اِهي معصوم چهرا

[رسول بخش دائودپوٽه]

زُبان تي لفظ ماکيَٕ جاپُٺيان ڇُريون هڻن پيارا
اِهي معصوم چهرا هن، اندر جن جا سڄا ڪارا۔۔۔۔۔
پيا ڦاسي اصولن ۾، غلاغيبت جي قولن ۾
اهي فطرت کان مجبورًا ، وڍن ٿا جيئن وڍن آرا۔۔۔۔
نه ڪو هت دوست دلبر آ، نه ڪو همدرد هامي آ
مفادن ۾ سڀئي مروان، اٿئي هت سڀ سڄا سارا۔۔۔۔۔
هتي ڪوڙي آ دنيا سڀ، هتي ارمان سڀ اڻ لڀ
ٻريل هت ديپ چاهت جا، وسائن پيا هڻي نارا۔۔۔
زُبان تي لفظ ماکيَٕ جاپُٺيان ڇُريون هڻن پيارا
اِهي معصوم چهرا هن، اندر جن جا سڄا ڪارا۔۔۔۔۔

 

[ننگر پرويز عباسي]

بهترين

 

[نثارابڙو]

مايوسي ڪجهه سرس آهي ۔۔۔ پر اڃان ڪي آهن ڪل جڳ ۾ ڪاپڙي ۔۔۔ ممڪن جذبن جو اظهار ڪندي ڪردار جي آس پاس مايوسي گهڻي هجي پر پو به سمجهو ڪي سمجهن۔
لک قرب

 

[رسول بخش دائودپوٽه]

ادا نثار هي منهنجي مايوسي نه پر هن وقت جا حالات آهن ۔۔۔۔توهان ڏسندا ته ماڻهو صرف پنهنجن مفادن ۾ مهو ٿي ويو آ۔۔۔وڌيڪ وس جا مالڪ آهيون ۔۔مان ڪڏهن به مايوس ڪندڙ سٽون نه چيون هونديون هن مان به جيڪڏهن نتيجو اخذ ڪجي ته ڀلائي جي طرف وٺي وڃڻ لا ۔۔۔وري به اتساه آهي۔۔۔۔۔