2678 اٽيچمينٽ ڏسو نالي وارو شاعر جوش ٻرڙو نذير احمد ولد عبدالواسع ٻرڙو 3 جنوري 1940ع تي، قنبر تعلقي جي ڳوٺ گھٽهڙ ۾ پيدا ٿيو. هن ”سنڌي فائينل“ ۽ ”اردو اديب“ جو امتحان پاس ڪرڻ کان سواءِ گريجوئيشن تائين تعليم حاصل ڪئي. هُن مختلف اسڪولن ۾ تدريسي خدمتون نڀائيندي 30 اپريل 1996ع تي، هيڊ ماستر طور پرائمري اسڪول گھٽهڙ مان رٽائرمينٽ ورتي. ’جوش‘ ٻرڙو 1956ع ۾ شاعري شروع ڪئي. کيس ادبي ماحول گھر ۾ ئي مليو. مشهور شاعر غلام نبي ’گل‘ سندس وڏو ڀاءُ آهي، جنهن جو سندس ادبي اوسر ۾ اهم ڪردار آهي. ’جوش‘ ٻرڙي جو هڪ شعري مجموعو ”عشق اُلا اُڇلايا“ مئي 2002ع ۾ ڇپيل آهي ۽ سندس غزلن جي هڪ آڊيو ڪئسيٽ پڻ جاري ٿيل آهي. سائين نذير احمد ’جوش‘ ٻرڙو غزليه شاعري سرجيندڙ پيار ۽ محبت جو شاعر آهي، جنهن جي شاعريءَ ۾ انڊلٺي رنگ سندر لفظن جي صورت ۾ چِٽيل آهن: چوڏهينءَ جو ته چنڊ پورو آ، چاندني تو بنا اڌوري آ. ’جوش‘ ٻرڙو به، پنهنجي شاعر ڀاءُ غلام نبي گل وانگر، غزل جو شاعر آهي. سندس غزلن جي ٻوليءَ ۾ سمايل سادگي احساسن ۽ ڪيفيتن جي عڪاسي ڪندڙ ۽ وڻندڙ آهي: نه جنهن کي ’جوش‘ مون سمجھيو، ســـا مـنــهـنـــجـــي ئـي حـيــاتـــي آ. * اڄ اچڻ جو آ تو ڪيو اقرار، اڄ اکين کي آ انتظار وري. ’جوش‘ وٽ پيار جي روايتي اظهار جا ٻول ته آهن، پر وٽس محبوب جي اڻ مَئي سونهن لاءِ سجدا، لفظن جو سهڻو لباس اوڍي اچن ٿا: حق عبادت جو ٿي ادا ويو ’جوش‘! هن جي چائنٺ ۽ هيءَ جبين هئي. سندس شاعريءَ ۾ اصلاحي انداز پڻ نظر اچي ٿو، جنهن وسيلي هُو سماج ۾ چڱائين جي پرچار ڪري ٿو: چڙهندڙ سج جي پوڄاريءَ کان پاسو ڪر، ڪينسر جهڙي بيماريءَ کان پاسو ڪر. ’جوش‘ جي شاعري جيتوڻيڪ روايتي شاعريءَ جو تسلسل آهي، پر ان ۾ ڪجھ ڪرڻا نئين شاعريءَ جا به اظهاريل آهن: دک ڇڙهڻ جي مشين سيني ۾، جنهن وڌايو آ دل جي ڌڙڪن کي. ’جوش‘ ٻرڙي کي ٻه دل جا دَورا 1992ع ۽ 1995ع ۾ پيا، پر هُو باهمت ٿِي، زندگيءَ ۽ شاعريءَ سان نڀائيندو رهيو. کيس ڪجهه ڏينهن اڳ بُڪين ۾ تڪليف ٿي ۽ سندس بڪين ڪم ڪرڻ ڇڏي ڏنو ته کيس ڪراچيءَ نِيو ويو جتي هن ڊائلاسز (Dialysis) ڪرايو. علاج دوران کيس 28 مئي 2013ع تي، اڱاري ڏينهن، دل جو دورو (هرٽ اٽئڪ) پيو جنهن ۾ سندس وفات منجهند جو 12 وڳي ڌاري ٿي. کيس ساڳئي تاريخ تي رات جو 11 وڳي ڳوٺ گھٽهڙ ۾ مٽيءَ ماءُ حوالي ڪيو ويو. رياضت ٻرڙو
