جڏهن سارو زمانو سمهندو آ

[رسول بخش دائودپوٽه]

جڏهن سارو زمانو سمهندو آ تنهنجي ياد جو گانو وڄندو آ
ايڏي سانت هوندي آ سنا ٽو خوف مون کائڻ ايندو آ
فلڪ ستارا جهر مر جهر مر بادل ڪارا مينهن وٺو
هو تارو ٽٽندي مون آڏٺو پو آڪاش سمورو روئندوآ
جڏهن سارو زمانو سمهندو آ تنهنجي ياد جو گانو وڄندو آ
هو ڪير هيو ۽ ڪيئن مليو ڄڻ باغ ۾ ڪوئي گل کليو
دور وڃڻ کان هن کي جهليوپر ڪين مڙيو ويو کلندو آ
جڏهن سارو زمانو سمهندو آ تنهنجي ياد جو گانو وڄندو آ
درد ڏيئي دلگير ڪيائين تانگه ڏيئي تدبير ڪيائين
ويندي ويندي هيئن چيائين ڏيه اسان کي ڏسندو آ
جڏهن سارو زمانو سمهندو آ تنهنجي ياد جو گانو وڄندو آ
هيء زمانو جيء جلائي راهن ۾ هي ڏاڍو رلائي
حڪم اسان تي يار هلائي پار وڃي هت پڄندو آ
جڏهن سارو زمانو سمهندو آ تنهنجي ياد جو گانو وڄندو آ