ڏکُ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔

[سهڻي پارس]

​

ڪِهڙي ڏُکَ جي​

ڳالهـه پُڇين ٿو​

​

ڪو هِڪُـ هُجي​

تـه کَڻي چئجي​

​

ڪِهڙا ڏُکَ ڪِهڙا دردَ​

ڳڻايان توکي​

هِڪُ دردُ هُجي​

تـ کڻي چئجي​

اندر ۾ وڏو​

هِڪُ سمُنڊ آهي​

ڪو ڪِنارو هُجي​

تـ کڻي چئجي​

اکيون خالي ڏسي​

ڀُلجي نـ پئو​

ِهڪُ لڙُڪُ هُجي​

تـ کڻي چئجي​

اُداس چانئٺَ تي​

بيٺل صدين کان​

تَنھا مان​

پَلَ جو اوسيئڙوھُجي​

تـه کڻي چئجي!​