مسيح مگسي
سينيئر رڪن
سنڌ جي کنڊرن مان
جي ايم مهڪري
1969 اٽيچمينٽ ڏسو 1970 اٽيچمينٽ ڏسو
سنڌ جي کنڊرن مان
هتي، هُتي، سموري ڌرتيءَ تي
موهن جي دڙي، رني ڪوٽ،
آمري، ٺٽي، امرڪوٽ، ڀنڀور، سکر، بکر مان
هڪ مٺو آواز ٿو ٻڌجي،
روپيءَ ريتيءَ جي ڪومل ماٺ ۾،
ٿڌي هير جي سدا لڳندڙنرم ڇهاءَ ۾،
اهو مٺو آواز ٿو اُڀري،
پري کان چانديءَ جي
گهنڊڻيءَ جي هڪ ڊگهي ڇمڪي وانگيان!
اهو مٺو آواز اُڀري ٿو
اهو هڪ مٺو آواز آهي
ڪا رڙ نه آهي
ڪا آهه نه آهي
ڪا دانهن نه آهي
ڪو اوسارو ڪونهي
ڪا ڪُڻڪ نه آهي
پر هڪ مٺو آواز
آس جو ڪو سرٻاٽ
خوشيءَ جو ڪو وچن
پيار جي ڪا مٺي
ويساهه ڀريو ڪو ڇهاءُ
ڪو سرٻاٽ:
مان آهيان
مان، جيڪا توهان جي ماءُ آهيان
مان توهان جي سنڌ آهيان
هتي، هنن کنڊرن ۾
پر مان کنڊر ناهيان
1971 اٽيچمينٽ ڏسو
کنڊر جيڪي هتي ڦهليل آهن
۽ماضيءَ جي مهانتا جا شاهد آهن.
پر مان هتي آهيان
اوهان ۾
منهنجا پٽڙؤ ۽ ڌِيئرؤ!
منهنجو واس اوهان ۾ آهي
اوهان سان گڏ
اوهان جي مون لاءِ پيار سان گڏ
اوهان جي مون لاءِ ويساهه سان گڏ
اوهان جي آس مون ۾
آس سان گڏ
۽اوهان لاءِ منهنجي سموري آس سان گڏ
منهنجا پٽڙؤ ۽ ڌِيئرؤ!
مان سنڌ، ڪيئن ٿي کنڊر ٿي سگهان؟
منهنجا ٻچڙؤ!
1974 اٽيچمينٽ ڏسو
مان سنڌ آهيان، مان مارئي آهيان
مان سسئي آهيان ۽ سهڻي به آهيان
سموري ڌرتيءَ جي گولي تي اوهين
منهجو نالو کڻو ٿا
منهنجا ٻچڙؤ!
1973 اٽيچمينٽ ڏسو
اوهان منهنجا گيت، منهنجو نانءُ
منهنجي مهما ڳايو ٿا
اوهان ”جيجل سنڌ“ چئو ٿا
ڄڻ مون لاءِ رڙو ٿا.
اوهان جي دلين ۾ مان گيت آهيان
اوهان جي ڪنن ۾ مان سنگيت آهيان
پوءِ مان ڪيئن ٿي کنڊر ٿي سگهان؟
مان اوهان ۾ زندهه آهيان
مان اوهان جيٻارن جي اکين جي چمڪ آهيان
مان سندن چپن جي مرڪ آهيان
سدا ڪوملتا سان هوريان هوريان وهامندڙ راتين ۾،
سدا مٺي سرٻاٽ ۾ سڏڪندڙ آواز:
جاڳو جاڳو، منهنجا پٽڙؤ ۽ ڌِيئرؤ!
هاڻي جاڳو، جاڳو ۽ اُٿو
اُڀرندڙ سج جي سونهري مهانتا ۾ پسو!
اُڀرندڙ سج جي سونهري مهانتا ۾ پسو!
جي ايم مهڪري
1969 اٽيچمينٽ ڏسو 1970 اٽيچمينٽ ڏسو
سنڌ جي کنڊرن مان
هتي، هُتي، سموري ڌرتيءَ تي
موهن جي دڙي، رني ڪوٽ،
آمري، ٺٽي، امرڪوٽ، ڀنڀور، سکر، بکر مان
هڪ مٺو آواز ٿو ٻڌجي،
روپيءَ ريتيءَ جي ڪومل ماٺ ۾،
ٿڌي هير جي سدا لڳندڙنرم ڇهاءَ ۾،
اهو مٺو آواز ٿو اُڀري،
پري کان چانديءَ جي
گهنڊڻيءَ جي هڪ ڊگهي ڇمڪي وانگيان!
اهو مٺو آواز اُڀري ٿو
اهو هڪ مٺو آواز آهي
ڪا رڙ نه آهي
ڪا آهه نه آهي
ڪا دانهن نه آهي
ڪو اوسارو ڪونهي
ڪا ڪُڻڪ نه آهي
پر هڪ مٺو آواز
آس جو ڪو سرٻاٽ
خوشيءَ جو ڪو وچن
پيار جي ڪا مٺي
ويساهه ڀريو ڪو ڇهاءُ
ڪو سرٻاٽ:
مان آهيان
مان، جيڪا توهان جي ماءُ آهيان
مان توهان جي سنڌ آهيان
هتي، هنن کنڊرن ۾
پر مان کنڊر ناهيان
1971 اٽيچمينٽ ڏسو
کنڊر جيڪي هتي ڦهليل آهن
۽ماضيءَ جي مهانتا جا شاهد آهن.
پر مان هتي آهيان
اوهان ۾
منهنجا پٽڙؤ ۽ ڌِيئرؤ!
منهنجو واس اوهان ۾ آهي
اوهان سان گڏ
اوهان جي مون لاءِ پيار سان گڏ
اوهان جي مون لاءِ ويساهه سان گڏ
اوهان جي آس مون ۾
آس سان گڏ
۽اوهان لاءِ منهنجي سموري آس سان گڏ
منهنجا پٽڙؤ ۽ ڌِيئرؤ!
مان سنڌ، ڪيئن ٿي کنڊر ٿي سگهان؟
منهنجا ٻچڙؤ!
1974 اٽيچمينٽ ڏسو
مان سنڌ آهيان، مان مارئي آهيان
مان سسئي آهيان ۽ سهڻي به آهيان
سموري ڌرتيءَ جي گولي تي اوهين
منهجو نالو کڻو ٿا
منهنجا ٻچڙؤ!
1973 اٽيچمينٽ ڏسو
اوهان منهنجا گيت، منهنجو نانءُ
منهنجي مهما ڳايو ٿا
اوهان ”جيجل سنڌ“ چئو ٿا
ڄڻ مون لاءِ رڙو ٿا.
اوهان جي دلين ۾ مان گيت آهيان
اوهان جي ڪنن ۾ مان سنگيت آهيان
پوءِ مان ڪيئن ٿي کنڊر ٿي سگهان؟
مان اوهان ۾ زندهه آهيان
مان اوهان جيٻارن جي اکين جي چمڪ آهيان
مان سندن چپن جي مرڪ آهيان
سدا ڪوملتا سان هوريان هوريان وهامندڙ راتين ۾،
سدا مٺي سرٻاٽ ۾ سڏڪندڙ آواز:
جاڳو جاڳو، منهنجا پٽڙؤ ۽ ڌِيئرؤ!
هاڻي جاڳو، جاڳو ۽ اُٿو
اُڀرندڙ سج جي سونهري مهانتا ۾ پسو!
اُڀرندڙ سج جي سونهري مهانتا ۾ پسو!
