ويو باهه سڙي گل محبت جو

[عمران درويش سومرو]

​

هُنَ ها نه ڪَئِي ڄَڻ موت مليو
ويو باهه سڙي گُل محبت جو

مون حسرت سان اظهار ڪيو
پنهنجي نينهن کي مون نروار ڪيو
هن منهن موڙي انڪــــار ڪيو
ويو باهه سڙي گل محبت جو

انڪار تنهنجو ڄڻ تير لڳو
ٿِي شَهِه رَڳَ تي شَمشِير لڳو
هُنَ ها نه ڪئي ڄڻ هيانءُ ڇِڳو
ويو باهه سڙي گل محبت جو

سَپنَن سان ڀَريلَ دِل زَخمي ٿِي
درويش کي دل جِي چوٽ لڳِي
هُنَ هڪ به دِلاسو ڪو نه ڏنو
ويو باهه سڙي گل محبت جو​

عمران درويش سومرو​

​