عبدالڪريم گدائي خزان ويندي بهار ايندو

[رضوان علي جمالي]

اجهو موسم ڦري، ساٿي، خزان ويندي بهار ايندو! ​

گجي گرنار پاسي کان، اجهو ابر بهار ايندو،​

انبن جي ٻُور تي ڀئونرو، به ٿي بي اختيار ايندو، ​

ڪَليون ٽڙنديون اميدن جون، دلين کي به قرار ايندو۔ ​

وڻن ۾ برگ و بار ايندو! ​

ٿرن تي ٿيندا وسڪارا، سنگهارن ۾ سڪاري ايندو۔ ​

بهار ايندو، قرار ايندو! ​

ڪري سينگار ساهيڙيون، سهانا گيت ڳائينديون، ​

هٿن پيرن کي ميندي، سينڌ ۾ سندور لائينديون، ​

اندر جا راز رمزن ۽ اشارن ۾ ٻڌائينديون، ​

ڪري هڪٻئي کي ڪتڪايون، کلي هر هر کلائينديون، ​

۽ جوڀن تي بهار ايندو! ​

ٿرن تي ٿيندا وسڪارا، سنگهارن ۾ سڪاري ايندو۔
بهار ايندو، قرار ايندو!
ڪُراڙيون پاڻ ۾ ويهي، جَڳن جا راز کولينديون،
نـَڪن تي آڱريون نيئي، نرالا ٻول ٻولينديون،
قطارن ۾ ويهي جيڏيون، جوئان هڪٻئي جون ڳولينديون،
جڏهن هو پنهنجي سيني تي سياه واسينگ کولينديون،
ته عاشق بيقرار ايندو!
ٿرن تي ٿيندا وسڪارا، سنگهارن ۾ سڪاري ايندو۔
بهار ايندو، قرار ايندو!
دماما، دهل، شرنايون، ڪٿي ڌمچر مچائينديون،
ننڍيون نيٽيون، مڙي لاڏا ۽ سهرا خوب ڳائينديون،
دهل جي تال تي گڏجي، ڪئين تاڙيون وڄائينديون،
ڪنواريون گهوٽ سان چرچا ڪندي ميندي لڳائينديون،
بنو ٿي شرمسار ايندو!
ٿرن تي ٿيندا وسڪارا، سنگهارن ۾ سڪاري ايندو۔
بهار ايندو، قرار ايندو!
مهر جا مينهن پوندا تراريون تار ٿي وينديون،
وطن جون واديون گلپوش، ۽ گلزار ٿي وينديون،
مسرت سان مليرياڻيون مڙئي سرشار ٿي وينديون،
نئين رَت ساڻ نوورنيون سڀئي گلنار ٿي وينديون،
سمو پڻ سازگار ايندو!
ٿرن تي ٿيندا وسڪارا، سنگهارن ۾ سڪاري ايندو۔
بهار ايندو، قرار ايندو!
جوانيون اوٽ ۾ ويهي، سلينديون راز الفت جا،
ونڊيندا درد هڪٻئي سان، ويهي دمساز الفت جا،
ڪنڊن ڪِرڙن منجهان ايندا، مٺا آواز الفت جا،
ليون لاڻيون سڻائينديون، ”گدائي“ ساز الفت جا،
وڻن ۾ برگ و بار ايندو!
ٿرن تي ٿيندا وسڪارا، سنگهارن ۾ سڪاري ايندو۔
بهار ايندو، قرار ايندو!

مانواري عبد الڪريم گدائي کي سندس ورسي تي ڀيٽا طور پڙهندڙ لاءِ پيش ڪريان ٿو تاڪِ چاچي گدائي جي سوچ ۽ خيال کان واقف ٿجي۔​

 

[سليمان وساڻ]

ٿرن تي ٿيندا وسڪارا، سنگهارن ۾ سڪاري ايندو۔
بهار ايندو، قرار ايندو!

لک ٿورا اوهان گدائي صاحب جي لازوال شاعري پيش ڪري کيس سندس ورسيء ڏينهن ڀيٽا پيش ڪئي۔