سر آسا داستان پهريون ۱ لوچان ٿِي لاحَدَ ۾، هادِيءَ لَهان نَه حَدُّ؛ سُپيرِيان جي سُونهَن جو، نَڪو قَدُ نَه مَدُّ؛ هِتِ سِڪَڻُ بي عَدَدُّ، هُتِ پِرِينءَ پَرِوا ناهِ ڪو. ۲ ”آئُون“ سين اُنَ پارِ، ڪَڏِهن تان ڪونَه پِيو؛ ”اِنَّ اللهَ وِتۡرٌ يُّحِبُّ الۡوِتۡر“، نيئِي ٻِيائِي ٻارِ؛ هيڪِڙائِيءَ وَٽِ هارِ، هَنجُون جي هُئَڻَ جُون. ۳ ٻَنِ! ٻِيائِي، سُپِرِين! پاڻان مُون کي پَلِ؛ ”آئُون“ اورِيان جَھلِ، توکي رَسي ”تو“ ڌَڻِي. ۴ هُو پِڻُ ڪونهي هِنَ ري، هِيُ نَه هُنَهان ڌارَ؛ ”اَلۡاِنۡسَانُ سِرِّيۡ وَ اَنَا سِرُّهٗ“، پَرُوڙِج پَچارَ؛ ڪَندا وِيا تَنوارَ، عالِمَ عارِفَ اَهڙِي. ۵ جان جان پَسِين پاڻَ کي، تان تان ناهِ نِمازَ؛ سَڀِ وِڃائي سازَ، تِهان پوءِ تَڪبِيرَ چَئو. ۶ جان جان پَسِين پاڻَ کي، تان تان ناهِ سُجُودُ؛ وِڃائي وُجُودُ، تِهان پوءِ تَڪبِيرَ چَئو. ۷ نابُودِيءَ نيئِي، عَبۡدَ کي اَعلىٰ ڪَيو؛ مُورَتَ ۾ مَخفِي ٿِيا، صُورَتَ پِڻُ سيئِي؛ ڪَبِي اِتِ ڪيهِي؟ ڳالِھه پِرِيان جي ڳُجَھ جِي. ۸ جن وِڃايو وُجُود کي، سي فانِي ٿِيا ”فِي اللهَ“ ۾؛ نه تِنِ قِيامُ نَه قُـعُودُ ۾، نه ڪو ڪَنِ سُجُودُ؛ جيلان ٿِيا نابُودُ، تيلان گَڏِيا بُودُ کي. داستان ٻيو ۱ اُڀِرَنۡدي ئِي سِجِ، پِرِين جي نه پَسَندِيُون؛ ڪَڍِي ٻيئِي ڏِجِ، اَکَڙِيُون ڪانگَنِ کي. ۲ نيرانا ئِي نيڻَ، نيئِي آڇِ پِرِيُنِ کي؛ سَتَرِ کاڌا کيڻَ، جه ڏِٺو مُنهُن مَحۡـبُوبَ جو. ۳ تِنِ نيڻَنِ ڪِي نيرانِ، جِنِ ساجُھرُ سيڻَ سانڀيٽِيا؛ جِيءَ، جُسي ۽ جانِ، ڪَرَ حُضُورِي حَجُّ ڪَيو. ۴ اَکِـيُون عَلَي الصَّباح، دوستُ ديکَڻَ آئِيُون؛ اُڀِيندِيُون اَرِداسَ ۾، ٻِي نه ڪَندِيُون ڪاءِ؛ رَچَندِيُون رِءَ پاهَ، پَرِچَندِيُون پِرِينءَ سين. ۵ وَسَنِ ۽ وَهسَنِ، ڏيهاڙِي ڏِسَڻَ لَءِ؛ ڏِسِي ڏِسِي آئِيُون، توءِ تَلاشُون ڪَنِ؛ ڍاپِيو نه ڍاپَنِ، پَسَڻَ مَنجھان پِرِينءَ جي. ۶ اَکَڙِيُون اَکَڙِيُنِ تي، ڏَمَرَ ڏوسَ ڪَرِينِ؛ جيلانہَ سِڪَڻُ سِکِـيُون، تيلانہَ دَعوىٰ مَنجِھ دَڙِينِ؛ کِلَنِ ۽ کَرِينِ، رُسَنِ پَرۡچَنِ پاڻَ ۾. ۷ اَکِيُنِ کي آئُون، جان ڪِي جُھلُون پائِيان؛ لوڪُ لَتاڙي نِنڊَ ۾، ساڄَنُ سوٺائُون؛ مُون کي مارِيائُون، پاڻَ پَرِچِي آئِـيُون. ۸ اَکِيُنِ پَنهَنجِي مَتِ، پاڻَ سين پاڻَهِين ڪَئِي؛ اُتي وَڃِي لَڳِـيُون، جِتي جانِ کَـپَتِ؛ نَه ڪا ڳالِھ نه ڳَتِ، جِيَّ ڏِني رِءَ نه جُڙي. ۹ اَکَڙِيُنِ آرو، مُونهان پُڇِي نه ڪَيو؛ اُتي وَڃِي اَڙِيُون، جِتي چَوَڻَ نه چارو؛ هِينئَڙو ويچارو، واٽُون جَھلِيو وِجُھلي. ۱۰ اَکِ اُلِـٽِي ڌارِ، وَنءُ اُلِٽو عامَ سين؛ جي لَهِوارو لوڪُ وَهي، تُون اُوچو وَھُ اوڀارِ؛ مَنجھان نُوچَ نِهارِ، پُرُ پُٺِيرو پِرِينءَ ڏي. ۱۱ تان جي ٿِيَنِ سامُهان، پُٺِيرا سُونهَنِ؛ سَنئون وَرائي سُپِرِين، مُنهُن جي مانڏي ڪَنِ؛ رَڳُون سَڀِ رَچَنِ، تَنَ ۾ تازائِي ٿِئي. ۱۲ اَکِـيُون سي ئِي ڌارِ، جِنِ سان پَسِين پِرِينءَ کي؛ ٻِئي ڏانهن ڪِيمَ نِهارِ، گَھڻو رِيسارا سُپِرِين. داستان ٽيون ۱ ديکُ مَ تُون سين تَنِ، هِي جي مَجازِياڻِـيُون مُنهَن ۾؛ ڪِينَ نه سُڃاتو سُپِرِين، نِهاري نيڻَنِ؛ پِرِين سي پَسَنِ، ٻَـئِي جنِين ٻُوٽِـيُون. ۲ مَجازِي مَ مَٽِ ڪَرِ، ڀَنڀِيُون اِئَن نه ڀيرِ؛ پُڇِي ٿِئين ته پيرِ، هارِي! حَقِيقِيءَ جي. ۳ سَنئِين سُونهائي سَڀَڪا، ڪا مُون مُنجھائي؛ طَلَبَ ۽ تَحۡصِيلَ، اورِيان ئِي آهي؛ مان تَنُ تِتِ لائي، جِتِ آهِ نه ناهِ ڪا. ۴ جِتِ آهِ نه ناهِ ڪا، اِيُ خاڪِيءَ جو خِيالُ؛ جانِبَ جو جَمالُ، پَسَڻان ئِي پَري ٿِيو. ۵ جان تَنُ ڪَيوءِ نه تِيئَن، سوئيرِيان ئِي سَنِهڙو؛ پِرِين پائِيندا ڪِيئَن، توکي اَکَڙِيُنِ ۾؟ ۶ اَکِيُنِ ۾ ٿِي ويھُ، ته آئُون واري ڍَڪِيان؛ توکي ڏِسي نه ڏيھُ، آئُون نه پَسان ڪِي ٻِيو. ۷ کَرَ کي کَـپُرُ کاءِ، نانگُ مَڻِيارو نِڪرِي؛ اُڀو جو اوناءِ، سُرِ پُرِ سَندِي سَڄَڻين. ۸ سَڄَڻَ سَنئِيُون ڪَنِ، لوڪان ليکي وِنگِــيُون؛ سَندِي سُپِرِيَنِ، پَرِ پَرُوڙَڻُ ڏاکڙو. ۹ حوصِلو حَيرَتَ ۾، ڪَري ڪِينَ دَرَڪُ؛ جو حُسُنَ سَندو حَقُّ، سو ڪُورُ پَرُوڙي ڪِينَ ڪِي! ۱۰ حوصِلو حَيرَتَ ۾، وَڃِي ٿِيو ويڇُون؛ مُحَبَتَ جُون ميڇُون، ڪُورُ پَرُوڙي ڪِينَ ڪِي. ۱۱ مُئي هاٿِيءَ تي مامِرو، اَچِي ڪَيو اَنڌَنِ؛ مَناڙِينِ هَٿَنِ سين، اَکِئين ڪِينَ پَسَنِ؛ ”فِي الۡحَقِيۡقَتَ“ فِيل کي، سَڄا سُڃاڻَنِ؛ سَندِي سَرۡدارَنِ، بَصِيرَتَ بِينا ڪَري. وائي ۱ مُنهَن مَنجِھ خَلِيلُ، اَندَرِ آذَرُ آهِئين. سَڌَ مَ ڪَر صِحَّتَ جِي، اَڃا تُون عَلِيلُ؛ نالو ناهِ نِفاقَ جو، جِتي رَبُّ جَلِيلُ؛ مُنهَن ۾ مُسَلمانُ تُون، قَلۡبُ تان قَلِيلُ؛ والِيءَ جي وِصالَ ۾، دوئِي ناهِ دَلِيلُ؛ اَلا! عَبۡدُاللَّطِيفُ چَئي، سَچو رَکائِجُ سِيلُ. وائي ۲ مَؤتَ مُندَ نه آهي، تائِبَ ٿِيو تَڪِڙا. ”عَجِّلُوۡا بِالتَّوۡبَةِ قَبۡلَ الۡـمَوۡتِ،“ ويھُ تُون ويرَمَ لائي؛ پِرِيان ڪارَڻِ پاڻَ کي، سِگھو ويھُ سَنباهي؛ اَجَلُ اَسارَنِ کي، ڪامَ وَٺِي ٿو ڪاهي؛ وِڌائِين وَڍَڻَ لَءِ، ڳَنُ ڪُهاڙِيءَ پاهي؛ عِمارَتُون اَنڌَنِ جُون، ڊاهِيو ٿو ڊاهي؛ نِبا گھوٽَ گَھرَنِ ڏي، ڪَنهن وَڏِيءَ ويرَ وَناهي؛ اُتي، عَبۡدُاللَّطِيفُ چَئي، بِنا ڪَفَنَ پَراهي. داستان چوٿون ۱ مَحرُومَ ٿِي مَرِي وِيا، ماهِرَ ٿِي نه مُئا؛ چِڙِيءَ جِيئَن چُهِنجَ هَڻِي، لَڏِيائُون لُئا؛ حُبابَ ئِي هُئا، اِنهِيءَ واديءَ وِچَ ۾. ۲ اَسِين سِڪُون جن کي، اَسِين پُڻِ سيئِي؛ ”لَمۡ يَلِدۡ وَلَمۡ يُوۡلَدۡ“، وَنءُ اوڏانهِين پيهِي؛ تِهان مَنجھيئِي، پارِکَ! پَرِکِجِ حَقَ کي. ۳ ڏِسَڻُ ڏِسِين جي، ته هَمہَ کي حَقُّ چَئِين؛ شارِڪَ! شَڪُ مَ ني، اَنڌا! اِنهِيءَ ڳالھِ ۾. ۴ آڏو جو اِثباتِ کي، سو شِرڪُ لاهي شَڪُ؛ هُئي جنهن ۾ حَقُّ، تنهن نَفِيءَ جِهو ناهِ ڪو. ۵ اِنَ پَرِ نه اِيمانُ، جِئَن ڪَلِمي گو ڪوٺائِيين؛ دَغا تُنهِنجي دِلِ ۾، شِرۡڪ ۽ شَيطانُ؛ مُنهَن ۾ مُسَلمانُ، اَندَرِ آذَرُ آهِئين. ۶ ڪُوڙو تُون ڪُفرَ سين، ڪافَرُ مَ ڪوٺاءِ؛ هِندُو هَڏِ نه آهِئين، جَڻِيو تو نه جُڳاء؛ تِلۡڪُ تِنِين کي لاءِ، سَچا جي شِرۡڪَ سين. ۷ مُنهُن ته آهيرِيان ئِي اَجِرو، قَلۡبَ ۾ ڪارو؛ ٻَهَران زيبُ زِبانَ سين، دِلِ ۾ هَچارو؛ اِنَ پَر ويچارو، ويجھو ناهِ وِصالَ سين. ۸ تُون ڪا ڪانِي پاءِ، وَنِنِ ۾ وِصالَ جِي؛ دُوبِينائِي دُورِ ڪَري، مَعۡرِفَتَ مَلهاءِ؛ سُپيرِيان جِي سُونهَن ۾، رُخنو ڪونَ رِهاءِ؛ اَکِ اَشَهَد چاءِ، ته مُسَلِمانِي ماڻِئين. ۹ سُرمُون سِياهيءَ جو، رَننِ کي رِهاءِ؛ ڪانِي ڪارائِيءَ جي، مُڙسُ ٿي مَ پاءِ؛ اَکِـيُنِ ۾ اَٽِڪاءِ، لالائِي لالَنَ جي. ۱۰ سُرمون سُرخِيءَ جو، جَڏهن پاتو جن؛ تَڏهن ڏِٺِـي تن، رَوۡنَقَ ريٽي جَهِڙي. ۱۱ سُرۡمون سُفيدِيءَ جو، جَڏهن وِڌو جن؛ تَڏهن ڏِٺِي تن، اَڇائِي عالَمَ ۾. ۱۲ مُون تان لِڪائِي گَھڻو، روئَڻَ ڪِي روشَنُ؛ رَسِيو ريزالَنِ کي، مَنجھان زَردِيءَ ظَنُ؛ ويرِي مُون وَرَنُ، ڳالِھ ڪَيائِين ڳُجَھ جِي. ۱۳ لَکين سَئين مَهَراڻَ، آٽِي سَڀِ اُڌَمِيا؛ سَڙان مَنجهِين مانَ، ٻَهَرِ ٻاڦَ نه نِڪري. ۱۴ ”پاڻُ“ پَردو پاڻَ کي، سُڻِي ڪَرِ سَنڀالَ؛ وِچان جو وِصالَ، سو تان هُئَڻُ هِنَ جو. ۱۵ ”پاڻُ“ پَردو پاڻَ کي، طالِبَ! سُڻجِ تُون؛ نَڪا هان نه هُون، پَردا سَڀِ پاسي ٿِيا. ۱۶ ”مُون“ مُونهِين ۾ سَپَجي، مُون کي ”مُون“ جُڳاءِ؛ مُونهين جي ساڃاءِ، مُونهين مَنجھان ”مُون“ ٿِئي؛ اُنَهِين اِئن جُڳاءِ، آن کي اِئن نه چَوَڻو. ۱۷ گُندِي نِينهُن نه سَپَجي، تُھَ نه پَچي ماھُ؛ ڪَچِيءَ پَرِ ڪِئاءُ، ٿِئي سَماجوڳُ سَڄَڻين؟ ۱۸ نَظَرُ نِزدِيڪونِ، سَهِي نه سَگھان ساعَتَ سِيئن؛ پَسَڻُ پَري سَندونِ، آئُون نالي ڳِيڙي نِجُھران. ۱۹ مُون کي مُون پِرِيَنِ، ٻَڌِي وِڌو ٻارِ ۾؛ اُڀا اِيئَن چَوَنِ، مَڇُڻ پاندُ پُسائِيين. ۲۰ پِيو جو پاتارِ، سو ڪِئَن پُسَڻَ کان پالِهو رَهي؟ سالِڪَ! مُون سيکارِ، ڪو پَھُ اِنَهِين پاندَ جو. ۲۱ ڪَرِ طَرِيقَت تَڪِيو، شَرِيعَتَ سُڃاڻُ؛ هِنئون حَقِيقَتَ هيرِ تُون، ماڳُ مَعرفَتَ ڄاڻُ؛ هوءِ ثابُوتِيءَ ساڻُ، ته پُسڻان پالِهو رَهين. ۲۲ ڪُوڙِي ڪِج مَ ڪَڏَهِين، ڦِڪِي ڀانئِجِ ڦانگَ؛ ساري سَناسِيُنِ جِئَن، لائِقَ! رَکِجِ لانگَ؛ ته چارَئِي چُنِيءَ پاندَ، اوسا ڳِنهِي اُڪرِين. ۲۳ سُتوئِي سيڄَ گُھرِين، جَفا ڏِئين نه جانِ؛ صُلِحَ رِيءَ سيڻانِ، مَتان نُونڌين نه چَڙهِين. ۲۴ صُلِحُ جِنِ سَڄَڻَ سين، سيڄَ ماڻِيندا سي؛ ”اَلَّذِيۡنَ اٰمَنُوۡا وَکَانُوۡا يَتَّقُوۡنَ“، اِنَ پَر اُڀا جي؛ نيئِي نُونڌين تي، ڏِکي چِٽي چاڙِهيا. ۲۵ جي ٿِيا حَلُّ حَبِيبَ سين، سُمهڻُ تن ثَوابُ؛ نيڻَ هيرائي نِنڊَ سين، خوش ڪَيائُون خَوابُ؛ اوسِيڙو عَذابُ، دِلِيان تَنِين دُورِ ٿِيو. ۲۶ تَنُ تَسبِيحَ، مَنُ مَڻِيو، دِلِ دَنبُورو جَنِ؛ تَندُون جي طَلَبَ جُون، وَحدَتَ سِرِ وَڄَنِ؛ ”وَحۡدَهٗ لَا شَرِيۡڪَ لَہٗ“، اِهو راڳُ رَڳُنِ؛ سي سُتائِي جاڳَنِ، نِنڊَ عِبادَتَ اُنِ جِي. وائي ڪِي اُنِهين مَنجِھ آهي، هُو جي جُھونا پَسجَنِ جُھوپِڙا. اِنَ دَرِ سيئِي اَگِھيا، جن کي ڪونَ چِتائي؛ ڌارِيان ڀانئِنِ ڌارِيو، پاڻُ پِرِيان سين کائي؛ ”اِنَّ اَوۡلِيَائِيۡ تَحۡتَ قَبَائِيۡ“، پَنهنجا پاڻَ پَهرائي؛ ”لَا يَعۡرِفُهُمۡ غَيۡرِيۡ“، پَرَ کي ڪِينَ پَسائي؛ پَنهنجِي ڇَڏي پَٽَ ۾، رِڙهُ اُنِين جي رائي؛ خِدمَتَ ڪَرِ خُلۡقَ سين، پاندُ ڳِچِيءَ ۾ پائي؛ اَدِيُون! عَبۡدُاللَّطِيفُ چَئي، اِتاهِين ڪِي آهي. هن سُر جي اينٽري لاءِ عبدالرحيم نظاماڻي جا ٿورائتا آهيون.
سائين مگسي صاحب صرف توهان نه پر اسان به عبدالرحيم نظاماڻي جا ٿورائتا آهيون تمام سٺي شيئرنگ آهي ادا مگسي توهان جي اهڙي شيئرنگ جو انتظار رهندو
مگسي توهان جي شيئرنگ لاجواب، توهان پاڻ به لاجواب. پر مونکي اهو ته ٻڌايو، ته توهان آخر اهڙيون ناياب شيئرنگس ڪٿان ڳولهيندا آهيو.
