ممتاز علي وگهيو
سينيئر رڪن
ممتاز مصطفه وگهيو جي شاعري جي ڪتاب سڪ ۽ سوز مان چونڊ شاعري
قلم ڪاغذ هٿ ۾ کنيو وتون ٿا ساڻ
هجون سفر سڪرات ۾ يا منزل ماڳ مڪان
ممتاز تنهنجي محبت ۾ هر وقت هرحال ۾
ٿا لکون تنهنجي ڪاڻ تنهنجي سونهن جون سٽون
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔
ورائي واڳ پنهنجي وگهيه کڻ وکر ولايت جو
ممتاز ماڻيندو سو جو رکي پاڪ پريت ٿو
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
ممتاز محبت دل ۾ هجي لفظن ۾ نه
نفرت لفظن ۾ هجي دل ۾ نه
..................................................
ماڻهون محبت وارا ۽ سٺي صحبت وارا
دلبر دل وارا سهڻي سنڌ وارا
سڀ جا سڀ سارا رهيا آهن روح ۾
.................................................. ............
دل جا درد هزار پر وڇوڙي جو درد آ الڳ
دنيا ۾ آهن هزار پيارا پر پيارو ماڻهون آ الڳ
آهي هر ڪو الڳ تلڳ پر ڪو ڪو آ سڀني کان الڳ
.................................................. ........................
الائي ڇو زمانه ايڏو ڏکيو ٿيو آهين
بدلائي رخ پنهنجا ٿو سهسين سور سهائين
ٿو ڪيتريون زندگيون ڳڙڪائين زمانه هرهر هڪ پل ۾
.................................................. .......
آهي ارمان ء افسوس زندگي جو
جو ناهي گذري زندگي بندگي ۾ ڇو
.....................................
ماڻهون سڏين شوق مان ممتاز کي ممتاز ..
پر افسوس جو ممتاز نه بڻيو ڪڏهن ممتاز
.........................................
وهي منهنجي وه ٿئي سڄڻ تنهنجي سار ۾
نه ٿيو ڪو همدرد ساٿي هيڏي ساري سنسار ۾
وئي اڻ کٽ عمر گذري تنهنجي وڏي انتظار ۾
بس سار ٫ٌء انتظار ۾ ويو وقت ڪٽجي وگهيه ورهن جو
............................................
ٿا ڏکيو ڪن ڏيل کي ڏک ڏهاڙي ڏيه جا
ڇا هن جا ڇا هن جا ڏک ته مڙوئي آهن ڏک
.................................................. ...................
ورائي واڳ پنهنجي وگهيه کڻ وکر ولايت جو
ممتاز ماڻيندو سو جو رکي پاڪ پريت ٿو
.........................................
نانگ نه آ نوڙي ، توڙي هجن جوڙي جوڙي
نه سمجه دوست ان کي ممتاز جو آ وطن جو ويري
.........................................
زندگي زندان ۾ پر پوٌء به آ برف مثل
هر روز هر وقت اهيو ئي وسل ته زندگي مختصر
.........................................
ڪري پنڌ پيار جو اچين جي هيڪر
وگهيه ور ور پيو ورجايان انهئ واٽ کي
.........................................
ديکيندي دلبر وگهيه ڪئين گذريا سال
سواء سڄڻن جي برا ٿيا هت منهنجا حال
ممتاز هي مڏيون ۽ مال ڪهڙي ڪم جا سواء سڄڻن جي
.................................................. ................
دوستي جو ٿو هڻي دم هر هر ممتاز
رک هميشه سياڻن جو اهيو قول قرار
جو نه وڄي مهل تي اهو ڪهڙي ڪم جو ساز
.................................................. ................
درياٌء تنهنجا دڌڪا ٿا وري ياد اچن هر هر
وگهيه ور ور ٿو تنهنجو پيٽ خشڪ ڏکويو وجهي ڏيل کي.
.................................................. .....
نفرتون ايڏون وڏيون ۽ زندگي مختصر مختصر
آهي گهڙي کن جو سفر پوء به نفرتن جو ايڏو وڏو ااثر
.................................................. .............
هي غريب جو ٻار آ
جيڪو جيئڻ لاء لاچار آ
نه هن وٽ ڪو آ رانديڪو
نه هن لاء آ ڪو ماندو
نه هن وٽ آ ماني ڳڀو
نه هن جو آ امي ابو
هي غريب جو ٻار آ
جيڪو جيئڻ لاء لاچار آ
هر ڪنهنجو هن مٿان هر وقت وڏو وار آ
هي نه ڪڏهن ٿيو ڪنهن تي هرو ڀرو سوار آ
ڇوته هي غريب جو ٻار آ
جيڪو جيئڻ لاء لاچار آ
هت کليو بازار مٿان بازار آ
پر هي ڪجهه وٺڻ کان لاچار آ
ڇو ته هي غريب جو ٻار آ
جيئڻ لاء لاچار آ
هي ته هر ڪنهن جو يار آ
پر هن جو نه ڪو مددگار آ
توڻي جو وگهيه هي وڏو وفادار آ
پر پوء به هميشه خوار آ
ڇو ته هي غريب جو ٻار آ
........llllllllll................................ ...........................//////llllllllll
ڪيل قرب ڪچهريون ٌء روح رهاڻيون مان ڪئين وساريان
مان به ته تو جهڙو انسان آهيان ممتاز تنهنجي محفل جو
.................................................. .................................................. .
ممتاز تنهنجي محبت جو ڏيئو ڪڏهن وسائي نه سگهياسين
گفتگو جنهن سان به ڪئي پر خيالن ۾ تو سان رهياسين
سنڌ ساري سونهاري آ هر شي ءَ کان ممتاز پياري
ٿا وسن جنهن ۾ شاه سچل سامي اياز مد هوش ۽ بخاري
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
ممتاز ازل کان آ سچ جي اهيا ريت رهي پيار ڀري پريترهي
تنهنجي منهنجي جيت رهي تنهنجي منهنجي جيت رهي
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
بادل وسن ڪڏهن ڪڏهن پر اکيون وسن هر وقت
ممتاز محبت ۾ ڏئي پنهنجورت ٿيون رکن ياد يار کي
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
اڪيلائي جو آلاپ ٻڌ تون غور ڪري
نه لڪاءُ حقيقت کي بيماني جو گوڙ ڪري
ڏئي منهن ممتاز مڙس ٿئي مصيبت ۾ به توڙ ڪري
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
شب رات ٿئي ۽ اچي تنهنجي تات ٿئي
سواءَ تو سڄڻ ٻئي نه ڪا بات بات ٿئي
رات مٿان رات پئي پر تو نه ڪا بات ڪئي
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
هڪ شب رات اسان لاءَ مئي ،هڪ شب رات لاءَ اسان مئاسين
اسان کان ڪو پڇي ته ڪئين مئاسين ، ڪئين جئاسين
اي وگهيه وري ٻڌ هتان کان به وياسين هتان کان به وياسين
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
گهڻو سمهي رات جو ٿو وقت وڃائين اي وگهيه
ڪر پچار پرين جي جيسين اٿئي ساٿ ۾ ساه سڳا
نه ته ڪئين ويا مٽائي پنهنجا پنهنجا ويس وڳا سيلاني هن سنسار ۾
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔
اکيون ٿيون اداس مارن جي محبت ۾
قرب جي قربت ۾ سهڻن جي صحبت ۾
اي وگهيه ڇو ٿو وچڙين فائدي نقصان جي وکر ۾
اچي ويهه سونهن۽ سکر ۾ مارن جي ميلاپ لاءَ
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
اي وگهيه جي چاهين ٿو سڪون سانت ۾
ته اٿي پنهنجو اندر اجار
پوءَ ويهي صبح صادق پرين کي پڪار
جنهن جي سهاري ٿو هلي هي سارو سنسار
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
جي سڏائين ٿو عاشق محمد ته عاشق ٿي ڏيکار
ڪڍ ڪوڙي دعوا دل مان واقف ٿي وڻڪار
ٿي سولي جو سينگار ممتاز محبت محمد جي ۾
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔
اندر ۾ الاڻ ٻاهر ٻٽاڪون ٻابيهه جون
اي وگهيه تو ڇو رکي ۽ ڇاڪاڻ
اهيا ڪالاڻ قرب واري قلب ۾
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
سک ۾ ملي سڀڪو ڏک ۾ ڏوران ڏور
اهڙا ڪئين سور سٺا اٿم سيلاني چئي
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔
پيار جو پکي پيو اڏامندو بر وقت
پر نه رهندو ڪو هر وقت هن کي ڏسڻ لاء
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔
هڪ سور سونهن جو ٻيو مٺڙي سنڌ جو
سيلاني سنڌ، سنڌ پيو سڏي سنڌ کي
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔
اي شب رات تنهنجي ديد لاءِ ٿو جاڳان ساري رات
هر هنڌ هر جڳه هر رات بس تنهنجي ئي تات آ ممتاز
ناهي ٻئي وائي وات وگهيه ورهن کان
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔
ڪراچي جي ڪن ۾ ٿيا ڪئين چڪنا چور
جي ها نه ڏسڻ جهڙا سي به انهن ڏٺا سور
ممتاز اهي محبت جا مذ ڪور نه ته ڪير اچي هن ڪڙڪاٽ ۾
دادو سان آ دل منهنجي دادو ۾ آ منهنجو ساه
جنهن ۾ جيترو رکان چاه آ اوترو اڌورو ارواح ۾
ڀٽائي تنهنجي ڀونءُ آ دل دماغ جي سونهن
ممتاز منهنجو آ تو مهربان مرشد منزل جو
ٿيس واقف وڻڪار جو پيتم پيڄ پريت جي
روحن جي ريت جي عميق جي ارمان جي
سورن جي سامان جي ممتاز منزل ماڻن لاءَ
عقيدت ۽ حقيقت ۾ ممتاز آ وڏو فرق
هروڀرو نه ره غرق ذري ذري ذهني خيالن ۾
هڪ سڄڻ تنهنجي سڪ ٻيو غمن جو غبار
ٿئي رهي هر وقت ممتازاهيائي سار پچار
ڪاڏي ڪيان يار هن بره بيقراري کي
پئ پيالو پيارجو محبت جي ميخاني مان ممتاز
پاڻهي وڄندا ساز، نينهن کي نروار ڪرڻ جا
پراون جي پرواه ڪانهي پنهنجا ٿا پريشان ڪن
نه ٿا ڏين نه ٿا سهن ممتاز هن محبت جي معراج کي
اول ٿئي انسان تنهانپوء مسلمان
اهيو عمدو گمان وگهيه ورهائي ڇڏ ولايت تائين
--------------------------------------------------------------------------------
وگهيه ويهه ويراڳن وٽ جيڪي پارکو اٿئي پيار جا
انهئ حقيقي يار جا ٿو جيئاري جيڪو جهان کي
اي دوست ڇڏ غمن جي گهپي، رک پرک ماڻهن جي سڃاڻڻ جي
ممتاز محبتي ماڻهن جي سهڻي خيالن جي هن دو رنگي دنيا ۾
(ممتاز مصطفه وگهيو جي ڪتاب ـ سڪ ۽ سوز تان کنيل سٽون )
Ma.vighio@yahoo.com
03003340827 cell no
قلم ڪاغذ هٿ ۾ کنيو وتون ٿا ساڻ
هجون سفر سڪرات ۾ يا منزل ماڳ مڪان
ممتاز تنهنجي محبت ۾ هر وقت هرحال ۾
ٿا لکون تنهنجي ڪاڻ تنهنجي سونهن جون سٽون
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔
ورائي واڳ پنهنجي وگهيه کڻ وکر ولايت جو
ممتاز ماڻيندو سو جو رکي پاڪ پريت ٿو
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
ممتاز محبت دل ۾ هجي لفظن ۾ نه
نفرت لفظن ۾ هجي دل ۾ نه
..................................................
ماڻهون محبت وارا ۽ سٺي صحبت وارا
دلبر دل وارا سهڻي سنڌ وارا
سڀ جا سڀ سارا رهيا آهن روح ۾
.................................................. ............
دل جا درد هزار پر وڇوڙي جو درد آ الڳ
دنيا ۾ آهن هزار پيارا پر پيارو ماڻهون آ الڳ
آهي هر ڪو الڳ تلڳ پر ڪو ڪو آ سڀني کان الڳ
.................................................. ........................
الائي ڇو زمانه ايڏو ڏکيو ٿيو آهين
بدلائي رخ پنهنجا ٿو سهسين سور سهائين
ٿو ڪيتريون زندگيون ڳڙڪائين زمانه هرهر هڪ پل ۾
.................................................. .......
آهي ارمان ء افسوس زندگي جو
جو ناهي گذري زندگي بندگي ۾ ڇو
.....................................
ماڻهون سڏين شوق مان ممتاز کي ممتاز ..
پر افسوس جو ممتاز نه بڻيو ڪڏهن ممتاز
.........................................
وهي منهنجي وه ٿئي سڄڻ تنهنجي سار ۾
نه ٿيو ڪو همدرد ساٿي هيڏي ساري سنسار ۾
وئي اڻ کٽ عمر گذري تنهنجي وڏي انتظار ۾
بس سار ٫ٌء انتظار ۾ ويو وقت ڪٽجي وگهيه ورهن جو
............................................
ٿا ڏکيو ڪن ڏيل کي ڏک ڏهاڙي ڏيه جا
ڇا هن جا ڇا هن جا ڏک ته مڙوئي آهن ڏک
.................................................. ...................
ورائي واڳ پنهنجي وگهيه کڻ وکر ولايت جو
ممتاز ماڻيندو سو جو رکي پاڪ پريت ٿو
.........................................
نانگ نه آ نوڙي ، توڙي هجن جوڙي جوڙي
نه سمجه دوست ان کي ممتاز جو آ وطن جو ويري
.........................................
زندگي زندان ۾ پر پوٌء به آ برف مثل
هر روز هر وقت اهيو ئي وسل ته زندگي مختصر
.........................................
ڪري پنڌ پيار جو اچين جي هيڪر
وگهيه ور ور پيو ورجايان انهئ واٽ کي
.........................................
ديکيندي دلبر وگهيه ڪئين گذريا سال
سواء سڄڻن جي برا ٿيا هت منهنجا حال
ممتاز هي مڏيون ۽ مال ڪهڙي ڪم جا سواء سڄڻن جي
.................................................. ................
دوستي جو ٿو هڻي دم هر هر ممتاز
رک هميشه سياڻن جو اهيو قول قرار
جو نه وڄي مهل تي اهو ڪهڙي ڪم جو ساز
.................................................. ................
درياٌء تنهنجا دڌڪا ٿا وري ياد اچن هر هر
وگهيه ور ور ٿو تنهنجو پيٽ خشڪ ڏکويو وجهي ڏيل کي.
.................................................. .....
نفرتون ايڏون وڏيون ۽ زندگي مختصر مختصر
آهي گهڙي کن جو سفر پوء به نفرتن جو ايڏو وڏو ااثر
.................................................. .............
هي غريب جو ٻار آ
جيڪو جيئڻ لاء لاچار آ
نه هن وٽ ڪو آ رانديڪو
نه هن لاء آ ڪو ماندو
نه هن وٽ آ ماني ڳڀو
نه هن جو آ امي ابو
هي غريب جو ٻار آ
جيڪو جيئڻ لاء لاچار آ
هر ڪنهنجو هن مٿان هر وقت وڏو وار آ
هي نه ڪڏهن ٿيو ڪنهن تي هرو ڀرو سوار آ
ڇوته هي غريب جو ٻار آ
جيڪو جيئڻ لاء لاچار آ
هت کليو بازار مٿان بازار آ
پر هي ڪجهه وٺڻ کان لاچار آ
ڇو ته هي غريب جو ٻار آ
جيئڻ لاء لاچار آ
هي ته هر ڪنهن جو يار آ
پر هن جو نه ڪو مددگار آ
توڻي جو وگهيه هي وڏو وفادار آ
پر پوء به هميشه خوار آ
ڇو ته هي غريب جو ٻار آ
........llllllllll................................ ...........................//////llllllllll
ڪيل قرب ڪچهريون ٌء روح رهاڻيون مان ڪئين وساريان
مان به ته تو جهڙو انسان آهيان ممتاز تنهنجي محفل جو
.................................................. .................................................. .
ممتاز تنهنجي محبت جو ڏيئو ڪڏهن وسائي نه سگهياسين
گفتگو جنهن سان به ڪئي پر خيالن ۾ تو سان رهياسين
سنڌ ساري سونهاري آ هر شي ءَ کان ممتاز پياري
ٿا وسن جنهن ۾ شاه سچل سامي اياز مد هوش ۽ بخاري
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
ممتاز ازل کان آ سچ جي اهيا ريت رهي پيار ڀري پريترهي
تنهنجي منهنجي جيت رهي تنهنجي منهنجي جيت رهي
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
بادل وسن ڪڏهن ڪڏهن پر اکيون وسن هر وقت
ممتاز محبت ۾ ڏئي پنهنجورت ٿيون رکن ياد يار کي
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
اڪيلائي جو آلاپ ٻڌ تون غور ڪري
نه لڪاءُ حقيقت کي بيماني جو گوڙ ڪري
ڏئي منهن ممتاز مڙس ٿئي مصيبت ۾ به توڙ ڪري
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
شب رات ٿئي ۽ اچي تنهنجي تات ٿئي
سواءَ تو سڄڻ ٻئي نه ڪا بات بات ٿئي
رات مٿان رات پئي پر تو نه ڪا بات ڪئي
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
هڪ شب رات اسان لاءَ مئي ،هڪ شب رات لاءَ اسان مئاسين
اسان کان ڪو پڇي ته ڪئين مئاسين ، ڪئين جئاسين
اي وگهيه وري ٻڌ هتان کان به وياسين هتان کان به وياسين
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
گهڻو سمهي رات جو ٿو وقت وڃائين اي وگهيه
ڪر پچار پرين جي جيسين اٿئي ساٿ ۾ ساه سڳا
نه ته ڪئين ويا مٽائي پنهنجا پنهنجا ويس وڳا سيلاني هن سنسار ۾
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔
اکيون ٿيون اداس مارن جي محبت ۾
قرب جي قربت ۾ سهڻن جي صحبت ۾
اي وگهيه ڇو ٿو وچڙين فائدي نقصان جي وکر ۾
اچي ويهه سونهن۽ سکر ۾ مارن جي ميلاپ لاءَ
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
اي وگهيه جي چاهين ٿو سڪون سانت ۾
ته اٿي پنهنجو اندر اجار
پوءَ ويهي صبح صادق پرين کي پڪار
جنهن جي سهاري ٿو هلي هي سارو سنسار
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
جي سڏائين ٿو عاشق محمد ته عاشق ٿي ڏيکار
ڪڍ ڪوڙي دعوا دل مان واقف ٿي وڻڪار
ٿي سولي جو سينگار ممتاز محبت محمد جي ۾
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔
اندر ۾ الاڻ ٻاهر ٻٽاڪون ٻابيهه جون
اي وگهيه تو ڇو رکي ۽ ڇاڪاڻ
اهيا ڪالاڻ قرب واري قلب ۾
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
سک ۾ ملي سڀڪو ڏک ۾ ڏوران ڏور
اهڙا ڪئين سور سٺا اٿم سيلاني چئي
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔
پيار جو پکي پيو اڏامندو بر وقت
پر نه رهندو ڪو هر وقت هن کي ڏسڻ لاء
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔
هڪ سور سونهن جو ٻيو مٺڙي سنڌ جو
سيلاني سنڌ، سنڌ پيو سڏي سنڌ کي
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔
اي شب رات تنهنجي ديد لاءِ ٿو جاڳان ساري رات
هر هنڌ هر جڳه هر رات بس تنهنجي ئي تات آ ممتاز
ناهي ٻئي وائي وات وگهيه ورهن کان
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔
ڪراچي جي ڪن ۾ ٿيا ڪئين چڪنا چور
جي ها نه ڏسڻ جهڙا سي به انهن ڏٺا سور
ممتاز اهي محبت جا مذ ڪور نه ته ڪير اچي هن ڪڙڪاٽ ۾
دادو سان آ دل منهنجي دادو ۾ آ منهنجو ساه
جنهن ۾ جيترو رکان چاه آ اوترو اڌورو ارواح ۾
ڀٽائي تنهنجي ڀونءُ آ دل دماغ جي سونهن
ممتاز منهنجو آ تو مهربان مرشد منزل جو
ٿيس واقف وڻڪار جو پيتم پيڄ پريت جي
روحن جي ريت جي عميق جي ارمان جي
سورن جي سامان جي ممتاز منزل ماڻن لاءَ
عقيدت ۽ حقيقت ۾ ممتاز آ وڏو فرق
هروڀرو نه ره غرق ذري ذري ذهني خيالن ۾
هڪ سڄڻ تنهنجي سڪ ٻيو غمن جو غبار
ٿئي رهي هر وقت ممتازاهيائي سار پچار
ڪاڏي ڪيان يار هن بره بيقراري کي
پئ پيالو پيارجو محبت جي ميخاني مان ممتاز
پاڻهي وڄندا ساز، نينهن کي نروار ڪرڻ جا
پراون جي پرواه ڪانهي پنهنجا ٿا پريشان ڪن
نه ٿا ڏين نه ٿا سهن ممتاز هن محبت جي معراج کي
اول ٿئي انسان تنهانپوء مسلمان
اهيو عمدو گمان وگهيه ورهائي ڇڏ ولايت تائين
--------------------------------------------------------------------------------
وگهيه ويهه ويراڳن وٽ جيڪي پارکو اٿئي پيار جا
انهئ حقيقي يار جا ٿو جيئاري جيڪو جهان کي
اي دوست ڇڏ غمن جي گهپي، رک پرک ماڻهن جي سڃاڻڻ جي
ممتاز محبتي ماڻهن جي سهڻي خيالن جي هن دو رنگي دنيا ۾
(ممتاز مصطفه وگهيو جي ڪتاب ـ سڪ ۽ سوز تان کنيل سٽون )
Ma.vighio@yahoo.com
03003340827 cell no
