احساس۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔

[سهڻي پارس]

انسان هميشـ محبتون حاصل ڪرڻ جي جُستُجو ۾ رهيو آهي۔ڪاش انسان اِهو سمجهي وڃي تـ لا حاصل محبتون وڌيڪ مانائيتون هونديون آهن ۽اُنهن جي اهميت وڌيڪ هوندي آهي۔جڏهن انسان محبتون چاهتون حاصل نـ ڪندو آهي تـ اُهو وڌيڪ حساس ٿيندو آهي ،۽ جڏهن حساسيت وڌيڪ مقدار ۾ هوندي آهي تـ انسان کي هر انسان جو احساس ۽ قدر هوندو آهي۔ٻئي جا ڏک سور لُڙڪ پنهنجا محسوس ٿيندا آهن۔حساس ماڻهو ئي انسانيت کي درد کي وڇوڙي کي پيار کي خوشيءَ کي ٽهڪ کي،مُرڪ کي ۽ خاموشيءَ کي سمجهي سگهي ٿو۔ بنصبت اُن جي جِنهن زندگيءَ ۾ هر خوشي حاصل ڪئي آهي۔ڪو ڏُک نـ ڏٺو آهي۔

 

[علي ظفر]

پر مهنجي خيال ۾ جنهن به انسان جي اندر انسانيت آهي اهو ٻي جي ڏک کي محسوس ڪندو آهي مطلب ته ٻي جي ڏک سک کي محسوس ڪر ڻ لاء اندر ۾ انسانيت جو عنصر هجڻ ضروري آهي ڀلي هو سڃي عمر سک ۾ رهيو هجي پر پوء به ضرور ٻي جي ڏک کي سمجهندو پر پوء به پريڪٽڪل طور تي ڏک کي اهو ۔ي محسوس ڪندو آهي جيڪو ان دور مان خود گزريو هجي تمام بهترين ۔۔۔۔۔۔جاري رکندا

 

[سليمان وساڻ]

اوهان جا احساس پڙهي لطيف سائين جو بيت ياد اچي ويو۔

ڳوليان ڳوليان نه لهان، شال مَ ملان حوت
من اندر جا لوچ، سا ملڻ سان ماٺي ٿئي۔

 

[منظور ڪلهوڙو]

پر مهنجي خيال ۾ جنهن به انسان جي اندر انسانيت آهي اهو ٻي جي ڏک کي محسوس ڪندو آهي مطلب ته ٻي جي ڏک سک کي محسوس ڪر ڻ لاء اندر ۾ انسانيت جو عنصر هجڻ ضروري آهي ڀلي هو سڃي عمر سک ۾ رهيو هجي پر پوء به ضرور ٻي جي ڏک کي سمجهندو پر پوء به پريڪٽڪل طور تي ڏک کي اهو ۔ي محسوس ڪندو آهي جيڪو ان دور مان خود گزريو هجي تمام بهترين ۔۔۔۔۔۔جاري رکندا

منهنجا سائين توهان انسانيت هجڻ جي ته ڳالهه بجا ڪئي آهي، پر ان انسانيت جو جذبو محبتن مان ئي ملندو آهي، پر ادي پاران جيڪو فلسفو پيش ڪيو ويو آهي ان ۾ ٻي ڳالهه سمو يل آهي ، پر رڳو حساسيت محبت نه ملڻ ڪري پيدا نه ٿيندي آهي، ڪڏهن ڪڏهن محبتون نه ملڻ سبب انسان اندر احساس ڪمتري به پيدا ٿي سگهي ٿي، گهڻي حساسيت هجڻ ڪري انسان، رکُو، لاپرواهه، ضدي پڻ بڻجي سگهي ٿو، مُحبتون نه حاصل ٿيڻ جون اذيتون مظبوط انسان کي به ڪمزور ڪري سگهن ٿيون۔

 

[سهڻي پارس]

پر مهنجي خيال ۾ جنهن به انسان جي اندر انسانيت آهي اهو ٻي جي ڏک کي محسوس ڪندو آهي مطلب ته ٻي جي ڏک سک کي محسوس ڪر ڻ لاء اندر ۾ انسانيت جو عنصر هجڻ ضروري آهي ڀلي هو سڃي عمر سک ۾ رهيو هجي پر پوء به ضرور ٻي جي ڏک کي سمجهندو پر پوء به پريڪٽڪل طور تي ڏک کي اهو ۔ي محسوس ڪندو آهي جيڪو ان دور مان خود گزريو هجي تمام بهترين ۔۔۔۔۔۔جاري رکندا

منهنجا سائين توهان انسانيت هجڻ جي ته ڳالهه بجا ڪئي آهي، پر ان انسانيت جو جذبو محبتن مان ئي ملندو آهي، پر ادي پاران جيڪو فلسفو پيش ڪيو ويو آهي ان ۾ ٻي ڳالهه سمو يل آهي ، پر رڳو حساسيت محبت نه ملڻ ڪري پيدا نه ٿيندي آهي، ڪڏهن ڪڏهن محبتون نه ملڻ سبب انسان اندر احساس ڪمتري به پيدا ٿي سگهي ٿي، گهڻي حساسيت هجڻ ڪري انسان، رکُو، لاپرواهه، ضدي پڻ بڻجي سگهي ٿو، مُحبتون نه حاصل ٿيڻ جون اذيتون مظبوط انسان کي به ڪمزور ڪري سگهن ٿيون۔

ادا ڪڏهن ڪڏهن لاحاصلات واريون قوتون انسان کي انتها جو بهادر بڻائي ڇڏينديون آهن ۔باقي احساسِ محرومي انسان کي ننڍپڻ کان گهر جي ماحول کان ملندي آهي۔ توهان بـ غلط نـ پيا چيو۔۔

 

[مسيح مگسي]

سهڻي پارس​

ٻئي جي تڪليف ۽ پيڙا کي سمجهڻ ئي حساسيت آهي ۽ اخلاقيات جي ذمري ۾ هن جو ڪارج وڏاندري اهميت جي حامل هجي ٿو. اوهان جي لطيف جذبن جو هي انوکو ۽ منفرد اظهار سڀاويڪ آهي.موضوع مفهوم جي اعتبار کان وقتائتو لڳو، پڙهي خوشي ٿي. ​