سر سورٺ داستان پهريون 1 اَللهَ جي آسَ ڪري، هَليو هِيائِين؛ چارَڻَ ٻَڌا چَنگَ کي، جُھوڙا ۽ جھائِين؛ ڏولِي راءِ ڏياچَ جي، ڏُوران ڏِٺائِين؛ وَينَتِي واحِدَ دَرِ، تَنهِن ويرَ ڪَيائِين؛ ”سَٻاجها سائِين! راءُ رِيجھائِين راڳَ سين.“ 2 ”پَرِديسان پنڌُ ڪَري، هلِي آيو هُون؛ اُونچو تون عرشَ تي، آن ڀورو مٿي ڀُون؛ ڪِيئَن تُسَندين تُون؟ هِيُ سِرَ سوالِي مَڱَڻو.“ 3 ”پَرِديسان پنڌُ ڪَري، سُڻَي آيُسِ شانُ؛ مَڱان ڪَهڙِي مَتِ سين؟ نِسورو نادانُ؛ سو ڪو ڏِيارئِين ڏانُ، جو طَمَعَ کي تَرَڪُ ڪَري.“ 4 ”سَردِيءَ سالِمُ نه رَهان، گَرمِيءَ ٿِيان گُدازُ؛ اَمَنُ ڏيجِ اَمانَ تون، سائِلُ هَڻي سازُ؛ رَبابِيءَ کي رازُ، خالِصُ ڏيجِ خَلِيلَ جو.“ 5 ”تو دَرِ آيُسِ راڄِيا: جاجِڪُ وٺي جِيُّ؛ ڪَنان ’نارٌ حامِيَہ‘، هاڻِ بَچائِجِ هِيُّ؛ والي! ڏِياريئِي وِيُّ، جِتِ آهي ’جَنَّاتُ عَدۡنِ‘.“ 6 ”ٻِيا دَرَ ڏيئِي ٻَنَ کي، آيُسِ تُنهِنجي دَرِّ؛ سُونهارا سورَٺِ وَرَ! ڪا مُنهِنجِي ڪَرِّ؛ ڀلا! ڀيري ڀَرّ، پالهو پاندُ پينارَ جو.“ داستان ٻيو 1 جاجِڪُ جُھوناڳَڙہَ ۾، ڪو عَطائِي آيو؛ تَنهِن ڪامِلَ ڪَڍِي ڪِينَرو، ويهِي وَڄايو؛ شَهِرُ سَڄو ئِي سُرَ سين، تَندُنِ تَپايو؛ دايُون دَرِماندِيُون ٿِيُون، ٻايُنِ ٻاڏايو؛ چارَڻَ ٿي چايو، ته مارِي آهي مَڱڻو. 2 نِرتِي تَندُ نِيازَ سين، ٻُرائِي ٻِيجَلَّ؛ راجا رَتولَنِ ۾، اونائِي اَمُلَّ؛ رازُ ڪَيائِين راءَ سين، ڪَنهِن موچارِيءَ مَهَلَّ؛ ”اَنَا اَحۡمَدُ بِلا مِيمِ“، سَينَ هَنئِي سائِلَّ؛ ڪَنهِن ڪَنهِن پَيئِي ڪلَّ، ته هَرِدوئِي هيڪُ ٿِيا. 3 ڪِنِين ڪِنِين ماڙُهين، پيئِي ڪَلَ ڪائِي؛ رَسيا جي رَمۡزَ کي، تن پارسِي پائِي؛ ”اَلۡاِنۡسَانُ سِرِّيۡ وَ اَنَا سِرُّهٗ“ ورتِي اِيَ وائِي؛ راجا راڳائِي، هَرِدوئِي هيڪُ ٿِيا. 4 سِرَ جِي هُئائِين هَليو، چارَڻُ چِتائي؛ سو مُوڙا جَھلي نه مالَ جا، ٿو ماڻِڪَ موٽائي؛ ”تو دَرِ آيُسِ تي، جِئَن تو ناهِ نه سِکيو.“ 5 ”جي مِيراثِي مَڱـڻا، آءٌ پُڻِ مَنجھان تَنِ؛“ ڪِي ڪَہُ مُنهِنجي ڪَنِ، اِرۡثَ مَنجهاران اُنِ جي.“ 6 ”ڪا جا ڳالِھ ڳَرِي، ٻِيجَليا! ٻُڌاءِ مُون؛ پيٺين جِئَن گِرنارَ ۾، تَندُنِ تانُ ڪَري؛ ڪِ تو پَنڌُ پري، ڪِ مَڱَ جَھـلِيندين؟ مَڱڻا!“ 7 ”مَڱَ نه جَھـلِيان مُورَهِين، نه مُون پَنڌُ پَري؛ ڳَـڻِي آيُسِ ڳالَھڙِي، ڳُجِھي تو ڳَري؛ سا سَمجِھج سورَٺِ وَرَ! وِيندُسِ ڪِينَ وَري؛ پَريان پيرَ ڀَري، تو لَءِ آيو آهِيان.“ 8 سِرُ مَڱي سِرُ گُھري، سِرَ رِءَ ٿِـئي نه صلاحَ؛ غَرِيبَنِئُون نه گُذِري، ٿو ماري مِيرَ مَلاحَ؛ نايو نَوابَنِ جا، سورِيو ڪَڍي ساهَ؛ خالقُ سَنجِھ صُباحَ، ڪونه ڇَڏيندو ڪِٿَـهِين. داستان ٽيون 1 ڪِي جو ٻِيجَلَ ٻولِيو، ڀِنِيءَ ويهِي ڀانَ؛ راجا رَتولَنِ ۾، سيباڻو سُلطانَ؛ ”آءُ مٿاهُون مَڱـڻا! مُقابِلِ مَيدانَ؛ گھورِيان لَکَ، لَطِيفُ چئي، تُنهنجي قَدمَنِ تان قُرِبانَ؛ مَٿو هِيءُ مِزمانَ! هَلِي آءُ ته هِتِ ڏِيَنءِ.“ 2 ”آءُ مٿاهُون مَڱڻا! چڙهي ۾ چَؤڏولَ؛ توکي گھوٽَ گُھرائِيو، راڄا مَنجِھ رَتولَ؛ ٻيجَلَ! توسين ٻولَ، وِهاڻِيءَ وَڍَڻَ جِي.“ 3 مَحَلين آيو مَڱـڻو، کَـڻِي سازُ سِرِي؛ لَڳِي تَندُ تُنبيرَ جِي، پِيا ڪوٽَ ڪِرِي؛ هَنڌين ماڳين هُوءِ ٿِي، تُنهنجِي ٻِيجَلَ! دانهَن ٻُرِي؛ سِسِي تَنهِن سُلطانَ کان، اچِي گھوٽَ گُھرِي؛ جُهونا ڳَڙهُ جُھرِي، پُوندي جھانءِ جَھروڪَ ۾. 4 ڏاتارَ ۽ مَڱـڻي، ڪونه وسِيلو وِچِ؛ سائِي تالَ تَندُنِ جِي، سائِي چارَڻَ چِتِ؛ جي هِتي جي هُتِ، ته ڳالھِ مِڙِيائِي هيڪِڙِي. 5 ”جاجِڪَ! تو جُهارُ، ڏَھَ ڀيرا ڏِياچُ چئي؛ جَنهِن ۾ مالُ نه مِرِيءَ جيترو، تَنهِن تون طَمَعَدارُ؛ جي اچيئِي ڪَمِ ڪَپارُ، ته وِيہَ ڀيرا وڍَي ڏِيَنءِ.“ 6 ”ٻيلي! ٻَئِي پارَ، جان مُون نيڻَ هَڻِي نِهارِيا؛ چوري رَکِـيَم چِتَ ۾، ڏِسِيُنِ جا ڏاتارَ؛ هِيُ سِرُ توهان ڌارَ، ٻِيجي ڪَنهِن نه ٻولِيو.“ 7 ”سو جِيُ، مَڱَـڻهارَ! مَ هوءِ، جَنهِن تو مَٿي سِرَ سَٽو ڪَيو؛ جو مُون مُل مُورِ نه سَپَڄي، تان جي سو گُهرِيوءِ؛ تان جُڳان جُڳِ ڏِنوءِ، ڏُنگو ڏاتارَنِ کي.“ 8 ”مَٿو مَٿائِين گھورِيان، مَٿو تو مَٿاءِ؛ هَڏو هِيُ هَٿِ ڪَري، جاجِڪَ! وَهِلو جاءِ؛ تُون سين اَنِيراءِ، جِمَ واچا ۾ وِلَهو وَهِين.“ 9 ”مَٿو مُورِ نه پاڙِيان، تُنهنجي تَندُ تَنوارَ؛ سِرَ ۾ سَڃَڻَ ناهِ ڪِي، موٽُ مَ، مَڱـڻهارَ! ڪِينهي منجِھ ڪَپارَ، لَڄيندو ٿو لاهِيان.“ 10 ”سؤ سِرَنِ پائي، جي تَندُ بَرابَر تورِيان؛ اُٽَلَ اوڏانهِين ٿِـئي، جيڏانهن ٻِيجَلَ ٻُرائي؛ سَکِـڻو هَڏُ آهي، سِرَ ۾ سَڃَڻُ ناهِ ڪِي.“ 11 ”مَٿي اُتي مُنهنجي، جي ڪوڙين هُوَنِ ڪَپارَ؛ ته وارِيو وارِيو وَڍِيان، سِسِيءَ کي سَوَ وارَ؛ ته پِڻُ تَندُ تَنوارَ، مُوهان مٿائُون، مَڱـڻا!“ 12 ”جو تو ڏِيَڻُ، ڏِياچَ! لاهِيو اِي سِرُ سَڀِڪو ڏي؛ ڪِي نانہِ جَهِڙو ڏي، جو سَنَدَ ٿِـئي سُواليِـين.“ 13 پَسِي پاٽُ پُرِ ٿِيو، سندو جادِمَ جُودُ؛ مَڱَ وِهاڻِيءَ مڱڻا! مَٿو هيرَ مَوجُودُ؛ بَلَڪِ آهي بُودُ، ناڪَسِيءَ، نابُودُ ۾. 14 چارَڻَ چَنگُ ڪُلهي ڪَري، پيرَ پُرِي پاتا؛ صَدا جي سَيَّدُ چئي، وائِي ڪَيائِين واتا؛ تَنهِن تي راءُ راضِي ٿِيو، دِلِ وڏِيءَ داتا؛ مَرڪي مَرُ ماتا، رُوڙِي راءِ ڏياچَ جي. داستان چوٿون ا رِءَ مَصلِحَتَ مَڱـڻا، قَصَرِ ڪِينَ اَچَنِّ؛ نُورُ تَجَلَّو نُورَ سين، نِميو نيڻَ پَسَنِّ؛ خِيمي ۾ کَنگھارَ جي، چانڊُوڻا چِمِڪَنِّ؛ لَڌائِين لَطِيفُ چئي، سَندا ڏاڻَ ڏِسِيَنِّ؛ تيلان مُلڪَ ڌَڻِينِّ، مَڃِيو مَڱـڻهارَ کي. 2 ”مَرُ ته آئين، مَڱـڻا! مامَ پَرُوڙِي مُون؛ جيڪا ڳاهَ ڳالهائِيين، سا سَڀِ سَمجهِي سُون؛ تَنهِن ۾ تُسِجِ تُون، جيڪِي پَوَيئِي پَٽَ ۾.“ 3 ”چارَڻَ! تُنهنجي چَنگَ جو، عَجَبُ آهِمِ اِيُّ؛ هَڻِي آيو هَٿَن سين، جِئَرو رکِيو جِيُّ؛ راتِ مُنهنجو رِيُّ، ڪاٽِيو تو ڪُماچَ سين.“ 4 ”تانُ نه آهي تَندُ جو، رُون رُون ڪري رازُ؛ هَڻَندَڙَ سَندا هَٿَڙا، سَڀِڪو چئي سازُ؛ سَٽَ ڏيئِي شَهِبازُ، ٿِيُ، ته ٿوڪُ پِرائِيين.“ 5 ”تَندُ تُمارِيءَ تانُ، ڪَهِيو سو قَبُولُ پِيو؛ سِرُ ته آهي سَٽَ ۾، پَرَ ٻِيو ڪِي مَڱِجِ دانُ؛ خاڪِ، مِٽِي ڪا بانُ، ڪاٽِيا پوءِ ڪُجُھ نَهِين.“ 6 ”چارَڻَ! ٻولِجِ ڪِي ٻِيو، گُهرِيُءِ سو گھورِيان؛ گَهرُ، سورَٺِ نه پَڙي، جان تَندُنِ بَرابَرِ تورِيان؛ ڳُجِھي آهِمِ ڳالِهڙِي، آءُ اوري، تان اورِيان؛ ڪِ ڪُلَهنِئُون ڪورِيان؟ ڪِ، جاجِڪَ! جُسي سين ڏِيَنءِ؟“ 7 ٽيئِي پَرِچيا پاڻَ ۾، تَندُ، ڪَٽارو، ڪنڌُ؛ ”تَنهِن جِهوئِي ناهِ ڪِي، جو تو، چارَڻَ! ڪَيو پَنڌُ؛ اِيُ شُڪُرُ اَلۡحَمۡدُ، جِئَن مَٿو گُهرِيوءِ مَڱڻا!“ 8 ڪَنجهي ڪيرَتِ ڪِينَرو، واڄو وِلاتي؛ هَنئِي تَندُ حُضُورَ ۾، تَنهِن پارِسَ پيراتِي؛ ڏِسَنديئِي ڏِياچَ کي، ظاهِرُ ٿِيو ذاتِي؛ ڪَڍِي تَنهِن ڪاتِي، وِڌو ڪَرَٽُ ڪَپارَ ۾. 9 گُلُ ڇِنو گِرنارَ جو، پَٽَڻِ ٿِـيُون پِٽِينِ؛ سَهسين سورَٺِ جَهِڙِيُون، اُڀِيُون اوسارِينِ؛ چوٽا چارَڻَ هَٿَ ۾، سِرُ سِينگاريو ڏِينِ؛ ناريُون ناڏَ ڪَرِينِ: ”راڄا راتِ رَمَگيو!“ 10 سورَٺِ مُئِي، سُکُ ٿِيو، خِيما هَنيا کَنگھارَ؛ ٿِيو راڳُ، رُوپُ سو، لَڳي تَندُ تَنوارَ؛ سو ڍَٽين پَٽين پارَ، پسو! راڄا راضِي ٿِيو. هن سُر جي اينٽري لاءِ احمد چنڊ جا ٿورائتا آهيون.
تمام بهترين شيئرنگ آهي ادا، پر احمد چنڊ صاحب تجا به ٿورا، مٺا مگسي توهانجي اهڙين ناياب شيئرنگس جو بي چيني سان انتظار رهندو.
