غزل: يادگيري

ننگر پرويز عباسي

سينيئر رڪن
پل پل جي منهنجي سڏڪن ۾ تنهنجي سار ســـــمايل آ جاني،
ٿي ڳالهه نڪا مونکي سال ٿيا منهنجو روح ســڪايل آ جاني،

تـنهنجي ياد اڃا ڀي تازي آ مونکي يـاد اڃا پنــهنــجو مـــاضــي آ،
منــهنجي دل ۾ تنــهنجي پيـار سنـدي اڄ راک سجايل آ جـاني،

نه عشـــق ڪـــو انعــام آهـي تنهن ۾ صدمو ۽ بس سور آهي،
جنهنجو به پــڇــان ٿــو حال هــتــي هر شّــخص ستـايل آ جانـي،

جــي مـانـڌ ڇـــنــيــن ويــا مــور مــٺــا مـون تن لاءَ ڏاڍا سور سٺا،
اڄ مــنهنـجي دل جـــو مــاتــم آ تنـــهنجو کيل مچايل آ جاني،

”مــجــبـور“ جـي سيني ۾ به آخر هڪ دل ئي آهي پٿر ته ناهي،
هو پيار ۾ پاگل عشق جو عادي هاڻي قرب ڪــڙايــل آ جاني،
شاعر : ننگر عباسي
ادا هي منهنجو لکيل غزل آهي توهان پڙهو ۽ جيڪڏهن ڪا غلطي هجي ته دل کولي تنقيد ڪريو توهان جي رهنمائي لاءِ مهرباني ٿيندي۔دعائون ۾ ياد۔
 
اسان کي اوهان جا احساس وڻيا ۔۔۔۔۔ تمام سٺو

وڌيڪ ٽيڪا ٽپڻي ته ڪو شاعر ئي ڪري سگهي ٿو
 
Back
Top