مبهم نه ٿيو ماڻهو

[رسول بخش دائودپوٽه]

مبهم نه ٿيو ماڻهوڪيو ڳاله صفا سڪ جي
دوکاته دلين کي ٻيا به ڪيئي ڏين رڪجي
هي حسن ڏنو الله ڪجه قدر ڪيو ان جو
ملال ڏيئي ماڻهن نه حيران ڪيو هٽجي
بي چين آهي دلڙي بي درد ٿي ويو آ ديس
هت ويس وڳا ڪارا چنڊ آهي ويو وٺجي
هت رات اماوس ڇو هت ڏيهن اڀاڳن جو
هن ديس جا دودا ڇو بي موت وڃن ڪسجي
هڪ عشق اسان کي ڇو راهن ۾ پيورولي
هو نينهن واري ناري ۽ ديس ويو لٽجي
دشمن جو نه آ ڪو ڏک هو ويري دروهي آ
ڏک پنهنجن جو ٿي ٿو جت سڪ نه ٿي ترجي

 

[ڏاڏل شينو]

سائين قائنات جي هر شي مُبهم آهي ۔
وسلام