مان ديوارن سان ڳالهايان ٿو

[منصور ميراڻي]

نثري نظم


مان ديوارن سان ڳالهايان ٿو
منهنجا ڳالهايل لفظ جڏهن
محبوبا جهڙين ديوارن سان ٽڪرائجن ٿا
ته ڀورا ڀورا ٿي وڃن ٿا
۽ ائين هيٺ وڃن ٿا
جهڙيءَ طرح واري هٿن مان کسڪي ويندي آهي.
مان مشينن سان ڳالهايان ٿو
جن ۾ احساس نه هوندا آهن
منهنجا ڳالهايل لفظ جيئن ئي زبان مان نڪرن ٿا
پيسجي اٽو ٿي ٿا وڃن ۽
مشينن جي سرائين ۽ گرارين ۾ ڦاسي پون ٿا.
منهنجي چوڌاري وحشي آهن
مان وحشين سان ڳالهايان ٿو
جيڪي منهنجي لفظن جو رت پيئندا آهن.
۽ پنهنجي وات کارن ۾ هارين ٿا
اهي وحشي منهنجي لفظن جا قاتل آهن.

منصور ميراڻي