مون مان شروع ٿيندين....

[سهڻي پارس]

​

ڪنهن وِشال سمُونڊ جي​

نيري سيني تي ،​

تِکن ساون وڻن سا ن ​

ڀرپور هڪـ ٻيٽ آ،​

يا تُنهنجي ڪنڌ جو تر آ،​

جڏهن تون مون کي ڏسين ٿو،​

مونکي ائين لڳي ٿو،​

ڄڻ منهنجي شهـِ رڳ پيو ڪٽين،​

خدا جو قسم!​

مان تنهنجي پلڪن تي جُهولا لڳائي،​

سمورا سانوڻ تو ۾ ڪٽڻ ٿي چاهيان،​

مان ڄاڻآن ٿي ،​

توکي دريافت ڪرڻ ۾ جيترو مزو آهي،​

سو اجنتا جي غُفائن ۾ بـ نـ هوندو،​

سدائين تون اڌ ۾ رهجي ويل ڳالهـ وانگر،​

هليو ويندو آهين،​

تون رڳو پاڻ کان شروع ٿي ،​

پاڻ ۾ ختم ٿئين ٿو،​

مان ان ڏينهن جي انتظار ۾ آهيان،​

جڏهن تون مون مان شروع ٿيندين.............​