عرس پريو
سينيئر رڪن
تنهنجي ته جلون کي ڏسي، جذبن ٿي ڊوڙون پاتيون،
قدمن چُمڻ لئه ڪيترن، قلبن ٿي ڊوڙون پاتيون.
تنهنجي ته سُوڌي ۽ سنئين قد کي پسڻ لاءِ پرين،
ڪَتبن ڪتابن مان اُٿي، اَلفن ٿي ڊوڙون پاتيون.
سُوڌي سنواريل سينڌ مان، جهلڪون جهٽن جي لئه لَکن،
سجن ۽ چوڏهينءَ جي چِٽن چَنڊن ٿي ڊوڙون پاتيون.
تنهنجي ته وارن جي ورن وڪڙن مان وِهه پيئڻ جي لئه،
ڏَرڙن منجهان ننڍڙن وڏن نانگن ٿي ڊوڙون پاتيون.
هيءَ ڀون سڄي تولئه بڻي، ڀاڳن سندو ڀنڊار تون،
ڀر ۾ سندءِ بيڻ جي لئه بختن ٿي ڊوڙون پاتيون.
توکي ته پرکڻ لئه پرين، عرشن اکيون کولي ڇڏيون،
حورن پرين هرڻن کان اڳ، مَلڪن ٿي ڊوڙون پاتيون.
’سرويچ‘ تنهنجي سونهن تي لالڻ لکڻ ويٺو جڏهن،
ڪلمان پڙهي ڪاغذ وريا، قَلمن ٿي ڊوڙون پاتيون.
”سرويچ“ سجاولي