سگریٽ سر ڪرڻ سان دل جا اڌما ضبط جون سرحدون ڪراس ڪری موتین جی مالھا بٹجی رخسار تی ترڻ لڳا. پوتی جی پلاند سان لڙڪ اگھندی ھڪ زوردار ڪش ھنئي. سندس نورانی نیڻ جن منجھ جیون جي جوت جا ڏیئا ٻرندڙ ھئا، اھی اڄ اجھامي چڪا ھئا. اھی نفیس چپ جن مان امرت جا جام ڇلڪندا ھئا، اھی چپ اڄ ڪنھن ڦوڙون کاڌل زمین جو ڏیک ڏئی رھیا ھئا. سندس محبت سان ٽمٽار دل، اج ڪنھن فقیر جی خالي ڪشتی جیان پئی لڳي۔ ھمدردي جا جذبا منھنجی من کی مروڙی رھیا ھئا. سوچن جو تسلسل ٽوڙيندڙ سندس لفظ ھئا، مون محبت جی دیوتا کی سجدو ڪیو آھي تنھن لاء منھنجو خدا رسی ویو آھي ۽ دنیا ڪافر جو توب منھنجی گلي ۾ وجھی ڇڏیو آھي منھجنی سزا ھت ء ھت آوي ۾ پڄرڻ جی مقرر ڪئي وئي آھي. ای منھنجا! محبوب تون دل نہ لاھ منھنجی دعائن جی رحمت توکی ڪوسو واء نہ اچڻ ڏیندي۔ تو آڏو ھیڏو جھان پیو آء. تون مونکی ویساری ڇڏ، مون کیس ڳراٺي پائی پنھنجی سینی لاتو ء چیم چری مان توکی تڏھن ویساریندس جڏھن سج اڀرڻ کي وساریندو. تنھنجو ملن. سھٹو وھان، تنھنجو فراق، نہ وچندڙ ڪنوار جیان منھنجی من تی روز آرا ٹی ڪري. سگریٽ ختم ڪندي پاڻ بہ دونھن ٿی وئي مان ۽ وجود وڏا ٽھڪ ڏئی روئڻ لڳاسین
ادا هي تحرير فلحال ته پڙهڻ کان چڙهيل آهي الائيجي ڪهڙو مسئلي جي ڪري ڪيبورڊ صحيع ڪم نٿو ڪري ، شايد ڪا سٽنگ هلي پئي
