ادا رضوان صاحب توهان جو خيال يا تجربو پنهنجي جڳهه تي درست آهي، مگر ادا
نورالهديٰ شاه (
سنڌي ادب جو وڏو نانءُ نورالهدى شاههننڍي کنڊ جي مشهور ۽ معروف ڊرامه نگار نورالهديٰ شاهه جو جنم پڪي قلعي حيدرآباد ۾ 22 جولاءِ 1957 ۾ ٿيو. سندس ننڍپڻ لاهور ۾ گذريو. لکڻ جي شروعات نورالهديٰ شاهه عربيءَ جي نالي سان روزانه ”جنگ“ ۽ هفتيوار ”اخبار جهان“ کان ڪيائين. سنڌيءَ ۾ لکڻ جي ابتدا روزانه ”هلال پاڪستان“ جي سگهڙين سٿ کان ڪيائين. ڊرامه نگاريءَ جي فيلڊ ۾ تمام گهڻي مڃتا ماڻيائين. اڄ نيٽ ورڪ تي سندس ڊرامن کي نهايت چاهه سان ڏٺو وڃي ٿو.”ڪربلا“، ”جلاوطن“، ”رڻ ۽ رڃ جو اتهاس“ سندس ڪهاڻين جا مجموعا آهن، جڏهن ته ”قيدياڻيءَ جون اکيون ۽ چنڊ“ سندس شاعريءَ جو مجموعو آهي. جيڪو نيو فيلڊس پبليڪيشن پاران 1992 ۾ شايع ٿيو. نورالهديٰ شاهه جو نظماڻي نثر لاءِ نصير مرزا جي راءِ آهي ته ”نور، نثري نظم ۾ لفظن، تشبيهن ۽ ترڪين سان آرٽ Creat ڪرڻ ۾، پنهنجو پاڻ کي انهن عورتن ۾ بيد مشڪ جي وڻ جيان ظاهر ڪيو آهي. سندس لفظن جي اهڃاڻن ۽ استعارن جا پيٽرن ۽ شاعراڻي ترڪيب جا ڍنگ، نظمن جي سٽن کان ٻاهر به پنهنجو حسن ۽ Expression رکن ٿا ۽ نور جون ترڪيبون نثري نظمن کان ٻاهر به ٽانڊاڻن جو ٽمڪو ڏيکارين ٿيون.ثريا سنڌي :ستر واري ڏهاڪي ۾ شاعريءَ جي ميدان ۾ هيءُ ستارو ڏاڍي آب و تاب سان ادب جي آسمان تي چمڪيو. سياستدانن جي سرزمين لاڙڪاڻي جي ئي هڪڙي سياستدان گهراڻي سان سندس تعلق هئو. ثريا جو جنم، قاضي فضل الله جي ڀاڻج ۽ پٽيلي جي گهر ۾ 1952 ۾ لاڙڪاڻي ۾ ٿيو.چانڊڪا ميڊيڪل ڪاليج لاڙڪاڻي مان ايم بي بي ايس ڪرڻ بعد، مختلف هنڌن تي مسيحائيءَ جا فرض ادا ڪرڻ بعد، هن وقت ڪراچيءَ جي لياري جنرل اسپتال م آر ايم او آهي. سندس سگهاري قلم هٿان جنم وٺندڙ نظم ”چماٽ“، وقت جي لحاظ کان چڱي مقبوليت حاصل ڪئي. سياست ۾ شاگرديءَ واري دور ۾ دلچسپي رکندڙ ثريا لکڻ جي ابتدا اديونءَ کان ڪئي، ان بعد اڳتي قدم سوجهرو ۽ هلال پاڪستان جي سگهڙين جي سٿ لاءِ به لکيو. شاعريءَ سان گڏ سنڌي ادب کي سٺين ڪهاڻين سان به مالا مال ڪيو اٿئين. صاحبه جو ڪردار بذات خد ڪو ايترو خراب ناهي رهيو جنهن تي اسان ويهي تنقيد ڪريون۔ باقي ادا جيڪڏهن انهن جاين تي به وري ڪرپٽ ماڻهون اچن ان کان ته بهتر اهيو آهي ته اهڙا ماڻهون اچن۔بشڪريه ڊيلي مهراڻ ) صاحبه جو ڪردار ڪو اهڙو خراب ڪونهي۔ ۽ منهنجي خيال ۾ اسان جي ملڪ جي اهم عهدن تي اهڙا ماڻهون هجڻ گهرجن ورنه توهان هي قول ته ٻڌو هوندو ته جنهن جو مفهوم هي آهي ته اگر نيڪ ۽ ايماندار ماڻهون سياست ۽ اقتدار کان پري رهندا ته انهن جي جڳهه تي اهي ئي ماڻهون ايندا جيڪي ايماندار نه هوندا
( جن پورا پنج سال عوام جو رت پيتو آهي )۔ادا منهنجو هڪ دوست چوندو هو ته
(سوئر جو شڪار ڪرڻ لاء ڪتن جو ساٿ وٺڻو پوندو آهي۔) سو ادا صفائي ڪرڻ لاء گند جي ويجهو ته اچڻو ئي پوندو۔
باقي ادا مون کي پاڻ سمجهه ۾ نه ايندو آهي ته اسان جا ماڻهون جنهن سياستدان (اقتدار ۾ آيل ) کي پنج سال گاريون ڏيندا آهن ۽ پوء وري ووٽ به ان کي ڏيندا آهن الائي ڇو؟۔۔۔۔۔۔۔۔ ادا ان ۾ انهن سياستدانن جو گهٽ پر اسان ( عوام) جو وڌيڪ ڏوهه آهي۔۔۔۔۔ ادا رضوان جمالي صاحب باقي ته اسان جي معاشري ۾ گهٽي گھٽي ۾ چور آهي۔ پٽيوالي کان وٺي ملڪ جي آخري منصب تائين۔ جنهن جي عڪاسي انڊين هڪ فلم گلي گلي چور هي ۾ تمام سهڻي نموني ٿيل آهي۔ ڪڏهن توهان کي ( سنڌ سلامت جي سڀني سڄڻن کي ) موقعو ملي ته ضرور ڏسندا۔ باقي ادا اسان جي ملڪ کي به
بقول شيخ رشيد صاحب ته هڪ نه پر چار خمينن جي ضرورت آهي۔مهرباني۔
