باغي عليم
سينيئر رڪن
بند وسڪي جي بوتل جيان ڇوڪري
هو نشن جيئن لهي ٿي حواسن مٿان
ڇائنجي وڃي ٿي ڄڻ سواسن مٿان،
ڄامشوري جي مڌمست شامن هٿان
ڪنهن نه پيتو آ، ڪنهن نه ورتائيو
ها، جتي ٿي سفيدن تي شبنم ڪري
هير ڏاڙهون جي ٻوٽي ٿي ٿڌڙا ڪڍي
ڪن ۾ رابيل کي ڪجهه ٻڌائي ته ٿي
هو پريشان پريشان پرهه جي هوا
يار جي چڳ کي ٿورو اُڏائي ته ٿي
هن هوا جي سڄين چلولاين هٿان
ڪيترا کيپ نيڻن ۾ سهڪن پيا
ڪيترا خواب نيڻن ۾ ڀٽڪن پيا
ڄامشوري جي چنچل ڳلين جي سڏيو
پاڻ نڪري پياسين ٻه پهري ۾ ئي
تنهنجي چُوٽيء جي سڀني وراڪن پٺيان
تنهنجي چهري جي صبحن جي لالي چمڻ
ڪو اڙانگي سفر کان نه گھٻرائيو
جنهن به پيتو هتي جنهن به ورتائيو
ها اوهان جي جواني جي نيارپ ڏسي
بند مکڙيء جيان چپ جي ڪنوارپ ڏسي،
ڪير ناهي ڀليو ڪير ناهي ڌتو،
ها، هتي ڪير آ جنهن کي منهنجي مٺي!
تنهنجي ارڏين ادائن نه ڀنڀلائيو.
ڊيل جيئن پير سوري ۽ توري رکڻ
ڀڻڪندي ڪجھ چوڻ، مشڪندي ڪجھ ڏسڻ
ڪير ڪافر آ جو تو نه تڙپايو
ڄام شوري جي ڪوئل تون آن ڇوڪري،
بند وسڪيء جي بوتل تون آن ڇوڪري
