۾ لعل لڪائي پيا هلو ...
لکن جي ڳالهه ڪئي توهان ته اسان جي سنڌ جي هر گهٽي ۽ هر مڪان ادا راشد قريشيءَ جهڙن هيرن ۽ لعلن سان ڀري پئي آهي۔۔۔۔۔۔۔ ڪافي ڏينهن کانپوءِ اهڙي ذو معنى شاعري پڙهن لاءِ ملي تمام گهڻي مهرباني ادا راشد قريشي جو اسان جي هن محبتي اڱڻ تي قرب جا قدم ڀري آيا...........
