سر بلاول داستان پهريون 1 وِسَھُ اِنَهِين ويڻَ کي، جِئَن دَعوَتَ ڪِي داتا؛ مَضۡمَضَہۡ واتا، وِجُھ ته ڏيئِي واتَ ۾. 2 پيُ مَ طَهُورا، وانءُ اورانگھي اورِيان؛ وِچان جي وِصالَ کي، سي سَڀِ اُجُورا؛ حاصُلُ حُضُورا، سَمي جي سَڀِ ٿِـئي. 3 سَما! تو سِرَ ڇَٽُ، ناتَ پاڳارا پُرۡسَ ٻِيا؛ ڳَـهَڻَ! تُنهِنجي ڳَڃَڙي، اچي جالَ جَڳٽُ؛ جِنِ جيها ئِي پَٽُ، تِنِ تيها ئِي بِکِيا. 4 سمو تِنِ سَڏَ ڪري، جِنِ تي وڏو ويرُ؛ اُٿي ته آجِي ٿِيان، پائي پاکوڙي پيرُ؛ تو رِءَ ٻِيو ڪيرُ، سَرَڻِيُنِ جا سوٺا سَهي. 5 سَرَڻِيُنِ جا سوٺا سَهي، وَسِيلو وِلَهَنِ؛ لُڏي ڪِينَ لَطِيفُ چئي، اَڳِيان لالُ لَکَنِ؛ جِتِ ڪوڙين ڪِينَ ڪُڇَنِ، اُتِ پاٻوهي پَڌِرو. 6 تَڙِ تَڙِ ڪِيمَ تَرَسُ، سَرُ نِهارِجِ سَڀَرو؛ ڏِيندُءِ لَکَ، لَطِيفُ چَئي، راڄَ راهُوءَ جي رَسُ؛ وِلَها جنهن وَنهِيا ڪَيا، پاڳَ تَنهِنجِي پَسُ؛ ڪوڙين لاهي ڪَسُ، جي ڳالهائي ڳاٽُ کڻي. 7 علاؤالدِّينُ آئِيو، کَـڻِي ڇَلِ ڇُڳيرُ؛ ڪَنهِين ڪِينَ هِمَٿِيو، ڪانَ جَھـلِيندو ڪيرُ؟ سُومِرينِ سامَ کَنئِي، اَبڙي ڪَيو اُٺَ پيرُ؛ هو مُهانئِين مِيرُ، پر مَسِتُوراتِنِ مارِيو. 8 سَرَڻِـيُنِ جي سُکَ لَءِ، سامَ کَنئِي سَردارَ؛ جي آيوُن اَبڙي جي آڌارَ، سي سُونگ نه ڏِيندِيُون سُومِرِيُون. 9 ٻِـيَنِ مِڙَنِي ڏِنيُون، ڏِئي نه ڏُونگَـرَ راءُ؛ اَڻَ ڏِٺِيُنِ آڏو ڦِري، ڏِٺِيُون ڏِئي ڪِئاءُ؛ لورِيُون لَکَ مَٿاءُ، اُنَ مَٿيري موٽائِيُون. 10 اَبڙو اَڳاهَنِ ۾، ڀَرَ جَھلو ڀارِي؛ سَمي سُوالِيُنِ کي، ويلہَ وسارِي؛ مَنَهَن مُنِي جَکرو، طامائُنِ تارِي؛ پُڇي سي پارِي، جي عاجِزَ اَجورَنِ ۾. 11 ابڙو اَڳاهَنِ ۾، سَڀَرُ جِئَن ٻيلي؛ سي پَٽَ ڪَنهِن نه پُورِيا، جي ٿو ڀَڙُ ڀيلي؛ سَڄَڻَ سانوَڻَ مِينهَنءَ جِئَن، رُڄُون ٿو ريلي؛ اَچَنِ جي ويلي، تِنِ بورَ بَخِشي ڀِٽَ ڌَڻِي. 12 اَبڙو وَڏ َوَڙو، سُوَڙو، سَمو، سُونهن سَڀَنِ؛ تَنهِن دَرِ سَڀ اَچَنِ، ڪَنڌُ نه ڪَڍي ڪَڇَ ڌَڻِي. داستان ٻيو 1 جَکِرو جوڙي، پاڻَ ڌَڻِيءَ پيدا ڪَيو؛ ڪيهَرَ جِئَن ڪَرُ کڻي، مُڇُون مَلُھ موڙي؛ سَمُونڊَ جِئن سِيرَ ڪَيو، ٿو ٻارِ جِئَن ٻوڙي؛ گھوٽُ چَڙهِيو گهوڙي، پيچِيُنِ لائي پيچِرا. 2 جَکِرو جَسَ کَرو، ٻِيا سَڀِ اَنِيرا؛ جِيائِين جُڙيو جَکِرو، تِيائِين نه ٻِيا؛ مِٽِي تَنهِن ماڳا، اَصُلُ هُئِي ايتِرِي. 3 ڏِٺي جادَمَ جَکِري، چِتِ نه ٻِيا چَڙهَنِ؛ ته ڪي کُوھَ کَڄَنِ، جهُ سَرُ لَڀي سَڀَرو؟ 4 هَٿان جادَمَ جَکِري، وِٿِي وِچِ مَ پوءِ؛ پِي پِي سو پُرِ ٿِيو، جو حاتِمَ پاسي هوءِ؛ ڪَيف ڌاران ڪوءِ، جِئي ڪو مَ جَهانَ ۾. 5 هَٿان جادَمَ جَکِري، وِٿِي پوءِ مَ وِچُ؛ ”اچو! آيا نِچُ!“ سَمي وائِي واتَ ۾. 6 جَکِري جِهو جُوانُ، ڏِسان ڪونَ ڏيھَ ۾؛ مُهَڙُ مِڙَني مُرۡسَلِين، سَرسُ سَندسِ شانُ؛ ”فَڪَانَ قَابَ قَوۡسَيۡنِ اَوۡ اَدۡنَىٰ“، اِيُ مُيسَرُ ٿِـيُسِ مَڪانُ؛ اِيُ آگي جو اِحۡسانُ، جَنهِن هادِي ميڙِيُمِ هَهِڙو. داستان ٽيون 1 ڪوهُ نه جُهارِئين جَکِرو، جنهن ڏيھَ ڍيا ڏيئي؟ جي لُڏِيا ٿِي لِينگُهن ۾، شالُن ۾ سيئِي؛ سَمي سَڀيئِي، طاماعُو تارِ ڪيا. 2 اَلا! جُنگَ جِيَنِ، جنِين اَجھي گھارِيان؛ شالَ مَ سُڪي ويئَرِي، جِئان پِيَّ پِيَنِ؛ مَرَڪَڻَ! اَکَڙِيَنِ، تو ڏِٺي مُون سُکُ ٿِئي. 3 اِيندي لَٿِي اُڃَ، پيرَ پـَيرِيندي ٺَرِيا؛ مَنجِھ ويئَرِيءَ سُڃَ، ڪَرَ لڌِي رِڻُ اُڪارِيـين. 4 تُون اوڍَرُ، تُون اوڍَڪو، تُون اجھو، تُون اَڳُ؛ هِتِ پِڻُ تُنهِنجو تَڪِيو، مَهَندِ پِڻُ تُونهِين ماڳُ؛ سي لورِيُون ڏِيَنِ نه لاڳُ، جي اَجھي آيُون اَبِڙي. 5 پَسَنديئِي پُرِ ٿِيا، جَکِرو ئي جاجِڪَ؛ تِئان ڏِنِي مَڱَـڻي، طَهُورا جِي تِڪَ؛ سَمي ڀَڳِـيَنِ سِڪَ، واصِلُ ٿِيا وِصالَ ۾. 6 جي اُڌَمِيو اَڄُ، ته وَسندو سونَ سَنگُ؛ جالَ ڍَئِيندو جُنگُ، جَڳُ ڍَئِيندو جَکِرو. داستان چوٿون 1 وَڳَندُ وَرِي آئِيو، وَسَنِ ڪينَ وِڌوسِ؛ گَندِي، مانِي، ماڳُ موچارو، پاسي پِـيرَ ٿِيوسِ. 2 وَڳَندُ وري آئِيو، پينارَنِئُون پوءِ؛ مُحڪَمَ لَڳَسِ موچِڙا، ذَرو نه ڏِنُسِ جوءِ؛ ويٺو اِئين چوءِ، ته پِيران پاسي نه ٿِيان. 3 اَسُورَ سَندي آسِري، ويٺو آهِ وڳَندُ؛ هَڏِ نه ڇَڏِيندو هَنڌُ، آيَسِ بُوءِ بَهارَ جِي. 4 اَسُورَ سَندو آسِرو، وَڳَندَ کي وَڏو؛ جُسي ۾ جَڏو، پر کِـيَڻَ تي کُڙا کڻي. 5 وَڳَندُ ورِي آئِيو، بَدُو سين بَدِبُوءِ؛ خاوَندَ! ڏي خُوشبُوءِ، ته سُرهو ٿِيان سُپِرِين! 6 وَڳَندُ ورِي آئِيو، ڪِنو ٿِي ڪوجھو؛ ڇَڏي نه موزو، لَڳُسِ آرُ عَطارَ سين. 7 داتا سَندي دَرَ تي، وَڳَندُ ويٺو پَسُ! تَنهِن روڳِيءَ کي رَسُ، جو آلوُدو آزارَ سين. 8 وَڳَندُ ورِي آئِيو، نِسورو ئِي نَرَڳُ؛ گَندا گُلابِي ڪَري، سَيَّدَ جو سَرَڳُ؛ عَطُرَ سين اورَڳُ، ته هُئين سَدائِين سُرَهو. 9 وَڳَندُ ورِي آئِيو، بَدُو بي نِـمازُ؛ جِئَن تِتِرَ مٿي بازُ، وَڳَندُ تِئَن سُرهاڻِ تي. 10 وَڳَندُ ورِي آئِيو، ڪوٽِڙِيان ڪُلاٽُ؛ سَندو ڪِرِڙَ ڪاٺُ، هَڻُ نَرڳِيءَ کي نِڪَڻين. هن سُر جي اينٽري لاءِ احمد چنڊ جا ٿورائتا آهيون.
محترم مگسي صاحب توهان جا لک ٿورا شاهه صاحب جي مهان رسالي مان سر بلاول کي پنهنجي خوبصورت لکڻي ۾ فورم تي شامل ڪري اصل سنڌ سلامت کي سينگاري ڇڏيو۔ هڪڙو عرض ته ادا احمد چنڊ صاحب جي باري ۾ جيڪڏهن ٿي سگهي ته معلومات شخصيتن واري سيڪشن ۾ شامل ڪندا
ادا رشيد مونکي احمد چنڊ صاحب جي باري ۾ ته خبر نه آهي دراصل سائين ماجد ڀرڳڙي صاحب جي گذارش هئي ته ان سر کي ڪٿي به شيئر ڪريو ته سائين احمد چنڊ جو حوالو ضرور ڏجو ان لاءِ مون پنهنجو فرض نڀائيندي سائين احمد چنڊ جو نالو شيئر ڪيو۔جڏهن سائين ماجد ڀرڳڙي سان رابطو ٿيو ته ضرور پڇڻ جي ڪوشش ڪندس۔انشاءالله۔ sindhsalamatsaathsal
