سهڻي پارس
سينيئر رڪن
اچُ!
صبح جي پھرَ
گُلنَ جي ھُڳاءُ وانگر اچُ
۽ منھنجي ھِڪَ ھِڪَ ساھهَ
جو حصو ٿي وڃُ،
اچُ!
شام جي اداسيءَ وانگر اچُ،
منھنجي خُنڪيءَ ھاڻي وجودَ جي
ڪُنڊَ ڪُنڊَ ۾ ڦِھلجي وڃُ،
ھا! اچُ!
جڏھن بـ اچُ ائين اچُ،
جئين شفق کي
رات ڀاڪُر ۾وَٺَندي آھي
۽ڪِنھن کي خبرَ ئي
نـ پوندي آھي............
