ڪُرسي (شاعري)۔۔۔۔۔ احسان لغاري `جانٌ

ڪُرسي​

سَڄو ڏينهن ڪُرسيءَ جي پُوڄا هلي پَئي،​

هِتي هِن ڌرم کي وڏو زور آهي.​

روايتون ۽ ريتُون مَروڙي سَروڙي،​

گٽر جي ڪنهن نالي ۾ لوڙهيُون وِيون هِن.​

هِتي ڀاءُ ڀَڙوت کڻي ڀيڻ جي،​

بَچائين ٿا ڪُرسيءَ کي يارو ٻُڌو.​

هِتي ڪيئي هَٿ سان زَناخور کي،​

ڏَئي پنهنجي نياڻي وَٺن سيٽ ٿا.​

ٽڪيٽن وٺڻ لاءِ هي ٽولو ڏسو،​

ٿو ماتا لُٽڻ جا مُعاهدا ڪري.​

ڏِسو هن وڏيري اچي ووٽ لاءِ،​

غريبن تي گارين جي گجگوڙ ڪئي آ،​

ڪمائي به کڻندس، ڪنواريون به کڻندس،​

جي مرضيءَ سان منهنجي ڏِنئو ووٽ نه.​

انهيءَ ڏينهن اليڪشن جي ڀوتار ڀر ۾،​

بيهي پئي هڻايا هزارين ٺپا.​

ڏٺيون مون هيون اُهي عَصمت دَريون،​

چَڳن ۾ جَنهين جي چَنبا چُهٽيا،​

تن ٿَڦڙن ۽ ٿيلهن ٿُڪن ۾ ڪيون،​

هُون ڊيوٽيون ’حق‘ جي انهيءَ ڏينهن جون.​

وري ووٽ دوکي سان دل تي کڻي،​

هي چورن لُٽيرن جي محفل متي.​

اکين جي اڳيان آهه اونداهه ’احسان‘،​

ڪو ڏيئو ئي آڻي ٻاري هِتي،​

تَرارن ۽ تَوپن لاءِ نٿو چوان،​

ڪو ڏانٽي سان ئي ڏاگهن کي ماري هِتي.​

 

بهترين

 

بلڪل صحيح فرمايو اوهان ادا بهترين عڪاسي ڪئي آهي اوهان اليڪشني ڪامورن جي