ڪربوبلا جي ڪِيس تي، ڪائنات پئي روئي۔

[مست]

هي مرثيو سنڌي ادب جو مشهور مرثيو آهي،
مشهور شاعر ۽ موسيقار سينگار حسين سليم جو تحرير ٿيل آهي۔

ڪربوبلا جي ڪِيس تي، ڪائنات پئي روئي،
هاءِ هاءِ ڪريو حسين تي، هر ذات پئي روئي۔۔
1
موڳا ٿو ماڪ ڀانئين جي، ڳوڙها سي رات جا،
پاڪن پنجن جي پور ۾، پرڀات پئي روئي۔
2
تيرن جو مينهن ٿي وٺو، حضرت حسين تي،
هن برهه جي باران تي، برسات پئي روئي۔
3
حق جي نماز ۾ ڏنو، سر شاهه ڪربلا۔
سجدو پسي امام جو، صلوات پئي روئي
4
قرآن غم حسين ۾، روئي سليم پيو۔
ماجه بخاري ترمذي، مشڪوات پئي روئي۔۔
ڪربوبلا جي ڪِيس تي۔۔۔۔۔۔​

 

[نثارابڙو]

دوست ڪهــــــــائي دادلا، محب مـــــــارائـــــي،
خاص خليلــــن کــــي، سختيون سهـــــــائـــــــي،
الله الصمد، بي نياز، ســـــا ڪري، جــــا چاهـي،
انهين منجهه آهي، ڪا اونهي ڳالهه اسرار جي.

سختي شهادت جي، نسوروئي نـــــاز،
رند پروڙين راز، قضيي ڪربلا جــو.

حســـــــن مير حســـــــــين کي، رنو ٽن ٽولــــن،
گهر ماڙهين، جهنگ مروئين، اڀن ۾ ملڪـن،
پکيــــــن پاڻ پڇاڙيو، ته لڏيــــــو هوت وڃــــن،
الا! شهـــــــزادن، ســــوڀون ڏئيـــــن، سچا ڌڻــي.

 

[جهاندادسمون]

واه ادا جامشورائي وڏيرا